فرمان برگزاری هشتمین دوره قانونگذاری در ۱۳ خرداد ۱۳۰۹ صادر شد. مجلس هشتم در ۲۴ آذر ماه ۱۳۰۹ افتتاح شد و در ۲۵ دی ماه همان سال رسمیت یافت. اولین جلسه آن به ریاست سنی دکتر محمد خان شیخ تشکیل شد. در جلسه سوم این مجلس، اعتبارنامه بیشتر نمایندگان تصویب شد و مراسم تحلیف نمایندگان نیز در جلسه بعد به اجرا درآمد. در طول این دوره مهدی قلی هدایت مقام نخست وزیری را بر عهده گرفت و در این مدت ده بار کابینه خود را ترمیم کرد. از آنجا که از دوره هفتم به بعد، ‌انتخابات با مداخله دولت صورت می‌گرفت و بیشتر نمایندگان مجلس شورای ملی دست نشانده دولت بودند، در این دوره نیز مجلس طبق نظر دولت عمل می‌کرد و هر آنچه دولت می‌خواست به تصویب می‌رساند. همچون مجلس هفتم، عدل الملک دادگر ریاست این مجلس را بر عهده داشت. در این دوره کمیسیون‌های طرق و شوارع، داخله، خارجه، ‌نظام، اقتصاد ملی، قوانین مالیه، عدلیه، معارف و پست و تلگراف که همگی کمیسیون‌های متناظر با وزارتخانه‌های دولتی بودند و در کنار آنها دو کمیسیون محاسبات و بودجه که اعضای آنها از میان نمایندگان عضو دیگر کمیسیون‌ها انتخاب می‌شدند، فعالیت داشتند. از وقایع مهم این دوره قانون‌گذاری می‌توان به آتش سوزی در ساختمان مجلس، پیشنهاد لغو امتیازنامه دارسی، واگذاری تلگراف‌خانه هند و اروپ به ایران، گشایش تلگراف بی‌سیم با امواج کوتاه در ایران و تفکیک وزارت اقتصاد به اداره کل تجارت، اداره کل فلاحت و اداره کل صناعت اشاره کرد. قوانین مهم مصوب در دوره هشتم مجلس شورای ملی عبارت است از: قانون مربوط به تصرف عدوانی و استرداد املاک (مصوب اردیبهشت ۱۳۰۹)، قانون واگذاری انحصار تجارت خارجی مملکت به دولت و متمم آن (مصوب ۶ و ۲۰ اسفند ۱۳۰۹)، قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران (مصوب ۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۰)، قانون ممنوعیت مالکیت ارضی برای بیگانگان (مصوب ۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۰) و قانون مقدمین علیه امنیت و استقلال مملکت (مصوب ۲۲ خرداد ۱۳۱۰). دوره هشتم مجلس شورای ملی در ۸ دی ماه ۱۳۱۱ خاتمه یافت.