مقایسه ایران‌خودرو با فورد

نام محفوظ

من از پروپا قرص‌ترین طرفداران روزنامه شما هستم (مخصوصا قسمت راهنمای روز بخش خودرو). عصر پنج‌شنبه (۲/۱۲/۸۶) بود که نمابر ایران‌خودرو به روزنامه دنیای اقتصاد را که در صفحه ۸ راهنمای روز پنج‌شنبه (۲/۱۲/۸۶) چاپ کرده بودید خواندم و برای ایران‌خودرو که این قدر برایش نظر مردم اهمیت دارد (با توجه به نمابر)، نظر خودم را راجع به نمابر ایران‌خودرو به صورت زیر نوشتم، امیدوارم که نظر من را به عنوان یکی از مشتری‌های ایران‌خودرو در جواب نمابرش چاپ کنید. ایران‌خودرو همه اینها (متن نمابر) رو گفت تا خود را به واسطه نام بزرگی همچون فورد بزرگ نشان دهد. مسوولان ایران‌خودرو که این قدر سایت‌های خبری را بررسی می‌کنند تا مبادا انتقادی واقعی از این شرکت نشود، چرا نگاهی به سایت‌های خودروسازان مطرح همچون Volkswagen، BMW، Ford، Mercedes Benz، GMC و ... نمی‌اندازند که آنها مدل به مدل چه سیستم‌هایی روی اتومبیل‌های خود نصب می‌کنند و ایران‌خودرو چه سیستم‌هایی نصب می‌کند؟

آیا کمپانی‌ مطرحی همچون فورد باندهای درهای عقب اتومبیل را برمی‌دارد تا در عوض در تیپ‌های بالاتر به قیمت بیشتر به فروش برساند، در حالی که در تیپ‌های پایین هم پول باند ۳۰، ۲۰ هزار تومانی را گرفته؟ خیر!

اگر در کشور عزیزمان هم پژو ۲۰۶ فرانسوی و هم پژو ۲۰۶ ساخت ایران‌خودرو با یک قیمت به فروش می‌رسید، آیا ۲۰۶ ایران‌خودرو فروش می‌کرد؟ مسلما نه. چون که کمپانی پژو مثل ایران‌خودرو باند در عقب و سنسور نور و باران (روشن شدن اتوماتیک چراغ‌‌ها به هنگام تاریک شدن هوا و تنظیم اتوماتیک میزان روشنایی آنها متناسب با میزان تاریکی هوا و تنظیم اتوماتیک سرعت برف‌پاک‌کن‌ها متناسب با سرعت ریزش باران و برف)، صندلی دارای محفظه‌ زیر برای کمک راننده، چراغ داشبورد و سانروف برقی را برنمی‌دارد اما پولش را بگیرد.

آیا فورد، ایران‌خودرو را به عنوان رقیب به حساب می‌آورد؟

آیا تا به حال شده که فورد بر روی اتاق ماشین از رده خارج شده‌ای همچون پژو ۴۰۵، موتور اتومبیل منقرض شده‌ای همچون پیکان را نصب کند و ادعای تولید خودروی جدید و ابتکار ملی و از این جور گزافه‌گویی‌ها را بکند؟

آیا ایران‌خودرو همچون فورد توانسته به آلمان که خودروسازان مطرحی همچون آئودی، مرسدس‌ بنز، ب.ام.و ، فولکس واگن و ... دارد خودرو صادر کند؟ یا فقط می‌تواند به کشورهایی چون سوریه خودرو صادر کند (آن هم زیرقیمتی که در ایران به فروش می‌رسند.)

واژه مرکب ایران‌خودرو یعنی اینکه محصولات از رده خارج شده پژو را تغییر دهیم و به دست مردم برسانیم یا اینکه اتومبیل جدیدی را طراحی کنیم که توسط کمپانی‌های دیگر درست شده باشد. مگر مهندسان مکانیک ما توانایی طراحی و ساخت اتومبیل جدیدی را ندارند که ایران‌خودرو پژو ۴۰۵ را که در سال ۱۹۸۷ (یعنی ۲۱ سال پیش) در فرانسه ساخته شد را تغییر می‌دهد و پژو پارس و پژو RD و پژو ROA را تولید می‌کند و با افتخار آنها را جزو گروه پژو قرار می‌دهد، پژویی که این محصولات را جزو گروه خود قرار نمی‌دهد. همه اینها نشان‌دهنده این است که ایران‌خودرو به دنبال کسب رضایت مشتری و کیفیت نیست بلکه به دنبال فروش بیشتر است.

با توجه به مقایسه ساده‌ای که انجام دادیم می‌بینیم که هیچ وجه تشابهی بین سیاست‌های ایران‌خودرو و فورد وجود ندارد و هدف ایران‌خودرو از مقایسه خود با فورد این است که از گزند انتقادهای واقعی (همچون انتقادهای روزنامه دنیای اقتصاد) در امان بماند و به واسطه‌ نام فورد خودش را بزرگ و مهم جلوه دهد.

البته انتظار چنین مسائلی در کشور ما دور از ذهن نیست، در کشوری که دولتش بیش از اندازه و به روش‌های مختلفی همچون زیاد کردن تعرفه واردات خودرو تا ۹۰درصد، سعی در حمایت از خودروساز داخلی را دارد، مسلما با این تعرفه بالا، دیگر نیازی به رقابت خودروساز داخلی با خودروساز خارجی احساس نمی‌شود؛ چون که در نهایت خودروهای داخلی را مردم به زور خواهند خرید و ایران‌خودرو و سایر خودروسازان هم تصور می‌کنند مردم محصولات آنها را با کمال میل می‌پسندند و می‌خرند.

این حمایت‌های دولت نه تنها باعث پیشرفت خودروسازی داخلی نشده است، بلکه باعث پس‌رفت آن نیز شده است. خودروسازی که حتی از چراغ داشبورد ماشین (پژو ۲۰۶) نمی‌گذرد و آن را حتی در تیپ‌های بالاتر نصب نمی‌کند تا مردم ۸۰۰۰ تومان به ایساکو پول بدهند تا یک چراغ داشبورد به همراه مقداری سیم و یک کلید روی ماشین‌شان نصب شود. واقعا که!