پرتاب بزرگترین سفینه بدون سرنشین جهان
اروپا در پی تسخیر فضاست و جای پای خود را در فضا محکم‌تر می‌کند. پس از پیوستن موفقیت‌آمیز آزمایشگاه فضایی«کلومبوس» به پایگاه فضایی بین‌المللی ISS، اروپا بزرگترین سفینه بدون سرنشین جهان را به‌نام«ژول‌ورن» راهی فضا خواهد کرد.
«ژول ورن» روز یکشنبه، نهم مارس ۲۰۰۸ به فضا پرتاب شد. سازمان فضایی اروپا (ESA) این سفینه را از نظر کارایی، پیشرفته‌ترین سفینه حمل بار و از لحاظ طراحی، حتی پیچیده‌تر از آزمایشگاه فضایی کلومبوس معرفی کرده است.
ژول‌ورن بیست تنی، ده متر طول و حدود ۵متر قطر دارد و می‌تواند ۵/۷تن بار را به فضا حمل کند.
اروپا در پی تسخیر فضاست و جای پای خود را در فضا محکم‌تر می‌کند. پس از پیوستن موفقیت‌آمیز آزمایشگاه فضایی«کلومبوس» به پایگاه فضایی بین‌المللی ISS، اروپا بزرگترین سفینه بدون سرنشین جهان را به‌نام«ژول‌ورن» راهی فضا خواهد کرد.
«ژول ورن» روز یکشنبه، نهم مارس ۲۰۰۸ به فضا پرتاب شد. سازمان فضایی اروپا (ESA) این سفینه را از نظر کارایی، پیشرفته‌ترین سفینه حمل بار و از لحاظ طراحی، حتی پیچیده‌تر از آزمایشگاه فضایی کلومبوس معرفی کرده است.
ژول‌ورن بیست تنی، ده متر طول و حدود ۵متر قطر دارد و می‌تواند ۵/۷تن بار را به فضا حمل کند. این مقدار، چهار برابر باری است که در حال حاضر توسط سفینه روسی «پروگرس» بین زمین و پایگاه فضایی بین‌المللی جابه‌جا می‌شود.
البته سفینه‌های آمریکایی می‌توانند تا ۲۵تن بار را هم به فضا حمل کنند، اما فعالیت این فضاپیماها به دستور جورج بوش، سال ۲۰۱۰ متوقف خواهد شد.
از این زمان است که ماموریت اصلی ژول‌ورن آغاز می‌شود. این فضاپیما روز یکشنبه، در پرواز آزمایشی، توانایی‌های خود را به نمایش گذاشت.
ژول‌ورن، طبق برنامه، روز یکشنبه نهم مارس، توسط موشک آریان ۵، قوی‌ترین راکت اروپایی حامل سفینه، از سکوی پرتاب«کورو» (در گویان، مستعمره فرانسه) به فضا پرتاب شد.
این نخستین باری است که موشک‌های اروپایی، فضاپیمایی با این وزن را حمل می‌کنند. به همین منظور، گونه خاصی از آریان ۵ به نام«آریان ۵ ES» طراحی شده است که قابلیت حمل ۲۱ تن بار را دارد.
مشکل‌ترین مرحله ماموریت ژول‌ورن، پس از پرتاب آغاز می‌شود. زیرا این فضاپیما نه تنها تمام مسیر تا ایستگاه فضایی بین‌المللی را به‌صورت خودکار طی خواهد کرد، بلکه مرحله پیوستن به ایستگاه نیز، برنامه‌ریزی شده و کاملا خودکار انجام خواهد شد.
از همه مهم‌تر این‌که ژول‌ورن باید خود را به بخش روسی پایگاه بین‌المللی متصل کند.
آلمان نقش بسیار مهمی در مراحل مختلف طراحی و ساخت ژول‌ورن ایفا کرده است. بخشی از کارخانه EADS، سازنده هواپیماهای ایرباس، در شهر برمن آلمان قرار دارد که قسمت‌هایی از سفینه ژول‌ورن نیز در آن طراحی و ساخته شده است. کارشناسان این کارخانه در حال حاضر مشغول ساخت چهار سفینه فضایی بدون سرنشین دیگر هستند.
پیچیده‌ترین و توانمندترین موتوری که تا به‌حال در فضاپیماها به کار رفته، توسط کارخانه برمن، برای ژول‌ورن طراحی وساخته شده است؛ موتوری که آلمان به طراحی آن افتخار می‌کند.
پیشرانه و سامانه هدایت بزرگترین سفینه بدون سرنشین جهان، از فن‌آوری کاملا کاربردی و ساده‌ای بهره می‌گیرند؛ زیرا این فضاپیما نباید از مسیر و سرعت تعریف‌شده خارج شود. در غیر این‌صورت امکان برخورد با ایستگاه فضایی بین‌المللی وجود دارد. به همین دلیل، اولین پرواز ژول‌ورن با سرعت بسیار کم انجام شد.
پایگاه فضایی بین‌المللی ISS در ارتفاع ۴۰۰کیلومتری، در مدار خود به دور زمین در حال گردش است. ژول‌ورن در اولین سفر خود، این مسیر سه‌روزه را در سه هفته خواهد پیمود.
ارسال نظر