روز انتخاب

علیرضا مجمع

جشنواره بی‌هیجان ۲۸ هم تمام شد. البته هنوز یک روز دیگر باقی است و چند تا فیلم را هم هنوز ندیده‌ایم، اما با این اوصاف زمانی که شما این چند خط را می‌خوانید، اختتامیه جشنواره برگزار شده است و به دلیل اینکه این صفحه زودتر بسته می‌شود، احتمالا از نتایج بخش مسابقه جشنواره چیزی در این صفحه درج نمی‌شود. عجالتا بد نیست در این مجال اندک و برای اینکه حال و هوایی از اختتامیه جشنواره و نتایج بخش مسابقه دستتان بیاید، انتخاب‌های خودم را برای شما بگویم.

این انتخاب‌ها البته با انتخاب‌های هیات داوران تفاوت اساسی خواهد داشت. اصولا در همه این سال‌ها عادت کرده‌ایم که خیلی به نظر و نگاه هیات داوران اهمیت ندهیم، چون بی‌شک با نگاه غیرسینمایی و بیشتر دولتی به فیلم‌ها نگاه می‌شود. نمونه‌هایش را اگر بخواهم از ۲۸ دوره گذشته بگویم، مطلبی مجزا می‌طلبد؛ اما به هر حال چیزی که در بسیاری از سال‌های جشنواره فجر قربانی شد اصل سینما بود که خیلی هم ظاهرا اهمیت ندارد.

انتخاب‌های جشنواره ۲۸ را بخوانید. البته این انتخاب‌ها مواردی را شامل می‌شود که به ذوق و نگاه بصری و سینمایی بستگی پیدا می‌کند، وگرنه در موارد تخصصی فکر می‌کنم دیگران نظر بدهند بهتر است:

بهترین چهره‌پردازی: مهرداد میرکیانی(طلا و مس)

بهترین جلوه‌های رایانه‌ای: ملک سلیمان

بهترین صدای فیلم: آل

بهترین موسیقی: آریا عظیمی‌نژاد (طلا و مس)

بهترین نقش مکمل مرد: محمد رضا فروتن( دموکراسی توی روز روشن)

بهترین نقش مکمل زن: پانته‌آ بهرام (هیچ)

بهترین تدوین: بهرام دهقانی (طلا و مس)

بهترین فیلمبرداری: فرشاد محمدی (آل)

بهترین نقش اول مرد: حمید فرخ‌نژاد (شب واقعه)؛ البته محسن طنابنده در دو فیلمی که داشت، هفت دقیقه تا پاییز و سنگ اول نمایش خیره‌کننده‌ای داشت.

بهترین نقش اول زن: نگار جواهریان (طلا و مس)؛ حکایت طنابنده در مورد هدیه تهرانی هم صادق است. بازی بسیار خوب هدیه تهرانی در هفت دقیقه تا پاییز شایسته دریافت جایزه است.

بهترین فیلمنامه: حامد محمدی(طلا و مس)

بهترین کارگردانی: همایون اسعدیان (طلا و مس)؛علیرضا امینی در هفت دقیقه تا پاییز با تمام فیلم‌های قبلیش تفاوت داشت. انگار آن فیلم‌ها را کسی دیگر کارگردانی کرده بود.

بهترین فیلم: بی‌شک طلا و مس ساخته همایون اسعدیان یک سر و گردن بالاتر از تمام فیلم‌های امسال بود.

انتخاب ویژه: دموکراسی توی روز روشن؛ نگاه فرمالیستی به مرگ که جایش بسیار در سینمای ما خالی است.

بهترین تله فیلم: فریدون مهربان است (حمید نعمت‌الله)

بدترین فیلم: زمهریر (علی رویین تن)، تسویه حساب (تهمینه میلانی)

بدترین دیالوگ جشنواره: چشمهات خط مقدمه! (زمهریر)، البته دیالوگ دیگری هم از این فیلم بود که شایسته این انتخاب بود؛ «بچه خوشگل ماچ کردنی!»

این انتخاب‌ها را داشته باشید و به فهرست انتخابی هیات داوران هم نگاهی بیاندازید و خودتان مقایسه کنید.