همه مدیران طاغوتی نبودند

محمد عبدالصمدی یکی از مدیران میانی ایران در بخش صنعت است که خاطرات خود در سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۸۰ را بازگو کرده و جزئیات فعالیت‌های سازمان صنایع و معادن، کفش ملی و شرکت دخانیات را در سال‌هایی که مدیر آنها بوده، بیان کرده است. در خاطرات او می‌خوانیم که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در اسفند ۱۳۵۷ با مسوولان وزارت کار همکاری کردم، بعدها به بنیاد مستضعفان رفتم، در کانون پرورش فکری کودکان نیز مسوولیت داشتم و بعدها به مدیریت کفش ملی و دخانیات رسیدم. وی درباره سازمان صنایع ملی می‌نویسد: «با پیروزی انقلاب اسلامی و حتی قبل ازآن، مسوولیت پست سیاسی معلوم شده و به مجرد پیروزی انقلاب که بالاترین پست بود، به بازرگان رسید. سازمان صنایع ملی برای این تاسیس شد که کارخانه‌های بدون مدیر را اداره کند. سازمان صنایع ملی شرکت‌ها را ۴ گروه کرده بود... همه شرکت‌هایی که در اختیار دولت قرار گرفت مدیرانش طاغوتی نبودند، بلکه بعضی به خاطر جو انقلاب در اختیار دولت قرار گرفت. کتاب راه طی شده دارای فصل های «پرونده کاری»، با زیرفصل‌هایی مثل کارخانجات کفش ملی، سازمان صنایع ملی ایران، شرکت یخچال‌سازی لرستان و شرکت دخانیات ایران است. «در کفش ملی درگیری زیاد بود. سعی می‌کردم همه مسوولان را در جریان قرار دهم، به خصوص اگر متوجه می‌شدم مسوولی از کانال‌های دیگر وارد شده است. از جمله در آن سال‌ها به آیت‌الله منتظری که قائم‌مقام رهبری بودند، نامه‌ای نوشتم و پست کردم. سپس متن نامه را به امامی که از مشاوران حقوقی بود دادم، ایشان شروع کردند به اصلاح نامه. گفتم نامه را فرستادم. گفت: این چه نامه‌ای است؟ گفتم: اشکالش چیست؟ جمله دروغی دارد. گفت: باید القاب کسی را که به او می‌دهی، می‌نوشتی.