گروه تاریخ اقتصاد - در روستای گاوگان ( از توابع آذربایجان شرقی) به هر دلیلی اراضی اربابی بسیار کم است. از همین رو اهالی اینجا از فلاکت‌های دهقانان رعیت بیگانه‌اند و تا حدودی نیز از آسایش و آرامش و ثروت برخوردارند. مثلا میزبان ما در حالی که چندان ثروتمند هم به شمار نمی‌آید، وضع خانه و گذرانش بد نیست. حتی همراهانم شگفت زده می‌گفتند که دهقانان ایرانی نسبت به موژیک‌های روسی وضع بهتری دارند. وقتی صدای «ارباب، ارباب» میزبانمان که با احتیاط و آهستگی شروع شده بود، به تدریج بلند و بلندتر شد بیدار شدیم. آفتاب درآمده بود؛ اما سیر خواب نشده بودیم؛ زیرا میزبانمان بنا به سرشت سرد و خشک خود، از دادن رختخواب به ما مضایقه کرده بود و ما مجبور شده بودیم روی یک قالیچه دراز بکشیم. از این رو تا پاسی از شب رفته، نتوانسته بودیم به خواب رویم و تنها پس از ساعت‌ها مبارزه با حشرات موذی دهات بوده که نزدیکی‌های صبح از شدت خستگی به خواب رفته و خواه ناخواه خواب مانده بودیم. حسابمان را کردیم و دو تومن کرایه پرداختیم؛ کرایه یک مهمانخانه خوب اروپایی! خداحافظی کردیم. درشکه آماده بود؛ راه افتادیم. منبع: محمد امین رسول‌زاده گزارش‌هایی از انقلاب مشروطه