برگی از تاریخ فرش ایران

حمید کارگر*- سستی ورزیدن و اهمال کاری از ناهنجاری‌های رایج رفتاری است که گریبانگیر بسیار کسان و گروه‌ها است. سهل‌انگاری و تعلل ورزیدن در کاری که باید بشود و موکول کردن آن به آینده، ریشه‌ای دیرینه دارد و در همه امور فردی و جمعی، چنین این دست و آن دست کردن‌هایی فراوان به چشم می‌آید. این رفتار نکوهیده را باید با تدبیر و تقویت اراده دور ساخت و با چاره‌جویی‌های پیش دستانه از آسیب‌های آتی در امان ماند.در میان اسناد کهن شرکت سهامی فرش ایران، نامه‌ای از مدیر کمپانی قالی شرق کرمان خطاب به مدیر شعبه رفسنجان این کمپانی به چشم می‌خورد که بر پرهیز از اهمال کاری و سستی ورزیدن انذار می‌دهد.

در این نامه که تاریخ «دهم ژانویه ۱۹۲۵» بر بالای آن درج شده است، مدیر کمپانی قالی شرق کرمان چنین نوشته است:

«... اینکه در کاغذ شماره ۲۱۳ نوشته‌اید که سقف کارخانه داوران پایین آمده و الحمدلله کسی طوری نشده، جای شکر است ولی اگر در تابستان بخیال بام اندود بودید یا اگر جایی خرابی داشت تعمیر کرده بودید خراب نمی‌شد. هر چیزی را باید در موقع خودش درست کرد...»

نکته ای کوتاه و پندآموز و البته از اصول مدیریت شایسته است که نباید به جستن از خطر دلخوش داشت، بلکه باید از به تعویق انداختن کارها پرهیز داشت و برای فردا تدبیر کرد.

یکمین پیشوای شیعیان، حضرت علی(ع) در همین زمینه در نامه‌ای به یکی از یارانش چنین فرموده است که: آنچه را از عمرت باقی مانده است دریاب و فردا و پس فردا مگو؛ زیرا پیشینیان تو با تکیه کردن به آرزوها و امروز و فردا کردن هلاک شدند، چرا که فرمان خدا (مرگ) ناگهان بر این غافلان فرود آمد.

*دانشجوی دکترای علوم ارتباطات

کارشناس فرش