میرحسین موسوی مرا در گزینش حزب جمهوری رد کرد

دنیای اقتصاد- محمدحسین صفار هرندی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، که وزارت ارشاد دولت اول احمدی‌نژاد را عهده‌دار بود، دیروز میهمان برنامه شناسنامه شبکه سه بود. به گزارش خبرگزاری مهر او در این برنامه تلویزیونی درباره موضوع تحزب در کشور و موضعش درباره فعالیت احزاب، با اشاره به ورودش به سپاه پاسداران در سال ۵۹ گفت: «من در این زمینه بیشتر از هرچیز تحت تاثیر این بیان حضرت امام هستم که ایشان فرمودند: هرکس می‌خواهد در سپاه بماند، نباید تحت تاثیر حزب باشد و هر کس در حزب است نباید وارد سپاه شود.» در آن روزگار سپاه برای ما مهم‌تر از هرچیز دیگری بود.» او با بیان اینکه عضو هیچ حزبی نبوده‌ام، گفت: «زمانی که حزب جمهوری اسلامی راه افتاد، فکر می‌کردیم همه باید بروند و عضو این حزب شوند. من وقتی برای عضویت در حزب جمهوری اسلامی اعلام آمادگی کردم، من را برای مصاحبه فراخواندند. مصاحبه کننده هم آقای میرحسین موسوی بود که بعد از مصاحبه، از دید ایشان پذیرفته نشدم و بعد هم دیگر با من تماس نگرفتند و من هم موضوع را دنبال نکردم و این موضوع هم زمینه‌ای شد که دیگر رغبتی برای حضور در حزب‌های سیاسی نداشته باشم.» او در ادامه با بیان اینکه تا زمانی که مدل حزبی‌تر از انقلاب خود را پیدا نکنیم، تحزب در کشور ما ناکام می‌ماند، گفت: «فکر می‌‌کنم ما از این نقطه آسیب می‌بینیم و باید به فکر چاره‌ای برای آن باشیم. این عقلانی است که ما باید تشکیلات داشته باشیم. اگر ما در انتخابات آدم‌محور و شخص‌محور کار می‌کنیم به این دلیل است که کار تشکیلاتی انجام نداده‌ایم. همین می‌شود که یک نفر می‌آید و با گرفتن یک علم به دست، عده زیادی را به سمت خود می‌کشاند، اما این شخص کیست؟ چه کاری می‌خواهد انجام دهد؟ چه تیمی دارد؟ از کجا می‌دانید دو سال دیگر چه چیزی می‌گوید؟ به همین دلیل هست که حتی وقتی بهترین آدم‌ها هم می‌آیند، بعد از مدتی یا خود آن آدم‌ها کار را خراب می‌کنند، یا ما ضایعشان می‌کنیم.»

حسین شریعتمداری از موسسان دفتر سیاسی سپاه بود

سردبیر سابق کیهان در بخش دیگری از «شناسنامه» در مورد تاسیس دفتر سیاسی سپاه گفت: «دفتر سیاسی سپاه جزو اولین بخش‌هایی بود که در سپاه تاسیس شد و آقای حسین شریعتمداری را می‌توان جزو موسسان این دفتر نام برد. در فضای به شدت سیاسی اول انقلاب لازم بود که عناصر حاضر در سپاه، تحلیل درستی از شرایط سیاسی جامعه داشته باشند. محصولات دفتر سیاسی که تحلیل‌ها و اخبار به روز بود، به صورت بولتن در سطح سپاه و برخی از ارگان‌های بیرونی نیز توزیع می‌شد.»

وزیر ارشاد دولت نهم سابقه حرفه‌ای خود در زمینه مطبوعات را به دفتر سیاسی سپاه مربوط دانست و گفت: «سال ۷۳ که وارد کیهان شدم کار ژورنالیستی به شدت حرفه‌ای را تجربه کردیم».

او در ادامه با بیان اینکه «کیهان» به اعتبار سوابق و لواحق اش روزنامه بزرگی است، تاکید کرد: «کیهان روزنامه ۷۰ ساله این کشور است و همیشه روزنامه اثرگذاری بوده است و شاید قبل از انقلاب موثرترین روزنامه بوده و بعد از انقلاب هم به نسبت همیشه تاثیرگذاری‌های برجسته‌ای را داشته است.»

صفارهرندی همچنین در بخش دیگری از برنامه شناسنامه در مورد انتخابش به عنوان وزیر ارشاد دولت نهم با اشاره به اینکه همیشه این شبهه مطرح بوده که آیا کسانی که در یک حوزه‌ای تخصص دارند، می‌توانند به همان خوبی مسوولیت اجرایی آن حوزه را به دست بگیرد؟ گفت: «ما سابقه و تجربه کار رسانه‌ای را داشتیم و به لطف خدا موفق بودیم. از حیث برآورد اولیه شاید این انتخاب بیراه نبود. هیچ کس را نمی‌شد، پیدا کرد که در همه امور فرهنگی دست داشته باشد. البته یک روزنامه نگار در تمام این حوزه‌ها دستی بر آتش دارد.»

او گفت: احمدی‌نژاد را از زمانی که در دانشگاه علم و صنعت بودیم، می‌شناختم، اما این‌طور نبود که ایشان روی شناخت فردی خودش بخواهد، من را انتخاب کند.

صفار هرندی با بیان اینکه احمدی‌نژاد کارگروهی را برای این موضوع تشکیل داده بود، افزود: «نام ۵۰-۴۰ نفر در لیست انتخاب این کارگروه وجود داشت، حتی نام وزیر قبل از ما (آقای مسجد جامعی) هم در این لیست وجود داشت. در نهایت به ۳-۲ نفر رسیدند که به گفته دوستان، نام من همیشه در جایگاه اول یا دوم بوده است. زمانی که آقای احمدی‌نژاد این ۳-۲ اسم را برای هماهنگی با رهبر معظم انقلاب خدمت ایشان بردند، آقا هم فرمودند که فلانی خوب است.»

احمدی‌نژاد گفت من چند برابر تو کیهانی و سپاهی هستم

وزیر ارشاد دولت اول احمدی‌نژاد با بیان اینکه گاهی که می‌گویند انتخاب صفارهرندی تحمیلی بوده، خنده‌ام می‌گیرد، توضیح داد: «واقعیت این است که وقتی وزارت به من پیشنهاد شد از قبول آن امتناع داشتم. به آقای احمدی‌نژاد گفتم: انتخاب من به دو جهت باعث حمله به شما می‌شود. اول اینکه من سپاهی بوده‌ام که به شدت به آن افتخار می‌کنم و حاضر به کوتاه آمدن از اعتقادم نیستم. دوم اینکه کیهانی‌ام و به آن دلبسته‌ام و نمی‌توانم از کیهان دل بکنم. از طرفی دوست ندارم از سوی کسانی که با کیهان دشمنی دارند یا روی سپاه حساسیت دارند به دولت شما لطمه‌ای وارد شود. وقتی این موضوع را مطرح کردم، ایشان گفت خدا پدرت را بیامرزد، خود من چند برابر تو کیهانی و سپاهی هستم. این بهانه خوبی نیست.»

صفار هرندی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به اینکه در ابتدای کار قول و قراری در مورد انتصاب‌ها بین ما نبود و من هم وزیر «آقا اجازه‌ای» نبودم، گفت: «تیم خودم را مطابق چیزی که می‌خواستم بستم و اعلام کردم، ایشان هم مخالفتی نکردند.»

چرا به هیات دولت نرفتم؟

سردبیر سابق کیهان در ادامه برنامه در مورد حضور نیافتن در هیات دولت و نامه‌ای که خطاب به دولت نوشت، هم گفت: «آقای احمدی‌نژاد دچار انتخاب‌هایی شده بود که با آداب و عادات گذشته و عهد ابتدایی که داشتیم، هماهنگ نبود. توقع این بود وقتی رهبری معظم انقلاب یک مساله‌ای را تدبیر و مصلحت‌اندیشی می‌کنند، دولتی که خودش را نزدیک‌ترین دولت به ولایت و رهبری معرفی می‌کرد، روی حکم، تدبیر و مصلحت‌اندیشی رهبری تردید نکند. انتظار ما این بود که بگویند ما اشتباه کردیم و نظر صائب را انتخاب می‌کنیم.»

او در مورد علت تغییر احمدی‌نژاد در دولت نهم و دهم با بیان اینکه ما نمی‌توانیم دلایل این تغییرات را بگوییم و آقای احمدی‌نژاد خودش باید بیاید بگوید توضیح داد:«من فکر می‌کنم آقای احمدی‌نژاد از جایی که سلایق درونی اش تغییر کرد و نظام درونی را که به آن معتقد بود، جابه جا کرد، این تغییرات بیرونی در او برجسته شد. باید از او پرسید که در دل شما چه گذشت که بین دیروز و امروز شما اینقدر تفاوت دیده می‌شود.»

صفار هرندی در مورد حضور در عرصه بصیرت افزایی ماجرای انتخابات ۸۸ نیز گفت: «سختی‌های این مسیر زیاد به چشمم نمی‌آمد، چون نتایجش برایم ارزشمند بود. من هیچ جا برای شعار دادن نمی‌رفتم و لزومی نمی‌دیدم که برویم و شعار دهیم. در آن زمان دیگر علاقه خاصی هم به آقای احمدی‌نژاد نداشتم و نکته‌ای که برایم اهمیت داشت حقیقت بود و حس می‌کردم حقیقت در حال نابودی و قربانی شدن است. حقیقت این بود که ۲۴ از ۱۳ بزرگ‌تر است.»

او در ادامه با بیان اینکه فضای مجمع تشخیص انصافا خوب است، گفت: «آقای‌هاشمی تجربه طولانی در ریاست و اداره کردن جلسه دارد. به نظر من مدیریت کردن جلسات الان برای ایشان سخت‌تر از گذشته است. به هرحال بنیه ایشان تحلیل رفته و باید در سن ۸۰ سالگی چنین جلسه‌ای را اداره کنند. از طرف دیگر کسانی که در مجمع هستند تمایلات و گرایشات مختلفی دارند و کار اداره جلسه یک مقدار از این جهت سخت می‌شود.»