اتحادیه مدیترانه؛ برادر کوچک اتحادیه اروپا - ۲۷ اسفند ۸۶

- با تشکیل اتحادیه مدیترانه می‌توان اذعان کرد که قدرت‌های غربی همانند آمریکا و آلمان و فرانسه و انگلیس در تقسیم منافع‌ اقتصادی و تسلط و دستیابی به منابع سرشار انرژی در دو منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا توافقاتی اصولی را کسب کرده‌اند. امکان حضور فرانسه (انجام مانور نظامی با امارات در خلیج‌فارس) در راستای نزدیکی فرانسه به آمریکا بعد از دوران خاکستری روابط لحاظ می‌شود.

- با اجرای این طرح مرزهای امنیتی اروپا تغییر می‌کند و اتحادیه اروپا قادر خواهد شد تا در منطقه‌ای وسیع‌تر به اجرای طرح‌های امنیتی مورد‌نظر بپردازد و کل منطقه مدیترانه را تحت نفوذ امنیتی و سیاسی اتحادیه اروپا درآورد. در این ارتباط وزیر خارجه سابق آلمان در ارتباط با مرز امنیتی اروپا تصریح کرد که خاورمیانه به مثابه حیاط خلوت اتحادیه اروپا به شمار می‌رود. - این امکان برای اتحادیه اروپا به وجود می‌آید تا ترکیه را در قالب اتحادیه مدیترانه ملحوظ کنند و در واقع خود را از دردسر (متحد غیر هم مذهب، پر‌جمعیت و آسیایی) خلاص کند. این نکته با توجه به تاکید خانم مرکل در ایجاد روابط خاص اتحادیه اروپا با ترکیه به جای عضویت ترکیه در اتحادیه و مخالفت صریح آقای سارکوزی با عضویت ترکیه در اتحادیه معنی پیدا می‌کند. گرچه مقامات آنکارا جایگزینی این اتحادیه با اتحادیه اروپا را رد کرد، اما تجربه نشان داده است ترکیه بر‌اساس منافع منطقه‌ای خود وارد تعامل مثبت با بازیگران موجود خواهد شد. از سوی دیگر، از شواهد این‌گونه بر‌می‌آید که طراحان ایده مذکور بر نقش محوری و مهم ترکیه در این اتحادیه منطقه‌ای اذعان کرده‌اند و خواهان فعال شدن آنکارا در این طرح هستند. در این فرایند آنکارا - تل آویو می‌توانند همدیگر را کامل کنند. - گرچه این تمایل در کشورهای قدرتمند اتحادیه اروپا وجود دارد که نقش محوری برلین - پاربس در طرح اتحادیه مدیترانه پررنگ جلوه کند، اما این بازیگران ناگزیر از تعامل و تقسیم منافع با لندن و واشنگتن نیز هستند.- حضور لیبی در این معادله خطر رفتارهای غیر‌متعارف این کشور را از بین خواهد برد و این کشور را از لیست کشورهای معارض با غرب دور خواهد کرد و اجازه خواهد داد تا کشورهای شمالی دریای‌مدیترانه به سهولت به منابع انرژی این کشور دست یابند. در همین راستا است که به‌رغم مخالفت بسیاری از سیاستمداران مخالف دولت‌، سفر قذافی به پاریس معنی بهتری می‌یابد. - اسرائیل ناچار است برای پیشبرد اهداف منطقه‌ای خود و همگرایی در داخل اتحادیه به تعامل و همکاری بیشتری با کشورهایی نظیر سوریه‌، اردن‌، لبنان و دولت خودگردان فلسطینی بزند‌. این مساله به هیچ‌وجه خوشایند رژیم صهیونیستی نیست.