دروغ‌هایی از جنس کاغذ
فروش خدمت سربازی به متقاضیان
«کره مریخ را جای زمین می‌نشانیم، برای هر زن خانه‌دار یک روبات مستخدم استخدام می‌کنیم، چون همه آرزوهای مردم را برآورده می‌کنیم به هر کس آرزویی جدید داشته باشد جایزه می‌دهیم، برج میلاد که قابلی ندارد به تعداد شهرهای کشور یک برج میلاد می‌سازیم، فیل هوا می‌کنیم، به هر نفر دو واحد آپارتمان می‌دهیم، رفاه که چیزی نیست عدالتی که مو لای درزش نرود را پیاده می‌کنیم، احداث منوریل در روستاهای کشور کمترین کاری است که از دستمان ساخته است، اتوبوس فضایی راه می‌اندازیم، به محض فارغ‌التحصیل شدن با نامه فدایت شوم کار را به جوانان تقدیم می‌کنیم و ...»
مریم خباز
«کره مریخ را جای زمین می‌نشانیم، برای هر زن خانه‌دار یک روبات مستخدم استخدام می‌کنیم، چون همه آرزوهای مردم را برآورده می‌کنیم به هر کس آرزویی جدید داشته باشد جایزه می‌دهیم، برج میلاد که قابلی ندارد به تعداد شهرهای کشور یک برج میلاد می‌سازیم، فیل هوا می‌کنیم، به هر نفر دو واحد آپارتمان می‌دهیم، رفاه که چیزی نیست عدالتی که مو لای درزش نرود را پیاده می‌کنیم، احداث منوریل در روستاهای کشور کمترین کاری است که از دستمان ساخته است، اتوبوس فضایی راه می‌اندازیم، به محض فارغ‌التحصیل شدن با نامه فدایت شوم کار را به جوانان تقدیم می‌کنیم و ...»
امان از وعده و وعید که گوش ملت از آن پر است. جالب اینجا است که وعده دهندگان متفق‌القول ادعا دارند که هم درد را می‌شناسند هم درمان را، حالا چرا چهار سال مجلس تمام می‌شود و دردها اگر نگوییم با قوت‌تر از گذشته ولی همچنان پابرجاست، جای سوال دارد. ولی هر چه هست این روزها موعد قول دادن است آن هم قول‌هایی که هر آدم متفکری به آنها شک می‌کند. البته امسال به واسطه اصلاح بخشی از قانون انتخابات و از آنجا که کاندیداها حق چاپ کردن پوستر با فیگورهای مختلف و فریب مردم با لباس و سر و روی آراسته خود را ندارند، اغلب آنها بر آن شده‌اند تا شعارهای دهن پر کن که مستقیما شاهرگ حیاتی جامعه را نشانه رفته، ابزاری برای جلب رای مردم قرار دهند، غافل از اینکه محدوده اختیارات نمایندگان بسیار محدودتر از آن چیزی است که کاندیداها ادعا می‌کنند، اما در این میان کسانی که در عرصه سیاست خاک خورده‌اند کمی دست به عصاتر حرکت می‌کنند یعنی به جای دادن شعارهای سطحی و پرآب و رنگ، دست به کلی‌گویی می‌زنند و از رفاه، عدالت، پیشرفت و امثال آن سخن به میان می‌آورند، ولی تازه‌واردها به عرصه سیاست که گویی می‌خواهند هرآنچه در چنته دارند و ندارند را به یک‌باره به افکار عمومی عرضه کنند، آنقدر خود را در چنبره وعده‌ها فرو می‌برند که اگر در رقابت پیروز شوند نه چهار سال که چهار دهه نیز کفاف برآورده شدن وعده‌هایشان را نمی‌دهد. حال برای اثبات گفته‌های ما، این شعارهای تبلیغاتی را در ذهن مرور کنید: کم کردن طول دوره نظام وظیفه در زمان صلح، فروش خدمت سربازی به متقاضیان خرید، پرداخت حقوق مکفی به سربازان وظیفه، معافیت دانشجویان و فارغ‌التحصیلان از خدمت سربازی در زمان صلح.
به نظر شما این وعده‌ها چه قدر قابلیت عملیاتی شدن دارد یا مگر کسانی که این وعده‌ها را می‌دهند در صورت پیروزی قادرند چند کرسی مجلس را تصاحب کنند؟ این افراد مگر فراموش کرده‌اند که در مجلس قدرت چانه‌زنی و توانایی توجیه هیات‌رییسه، کمیسیون و فراکسیون مربوطه و همراه کردن آنها با طرح موردنظر حرف اول را می‌زند و اینکه آیا از یادها رفته که قرار گرفتن در جمع اقلیت یا اکثریت مجلس، تاثیرگذار بودن طرح‌ها را تحت‌شعاع قرار می‌دهد؟ پس اگر این شعار را که «خوب انتخاب کنیم، خوب زندگی کنیم» را باور داریم باید توانایی تشخیص دروغ از واقعیت و حقیقت از رویا را داشته باشیم.
ارسال نظر