ریچارد هاس / رئیس شورای روابط خارجی آمریکا

هر سیاستی باید در یک روند معمول و مداوم مورد بازبینی و بازنگری قرار گیرد. در این میان فرصت‌ها و تهدیدات جدید مطرح و شناسایی می‌شود. به‌طور کلی آمریکا باید به‌طور خاص نگران عقب‌نشینی‌های ناگهانی و شدید در تعهدات خارجی خود باشد. پیوستگی و قابلیت اعتماد، عناصر مهمی برای یک قدرت بزرگ به‌حساب می‌آیند. متحدانی که برای تامین امنیت خود به واشنگتن وابسته هستند، باید بدانند که این وابستگی پابرجا است. تردید جدی درباره این مساله وجود دارد که آمریکا به ناچار و در نهایت به ظهور یک جهان متفاوت که به مراتب از نظم کمتری برخوردار است، تن دهد.

چنین فرآیندی با دو نوع واکنش روبه‌رو خواهد شد؛ نخست، «کمک به خود» افزایش خواهد یافت و این امر همزمان با این اتفاق خواهد بود که کشورها به شیوه‌ای ناهماهنگ با منافع آمریکا ابتکار عمل را خودشان به دست خواهند گرفت که این رویکرد می‌تواند شامل توسعه تسلیحات هسته‌ای نیز شود. دوم، بسیاری از کشورها می‌توانند تحت سایه کشورهای قدرتمند منطقه‌ای قرار گیرند که این مساله توازن قدرت را برهم خواهد زد و این نسخه‌ای برای رواج بی‌ثباتی خواهد بود. به محض اینکه مراسم تحلیف ترامپ انجام شود، وی با چالش‌های بسیار دشواری مواجه خواهد شد: از خاورمیانه ناآرام گرفته تا اروپایی نامطمئن و کره شمالی. عجله برای تغییر سیاست‌های درازمدت آمریکایی می‌تواند چالش‌های جدیدی به‌وجود آورد و حل چالش‌های موجود را نیز دشوارتر کند. اشتباه دوم ترامپ می‌تواند پاره کردن و عمل نکردن به توافق برجام با ایران باشد. این توافق یک توافق ایده‌آل نیست؛ آمریکا هزینه‌های زیادی پرداخت کرده تا منافع اندکی به‌دست آورد. اما تضعیف برجام در حال‌حاضر یا به گونه‌ای وانمود کردن که اینگونه به نظر برسد، به‌طور حتم واشنگتن را منزوی خواهد کرد نه تهران را و بازسازی رژیم تحریم‌های جهانی که پیش از این توافق وجود داشت، نیز غیرممکن است. آمریکا به سرعت با یک انتخاب ناخوشایند میان قرار گرفتن ایران در آستانه هسته‌ای یا آغاز جنگی برای متوقف کردن این وضعیت مواجه خواهد شد. دولت ترامپ بهتر است بر تضمین این مساله متمرکز شود که ایران به توافق موجود پایبند می‌ماند. در عین حال، آمریکا و شرکایش باید راهبردی تدوین کنند تا با تهران درباره برتری منطقه‌ای این کشور به توافق برسند. این مساله می‌تواند شامل تقویت کشورها و گروه‌های سنی در منطقه، کمک به نیروهای کرد در منطقه و تحمیل تحریم‌های جدید علیه ایران باشد. آمریکا همچنین می‌تواند برنامه‌ریزی برای یک پیمان متعاقب را آغاز کند که گزینه‌های هسته‌ای تهران را در زمانی که بخش‌های مهم توافق فعلی به پایان می‌رسد، محدود سازد. سومین اشتباه دولت ترامپ انتقال سریع سفارت آمریکا در اسرائیل از تل‌آویو به بیت‌المقدس خواهد بود. این اقدام در ابتدا شاید پیشنهاد معقولی به نظر برسد، اما این تغییر مکان سفارتخانه منجر به عقبگردهایی به‌ویژه در بحث دیپلماسی خواهد شد و روند صلح خاورمیانه را تحت‌تاثیر قرار خواهد داد. به‌طور کلی سیاست خارجی آمریکا می‌تواند برخی تغییرات را تاب آورد اما این تغییرات تنها زمانی می‌تواند اعمال شود که هزینه و فایده آن محاسبه شده باشد. دولت جدید آمریکا باید با احتیاط عمل کند؛ این دولت شرایطی را در جامعه بین‌المللی تجربه خواهد کرد که بهترین واژه برای توصیف آن، «شرایطی دلهره‌آور» است. الان زمان آن نیست که شرایط و اوضاع بدتر شود.

وال‌استریت‌ژورنال