فارس- بازار سرمایه کشور در عمر ۴۵ ساله خود بزرگان زیادی را از لحاظ علمی و توانمندی به خود دیده اما فعال بازار سرمایه‌ و انسان درستکار و شریفی چون اکبر زرگانی‌نژاد فقید را کمتر می‌توان یافت. خبر درگذشت اکبر زرگانی‌نژاد مرد همیشه خوش‌رو و مثبت‌اندیش بازار سرمایه برای بسیاری از کسانی که حتی یک برخورد کوچک با وی داشتند باور کردنی نبود. هرچند نزدیکان و دوستان این مرحوم از مبارزه دو سه ساله وی با بیماری با خبر بودند اما باز هم باور و قبول این رویداد تلخ سخت بود. سخت بود کسی چون زرگانی‌نژاد که بدون تعارف و بی اغراق از «اکبر» های بازار سرمایه بود را دیگر ندیدن. اما سرنوشت همه انسان‌ها همین است و چاره‌ای جز پذیرفتن آن نیست. چرا که همگان بعد از میهمانی چند روزه این خاک به دیار باقی خواهیم رفت و جز یادی و نامی و خاطره‌ای از خود به جا نخواهیم گذاشت.

اما چرا افرادی چون اکبر زرگانی‌نژاد در بازاری که با پول و بده و بستان و سود و زیان و حساب و کتاب سر و کار دارد، دوست داشتنی‌اند؟ مگر این دسته از فعالان یک بخش اقتصاد چه چیزی از خود به جا گذاشته‌اند که بسیاری از دوستان و آشنایان را با رفتن خود متاثر می‌کنند؟

در پاسخ به این دسته از سوالات باید گفت زرگانی‌نژاد به‌رغم همه افت و خیزها و مشکلات و در عین جذابیت‌های بورس، یکی از خوش‌نام‌ترین و درست‌کارترین و شریف‌ترین کارگزارانی بود که بازار سرمایه کشور تاکنون به خود دیده و متاسفانه از دست داده است. شاید این خصلت به همراه تلاش برای توسعه بازار سرمایه یکی از شاخص‌ترین ویژگی‌های «اکبر»های روزگار چون زرگانی‌نژاد باشد که به رغم آماده بودن همه شرایط برای فراموشی از خصایص بارز انسانی، از وادی شرافت، صداقت و مسوولیت‌‌ و مهربانی بیرون نیامد و حاضر نشد برای عمر دو روزه هر کاری را انجام داده یا با قبول پست و سمت از شرافت خود ذره‌ای کم کند.

زرگانی‌نژاد بیشتر مواقع در مواجهه با مشتریان و مسوولان‌ و همکاران با روی باز شنوای نکات و انتقادات مطرح شده بود به طوری که شاید هیچ مشتری و سهامدار و همکاری از وی رفتار ناراحت‌کننده‌ای ندیده باشد. این مرحوم فقید به اعتراف، بیشتر کارگزاران دیگر یکی از سالم‌ترین‌ها بود که خود را آلوده دلال‌بازی و کسب سود نکرده و همواره انسانیت و صداقت و درستکاری را پیشه اصلی خود کرد.از طرف دیگر زرگانی‌نژاد در توسعه بازار سرمایه و حل مشکلات حرفه کارگزاری پیش‌قدم و یکی از افراد مؤثر در تاسیس کانون کارگزاران بورس بود که علاوه براین هرگاه مشکلی بین کارگزاران با هم یا کارگزاران و مشتریان و با مسوولان‌ بازار سرمایه وجود داشت نام و یاد زرگانی‌نژاد به اذهان خطور می‌کرد. به طور مثال چند سال پیش که برای یکی از شرکت‌های کارگزاری مشکلی ایجاد شده بود وی با ریش سفیدی و توصیه‌ها و راهکارهایی منجر به حل مشکل شد و همکار خود را از تعطیل کردن کارگزاری منصرف کرد.

سال‌ها دورتر هم هنگامی که یکی از کارگزاران خواهان فعالیت در بازار سرمایه، به یک ضامن نیاز داشت، بدون هیچ شرط و شروطی ضمانت وی را متقبل شد.یکی دیگر از ویژگی‌های زرگانی‌نژاد نگاه منطقی و حمایت‌گرانه و در عین حال انتقادی نسبت به بورس بود اما اغلب موارد با هدف دلسرد نکردن دیگر همکاران و مسوولان‌ کمتر لب به شکایت می‌گشود و به‌رغم اینکه بیشتر خبرنگاران بازار سرمایه با وی حشر و نشر داشتند خواهان عدم انعکاس نکات منفی و انتقادی بود اما به هر حال انتقاد و نکته خود را به گوش مسوولان‌ می‌رساند.این نگاه واقع‌بینانه در کنار حجب و حیای دوست داشتنی و کمک به حل و فصل مسائل، از زرگانی‌نژاد شخصیت و چهره‌ای ساخته که باعث می‌شود یاد و خاطره‌اش همواره پابرجا بماند و راهش سبز. اما در این میان نباید فراموش کنیم که بازار سرمایه و کار، کسب درآمد، وجود مشکلات و خوشی‌ها و ناخوشی‌ها جز بازیچه‌ای نیستند و آنچه در این عمر بسیار شرم‌آور کوتاه زندگی اهمیت دارد نیک زیستن و خوشنامی و مهربانی و پیش بردن سجایای انسانی است که زرگانی‌نژاد بدون شک یکی از این دسته افراد است که با اعمال و رفتار خود چنین اثری را از خود به جا گذاشته است.این کارگزار خبره و خوش اخلاق بازار سرمایه درحالی از بین ما رفته که به جرأت می‌توان گفت‌ بازار سهام ۴۵ ساله تا به امروز چنین عزیزی را از دست نداده بود اما خوشبختانه کارگزاران و فعالان خوش‌نام دیگر هنوز در قید حیات هستند و می‌توانند ادامه‌دهنده راه وی باشند.

به هر حال مراسم تشییع پیکر این کارگزار و انسان شایسته، ساعت ۹ صبح روز چهارشنبه از منزل آن فقید (واقع در سعادت‌آباد بعد از میدان کاج، خیابان یکم، خیابان بامداد، کوچه صدیقی، پلاک ۲۷) به سمت بهشت‌زهرا برگزار خواهد شد.

روز جمعه هم از ساعت ۱۰ تا ۱۱:۳۰ مراسم ختمی در مسجد جامع شهرک قدس (غرب) تشکیل می‌شود که امید است همه فعالان بازار سرمایه با حضور در آن، یاد اکبر زرگانی‌نژاد را به نحو شایسته‌ای گرامی دارند و فراموش نکنند و نکنیم: «زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست / هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود/ صحنه پیوسته بجاست/ خرم آن نغمه که مردم بسیارند به یاد.»