با عاشورا

یکی از چیزهایی که به نهضت حسین‌بن‌علی(ع) ارزش زیاد می‌دهد روشن‌بینی است. روشن‌بینی یعنی چه؟ یعنی حسین (علیه‌السلام) در آن روز چیزهایی را در خشت‌خام دید که دیگران در آینه هم نمی‌دیدند. ما امروز نشسته‌ایم و اوضاع آن زمان را تشریح می‌کنیم. ولی مردمی که در آن زمان بودند آنچنان که حسین‌بن‌علی‌(علیه‌السلام) می‌فهمید، نمی‌فهمیدند. شب تاسوعا است. ذکر خیری از آن مجاهد فی‌سبیل‌ا...، امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر، کسی که حسین‌بن‌علی(ع) از او در کمال رضایت بود، حضرت‌عباس (علیه‌السلام) بکنیم. روابط در آن زمان مثل این زمان نبود. حوادثی را که در شام اتفاق می‌افتاد، مردمی که در کوفه یا مدینه بودند، خیلی دیر خبردار می‌شدند و گاهی هیچ خبردار نمی‌شدند. بهترین دلیلش داستان اهل مدینه است: حسین‌بن‌علی در مدینه قیام می‌کند، بیعت نمی‌کند می‌رود مکه. بعد آن جریان‌ها پیش می‌آید تا شهید می‌شود. تازه عامه مردم مدینه چشم‌هایشان را می‌مالند، که چرا حسین‌بن‌علی شهید شد؟ برویم شام مرکز خلافت تا ببینیم قضیه از چه قرار بوده؟

یک هیات هفت هشت نفری را مامور این کار می‌کنند. می‌روند به شام مدتی در آنجا می‌مانند، تحقیق می‌کنند، حتی با خلیفه ملاقات می‌کنند، اوضاع و احوال را کاملا می‌بینند و بر می‌گردند.

وقتی مردم از آنها می‌پرسند قضیه از چه قرار بود، می‌گویند: نپرسید که ما مدتی در شام بودیم، می‌ترسیدیم که از آسمان سنگ ببارد و ما هم از بین برویم. (تازه آن حرفی را که اباعبدا...(ع) گفت: و علی‌الاسلام السلام اذقد بلیت الامه براع مثل یزید، (مقتل مقرم، ص۱۶۴) می‌فهمند و اعتراف می‌کنند که راست گفت حسین‌بن علی.) گفتند: مگر چه قضیه‌ای بود؟ گفتند: همین‌قدر به شما بگوییم که ما از نزد کسی آمده‌ایم که علنا شراب می‌نوشد، علنا سگ‌بازی می‌کند، یوزبازی می‌کند، هر فسقی را انجام می‌دهد (و حتی آنها در تعبیر خودشان گفتند) و با مادر خود زنا می‌کند، با محارم خود زنا می‌کند. تازه پیش‌بینی اباعبدا... را فهمیدند که حسین از روز اول اینها را می‌دانست.

در عاشورا هم فرمود که اینها مرا خواهند کشت، اما من امروز به شما می‌گویم که بعد از کشتن من، اینها دیگر نخواهند توانست به حکومت خودشان ادامه دهند، آل ابی‌سفیان دیگر رفتند. آل ابوسفیان که خیلی زود رفتند، بلکه آل امیه نتوانستند به حکومت خود ادامه دهند، چرا که بعد بنی‌العباس بر همین اساس آمدند و خلافت را از آنها تصاحب کردند و پانصد سال خلافت کردند و حکومت بنی‌امیه بعد از قضیه کربلا، دائما متزلزل بود. چه اثری از این بهتر و بیشتر که در میان خود بنی‌امیه مخالف پیدا کرد. اینها نیروی معنویت را می‌رساند.

منبع: کتاب حماسه حسینی، تالیف شهید مطهری