نسل بازندگان اروپا
نسل ازدیاد جمعیت قاره اروپا در حال بازنشسته شدن است و بعد از خود میراثی به جا می‌گذارد که هر روز بیشتر از قبل با رویای اروپا بیگانه خواهد بود . مترجم: نیلوفر قدیری- این روزها در فرانسه فصل انتخابات است و وعده‌های بسیاری شنیده می‌شود. اگر حرف‌ها و وعده‌های کاندیداها را باور کنیم آن وقت هر کس که برنده این انتخابات باشد مهم نیست، به هر حال باید منتظر باشیم تا رای‌دهندگان جوان فرانسوی سهم بزرگی از آینده را از آن خود کنند.
نیکولا سارکوزی کاندیدای احزاب راست در این انتخابات وعده وام بدون بهره به کارآفرینان جوان و اختصاص ۳۰۰ یورو در ماه برای آموزش دیدن را داده است.
رقیب سوسیالیست او یعنی سیگولن رویال هم وعده مسکن بیشتر و وام ۱۰هزار یورویی را داده و گفته که بعد از شش ماه بیکاری، همه از آموزش رایگان و بعد شغل مناسب برخوردار می‌شوند. هفته گذشته رویال در یک تجمع انتخاباتی گفت، به عنوان یک مادر من می‌خواهم که همه کودکان متولد شده در فرانسه همان شرایطی را داشته باشند که فرزندان من دارند.
اما اینچنین نخواهد شد. جوانان فرانسوی مانند دیگر همسالانشان در سراسر اروپا با مشکلات زیادی رو به رو هستند که رهبران میان سالشان هیچ گاه با آن رو به رو نبوده‌اند. در سال ۱۹۷۵ یک فرانسوی ۳۰ ساله ۱۵درصد کمتر از هموطن ۵۰ ساله خود حقوق می‌گرفت. اما اکنون این فاصله به ۴۰درصد رسیده است. طی همین مدت شمار تحصیل‌کردگان بیکار که دو سال بعد از خروج از دانشگاه هنوز شغلی پیدا نکرده بودند، از ۶درصد به ۲۵درصد افزایش یافته است. این در حالی است که طی این مدت درجات تحصیلی و رشته‌های دانشگاهی متنوع‌تر هم شده است. در سال ۲۰۰۱ اروپایی‌های ۳۰ ساله، ۹درصد از درآمد خود را پس‌انداز می‌کردند.
تا شش سال پیش از آن این رقم ۱۸درصد بود. جوانانی که امروز شغل ثابتی ندارند و تنها در سال‌های پایانی عمرشان خانه‌دار می‌شوند اکنون به شدت از اینکه نسل سالمندان همچنان از وام‌ها و امکاناتی بهره می‌برند که آنها باید صورت حساب آن را بپردازند، خشمگین هستند. این نسل به وعده‌های نسل پیش از خود که اکنون در صحنه قدرت حاکم هستند بسیار بدبین هستند.
یک گروه از جوانان فرانسوی در اعتراض به وضعیت موجود جنبشی با شعار «ما دیگر بدهی شما را نمی‌پردازیم» به راه انداخته‌اند.
این احساسی است که هر روز بیشتر در میان جوانان اروپایی ریشه می‌دواند. این نسل را معمولا نسل بازندگان اروپا لقب می‌دهند. دلیل دادن لقب بازنده به این نسل این است که آنها بهای اقتصادی سنگین نسل قبل را می‌پردازند.
اقتصاد اروپا اکنون کاملا به سود نسل قبل و طبقه سالمند است. به تازگی در فرانسه یک نظرسنجی انجام شده که نشان می‌دهد تنها ۵درصد از مردم بر این باورند که جوانان شانس بیشتری نسبت به والدینشان برای موفقیت دارند. اینطور که به نظر می‌رسد اروپا اکنون دچار تفرقه شده که این تفرقه براساس خطوط طبقاتی و نژادی که میان جوانان و سالمندان است.
هر چه این شکاف بیشتر می‌شود آگاهی هم افزایش می‌یابد. کافی است به رسانه‌ها یا قفسه‌های کتاب‌ها نگاهی کنید.
در فرانسه قفسه‌های کتاب‌ها پر از کارهایی است با عنوان نسل سوخته یا نسل از دست رفته. نویسنده‌ای در یکی از همین کتاب‌ها نوشته است، فرزندان ما از ما متنفر خواهند بود.
در چنین شرایطی تعجبی ندارد که جوانان اروپا اعتماد و اعتقاد خود را به رهبرانشان از دست بدهند.
در گزارشی که به تازگی واحد تحلیل و بررسی حزب محافظه کار انگلیس انجام داده آمده است، جوانان حق دارند فکر کنند توطئه‌ای علیه آنها توسط طبقه میانسال در حال شکل‌گیری است. دیگر دوران اقتصادهای پویا در اروپا گذشته است و این اقتصادها فقط برای نسل ازدیاد جمعیت پویا بوده‌اند.
اکنون قوانین بازار کار در این قاره همان قدر که برای طبقه میانسال در صدد فراهم کردن شغل است، برای جوانان فرصت سوزی می‌کند. در آینده نه چندان دور دیگر کارگر به اندازه کافی وجود نخواهد داشت که هزینه بازنشستگان را تامین کند.
نسل ازدیاد جمعیت نمی‌خواست که این اتفاق بیافتد اما اکنون هم تلاشی برای خارج شدن از این وضعیت نمی‌کند. در بلژیک تنها ۳۰درصد از افراد ۵۵ سال به بالا هنوز کار می‌کنند.
در کشورهای اروپایی اکثر ۵۰ سال به بالاها به جای کارکردن، زندگی همچون جوانان دارند. در مقابل فرزندان تحصیل‌کرده آنها به مشاغلی روی می‌آورند که درآمد اندکی دارد اما در عوض دائمی است. این تبعیض‌هاست که اکنون برای اروپا دردسر ساز شده است.
یکی از این افراد که متولد آلمان است و به چهار زبان تسلط دارد و در رشته اقتصاد در دانشگاه لندن درس خوانده، در شش ماه گذشته در لندن، بروکسل و برلین به دنبال کار بوده‌است. او با این مدرک تحصیلی در هر دانشگاهی در دنیا می‌تواند ادامه تحصیل دهد اما نمی‌تواند شغل مناسب خود را پیدا کند.
بعضی کشورها فعلا از این وضعیت خود را در امان نگاه داشته‌اند. در ایرلند نرخ زاد و ولد افزایش یافته و اقتصاد با شاخص‌های قدرتمند خود هنوز می‌تواند برای همه شغل ایجاد کند. در حقیقت مردم ایرلند اکنون اولین نسلی هستند که دردسری برای یافتن شغل ندارند. آنها حتی زندگی بهتر از والدینشان دارند. اما حتی ایرلندی‌ها و اسپانیایی‌های خوشبخت هم مشکل مسکن دارند. در سراسر قاره اروپا قیمت‌های رو به افزایش مسکن و دورنمای تیره بازار کار جوانان را در خانه نگاه داشته است.
آمار در ایتالیا نشان می‌دهد، ۴۵درصد از جمعیت ۳۰ تا ۴۰ ساله این کشور هنوز در تختخواب‌های قدیمی خود می‌‌خوابند و از دست پخت مادرانشان لذت می‌برند. آنها حتی ذره‌ای به فکر ازدواج و تشکیل خانواده نیستند چون شرایط را برای یک زندگی مشترک بسیار دشوار می‌دانند.
در فرانسه شمار ۲۴ ساله‌هایی که هنوز با والدینشان زندگی می‌کنند از سال ۱۹۷۵ تا کنون تقریبا دو برابر شده و به ۶۵درصد رسیده‌است. در انگلیس قیمت مسکن اکنون هشت برابر بیشتر از متوسط درآمد مردم است. شرایط این نسل که رسانه‌های انگلیس آن را نسل بومرنگ می‌خوانند یک تغییر دردسرساز دیگر را هم نشان می‌دهد.
به دلیل این شرایط نامساعد، جوانان به دست و دلبازی والدینشان چشم امید دوخته‌اند. خانواده‌های طبقه متوسط از پس این کار برمی‌آیند اما فقیرترها نمی‌توانند. در این میان اصلاحات نظام بازنشستگی در راس اولویت کاری سیاستمداران اروپا است. اما کار چندانی نمی‌توانند در این باره انجام دهند.
چندی پیش رومانو پرودی نخست وزیر ایتالیا اعلام کرد، ایتالیا باید وظیفه اخلاقی خود بداند و مانع از وقوع یک زندگی بدون امید برای نسل فعلی شود.
نکته قابل توجه این است که جوانان اروپا از کاهش مزایا برای والدینشان حمایت نمی‌کنند بلکه خواستار امکانات برابر با آنها هستند. سال گذشته جوانان فرانسوی به خیابان‌ها رفتند تا به لایحه جدید اشتغال اعتراض کنند. آنها در این اعتراض خیابانی به دنبال سیاست حمایتی بیشتر بودند. تاریخ نشان داده است که صلح بد به جنگ بیشتر منجر می‌شود. این موضوع حتی برای نسل‌ها هم صحت دارد.
منبع: نیوزویک
ارسال نظر