احمدی نژاد طی سخنانی در جمع دانشجویان با اشاره به این که تغییر ساختار سازمان مدیریت یکی از شعارهای انتخاباتیم بود، اظهار داشت:‌ این مساله را با برادری که مسوول این کار شد هم شرط کرده بودم و گفته بودم این چند کار باید انجام شود. به اعتقاد رییس جمهور، ساختار اداری همیشه در برابر تحول مقاومت می‌کند و حاضر نیست کوچک شود. پایگاه خبری «رجانیوز» گزارش داد که چهارشنبه شب جمعی از اعضای تشکل‌های دانشجویی افطار را میهمان دکتر محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور بودند و پس از افطار نمایندگان آن‌ها به مدت دو ساعت به اظهار‌نظر در مسائل مختلف پرداختند که این سخنان حاشیه‌های جالبی داشت.

در این مراسم، مهندس چمران رییس‌شورای شهر تهران، دکتر الهام رییس‌دفتر رییس‌جمهور، دکتر زاهدی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و جاسبی رییس‌دانشگاه آزاد حضور داشتند.

یکی از دانشجویان در زمان افطار از احمدی‌نژاد پرسید: پانزده روز تمام شد، پس کی اسامی مفسدان اقتصادی را افشا می‌کنید؟ احمدی‌نژاد پاسخ داد: به زودی انشاا‌...، در همین چند روز آینده!

اولین دانشجویی که به اظهار‌نظر پرداخت در انتهای سخنانش با اشاره به حضور دکتر جاسبی گفت: آقای احمدی‌نژاد! به دانشجویان دانشگاه آزاد هم سهام عدالت بدهید!

چند نفر از دانشجویان هم در ادامه انتقادات تندی را از عملکرد دانشگاه آزاد مطرح کردند.

پس از سخنان دانشجویان احمدی‌نژاد پشت تریبون قرار گرفت و پس از قرائت دعای امام‌زمان گفت: امشب یکی از بهترین شب‌های عمر من است. چون که قبلا من در فضای دانشگاه بودم، اما الان به دلیل مشغله‌های اجرایی از آن فضا جدا شده‌ام و حسرت آن فضا را می‌خورم.

ساختار اداری در برابر تحول مقاومت می‌کند

به گزارش رجانیوز، دکتر احمدی نژاد در ادامه سخنانشان که یک ساعت به طول انجامید، گفت: ما باید در ساختار اداری کشور به دنبال تحول باشیم. من از زمانی که یادم می‌آید درباره نظام برنامه‌ریزی کشور، بازدهی سیستم و ناکارآمدی آن، همه مدعیان اظهار‌نظر کرده‌اند و ده‌ها کتاب و مقاله درباره ضعف سیستم برنامه‌ریزی نوشته شده است. الان بازدهی سیستم در ایران ۶۴صدم است و این یعنی عدم موفقیت سیستم در جریان سرمایه‌گذاری. یعنی اگر ده تومان سرمایه‌گذاری می‌کنیم ۶۴ریال بازدهی دارد. در حالی که ما باید راندمان را به بیشتر از یک برسانیم.

همیشه دو گروه در برابر تحول مقاومت می‌کنند. دسته اول ساختار اداری است که حاضر نیست کوچک شود. دسته دوم هم کسانی هستند که از بیرون مسائل را تعقیب می‌کنند. آن‌هایی که می‌خواهند رقابت کنند. البته رقابت در حرکت سیاسی آنان معنای اصلی‌اش را از دست داده و به دشمنی تبدیل شده است. تبدیل شده است به اینکه نقشه بکشی که دولت خراب شود.

بسیاری از مدیران اقتصادی گذشته حاصل مدیریتشان را قانون برنامه چهارم می‌دانند. هدف آنها از نوشتن قانون برنامه چهارم باز شدن راه برای پیوستن ایران به روند جهانی شدن بود. دربرنامه چهارم آمده است، هر کس هر‌چیزی را خواست صادر کند، دولت نباید مانع شود. تنها راهکار دولت برای کنترل قیمت‌ها بالا و پایین آوردن تعرفه واردات است. حالا اگر قیمت جهانی بالا رفت، تولیدکنندگان داخلی برای سود بیشتر کالاهایشان را صادر می‌کنند. حالا اگر ما تعرفه را صفر هم کنیم، باز هم گرانی و افزایش قیمت به وجود آمده است. ضمن اینکه در قانون نظام صنفی تعزیرات را هم از دولت گرفته‌اند و دولت نمی‌تواند با گرانفروشان برخورد کند.

روزنامه‌هایی هستند که در این یکسال سیصد شماره چاپ کرده‌اند و در همه شماره‌ها بلا‌استثنا تیتر منفی زده‌اند‌. آیا دولت حداقل یک کار مستوجب تشویق نداشته است؟ آیا کاری که شبیه به مثبت بوده هم انجام نداده است؟ حداقل پارسال زورمان رسید و شهریه دانشگاه آزاد را ۱۰درصد کاهش دادیم. انشاءا‌... امسال هم زورمان می‌رسد و باز هم شهریه را کاهش می‌دهیم. حداقل زورمان به آقای جاسبی که می‌رسد. ایشان از دوستان ما هستند! (خنده حضار)

برخی داد می‌زنند و می‌گویند چرا با ما مشورت نمی‌کنی؟ ما که ۳۰ سال است با شما آشناییم. نظرات شما را هم می‌دانیم. ضمن اینکه هر‌ روز مصاحبه‌های شما را می‌آورند و ما می‌خوانیم، اما بدانید نسبت به تصمیمات سایر دولت‌ها دقیق‌ترین و کارشناسی‌ترین تصمیمات را این دولت گرفته است.

من خودم دانشگاهی هستم و برای هر تصمیمی ساعت‌ها وقت می‌گذارم. تنها دولتی که از رهبری تقاضا کرد که کل سرمایه‌های اقتصادی دولت را به ملت بدهد و خصوصی کند، دولت نهم است. مقام‌معظم رهبری هم اعتماد کردند و صدر اصل ۴۴ را ابلاغ فرمودند. ما تنها دولتی هستیم که تصویب کردیم که توسعه سرمایه‌گذاری از سوی دولت ممنوع است به جز موارد استثنایی.

آیا اشتباه کردیم که منابع را به دورترین نقاط کشور می‌بریم. اگر این مساله عالمانه نیست پس چه چیزی عالمانه است؟

من هنوز به مردم نگفته‌ام چه دولتی را تحویل گرفتم

به گزارش رجانیوز، دکتر احمدی‌نژاد سپس ادامه داد: بعضی‌ها می‌گویند افشا‌کن، اما برخی مسائل روحیه عمومی را مکدر می‌کند. مثلا از یک حساب دولتی ۳میلیون دلار گذاشته بودند در حساب یک کارخانه خودروسازی. چرا؟ چون می‌خواستند هر‌کسی را معرفی می‌کنند، بیاید خودرو تحویل بگیرد! در این میان یک نفر از همان آقایان آمده زن و مادر زن و پسرش را معرفی کرده که بروند خودرو بگیرند!

در گرفتن امتیازات هم که غوغا است! یک کار زیر‌زمینی شروع کرده بودند برای غارت اموال عمومی که الحمدا‌... در لحظه آخر تبر عدالت آمد و قطع کرد. فقط در همان تخلف بحث ۱۰۰۰میلیارد تومان پول بود.

یا اینکه بر سر یک پروژه‌ای که ما در داخل به راحتی می‌توانستیم آن را انجام بدهیم، رفتند با یک کشور خارجی قرارداد بستند، چرا؟ چون سالانه ۸ تا ۹میلیارد تومان پورسانت برود در جیب این آقا!

در مجموعه دولت و به عبارت بهتر در مجموعه حکومت یک کانون متفکر وجود دارد، که آن هم سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی است.۲۵ سال است که تمام دلسوزان کشور فریادشان از چرخه‌های درونی سازمان مدیریت که قبلا سازمان برنامه و بودجه بود، بالا است. یک موجودی شکل گرفته که خروجی‌اش وضع کنونی کشور است. البته حساب کارشناسان سازمان جدا است. این سازمان اختیاراتی برای خودش جمع کرده و الا‌ن تبدیل به یک مجموعه بزرگ شده که از موانع اصلی برنامه‌های عدالت‌محور است و نمی‌گذارد در کشور تحول ایجاد شود. ۲۵‌سال است تغییر در سازمان مدیریت در دستور کار نظام است. همه دولت‌ها می‌خواستند این برنامه را پیدا کنند. من با یکی از روسای دولت‌های گذشته مشورت می‌کردم، همین را می‌گفت. من گفتم شما این نکته را بنویس حتی بدون اسم. من از سال ۷۴ که استاندار بودم روی ساختار سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی مطالعه کردم. تغییر ساختار سازمان مدیریت یکی از شعارهای انتخاباتیم بود. این مساله را با برادری که مسوول این کار شد هم شرط کرده بودم و گفته بودم این چند کار باید انجام شود.

بسیاری از سازمان‌های دولتی اگر تعطیلاتشان ۳ماه هم بشود، اتفاق مهمی در کشور نمی‌افتد! مدیری که یک ماه می‌رود حج‌، اگر در یک ماه اتفاقی نیفتاد، بدانید نبودش در ۱۲ ماه سال هم فرقی نمی‌کند!

الان دقیق‌ترین سیاست‌های اقتصادی را دولت دنبال می‌کند. یکی از معضلات کشور این بود که ما پنج‌، شش سال پیش، سالانه ۴۰‌میلیارد دلار واردات داشتیم و ۴ میلیارد دلار صادرات غیر‌نفتی. همه هم اذعان داشتند که وضعیت صادرات نامطلوب است. ما در همان سال اول تمام صادرکنندگان را جمع کردیم و برنامه دقیقی چیدیم و در همان سال ۲‌میلیارد دلار از پیش‌بینی برنامه پنج‌ساله جلو زدیم و صادرات غیر‌نفتی را به ۵/۸‌میلیارد دلار رساندیم.

الان از ۲۷۰۰ مصوبه استانی هیات دولت ۶۰درصد عملیاتی شده است. برخی مصوبات مثل ساختن سد زمان می‌برد تا تامین‌اعتبار شود و پیمانکارش مشخص شود و بعد از آن هم زمان می‌برد تا عملیاتی شود.

سال گذشته ما هزینه‌های عمرانی را افزایش و مصرف ارز را کاهش دادیم. می‌گویند: دولت ارز را حیف و میل می‌کند؟ مگر ما خلاف مصوبه مجلس می‌توانیم عمل کنیم. ما فقط گفتیم تند تند خرج و جذب می‌کنیم، که انجام دادیم... همیشه غصه مدیران کشور این بود که چرا بودجه عمرانی نسبت به بودجه جاری این قدر کم است. در سال ۸۳ بودجه عمرانی ۷/۱۹‌درصد بودجه کل بود که ما این بودجه را افزایش دادیم. تمام هزینه‌ای مصرفی دولت را زیر ذره‌بین برده‌ایم. میلیاردها تومان از این هزینه‌ها کاسته‌ایم. حالا بگویند دولت کار علمی نمی‌کند!

یک هماهنگی بی‌سابقه در دولت وجود دارد. ما معضل ۲۰‌ساله کشاورزان را حل کردیم. قبلا کشاورزان که محصولشان را می‌فروختند، حداقل ۸ ماه بعد مبلغش را دریافت می‌کردند و حتی برخی پرداخت‌ها تا پنج‌سال به تاخیر می‌افتاد. ولی امسال با تلاش و هماهنگی وزیر بازرگانی و وزیر جهاد کشاورزی، کشاورزان به روز که محصولشان را می فروختند، مبلغشان را دریافت می‌کردند. به اضافه آنها اینکه در متمم بودجه سال ۸۴ یعنی اولین متمم بودجه دولت‌نهم تمام طلبکاری‌های کشاورزان از سال ۷۴ تا ۸۳ را ما پرداخت کردیم.

من باید بیشتر وقت بگذارم و به دانشگاه‌ها بیایم و در جلسات مفصل با شما دانشجویان و استادان شرکت کنم. قبول دارم تبلیغات دولت نزدیک به صفر است. ولی مساله این است که حتی جواب‌های ما را هم منعکس نمی‌کنند. معنای حرف‌های من البته این نیست که همه کارها در دولت عالی است. در کلان فرهنگ دولت خوب کار کرده است، اما در جزئیات و نهادینه کردن ضعیف بوده ایم. اما الان فضای کلان کشور مملو از امید به آینده ایران و خودباوری است هرچند که این مساله در عرصه‌های فرهنگی مثل سینما و تئاتر و‌... متجلی نشده است. و البته در بعضی از قسمت‌های اقتصادی هم ضعیف عمل کرده‌ایم‌.

درباره سفرهای استانی هم باید بگویم برخی فکر می‌کنند کشور و سیستم اداری آن مثل ساعت کار می‌کند، اما حضرت امیرالمومنین(ع) برای مالک اشتر می‌نویسد: زمانی از وقتت را برای مواجهه رودررو با مردم قرار بده. تجربه نشان داده است که با در مرکز نشستن و گزارش خواندن دردی دوا نمی‌شود. باید رفت و دید و شنید و در محل تصمیم کارشناسی گرفت.