نویسندگان: مایکل دی سوین، ونیان دنگ و اوبه ری لسکور
ترجمه: محمدحسین باقی

در بخش قبل اشاره شد که ایالات‌متحده می‌تواند تا سال 2040 حدود 900 تا 1200 فروند هواپیمای جنگنده داشته باشد که از این میان 200 تا 280 فروند از آنها در USPACAF (نیروی هوایی آمریکا مستقر در پاسیفیک) استقرار خواهند یافت. این عدد حدود 22 تا 23 درصد از کل جنگنده‌های نیروی هوایی ایالات‌متحده (USAF) است. همچنین به تعداد بمب‌افکن‌های استراتژیک و موشک‌های بالستیک و کروز چین و آمریکا برای حفظ برتری در منطقه هم اشاره شد.

تعداد موشک‌های کروز تهاجمی سطحی (DH-10) از سال 2009 در سطح 54 فروند ثابت باقی مانده است. با این حال، اگر چین موشک‌های کروز تهاجمی زمین پایه را در آینده مفید تشخیص دهد، تعداد آنها طی 25 سال آینده به‌طور چشمگیری افزایش خواهد یافت. به لحاظ کمی، موشک‌های بالستیک میان‌برد چین (IRBMs) اکنون حدود 6 فروند، موشک‌های بالستیک برد متوسط (MRBMs) 134 فروند و موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد (SRBMs) حدود 252 فروند تخمین زده می‌شود. با استفاده از آمار، از سال 2010 تاکنون، رگرسیون خطی نشان می‌دهد که تا سال 2040 چین حدود 37 فروند IRBMs، 276 فروند MRBMs و 677 فروند SRBMs خواهد داشت. همچنین آنچه قابل ذکر است موشک‌های بالستیک میان‌برد DF-26 است که بردی حدود 3 تا 4 هزار کیلومتر خواهد داشت (حدود 1800 تا 2500 مایل). در رژه نظامی چین در 3 سپتامبر 2015، به مناسبت هفتادمین سالگرد پایان جنگ جهانی دوم، چین اعلام کرد که موشک‌های بالستیک میان‌برد DF-26 ممکن است از نوع ضدکشتی باشد. براساس گزارش‌های «IHSJane's»، علاوه بر انجام ماموریت‌های «ضدحمله هسته‌ای»، این موشک‌ها می‌تواند «کشتی‌های سایز متوسط را در دریا» به‌عنوان بخشی از «حملات دقیق متعارف برد بلند» مورد حمله قرار دهد. با توجه به برد DF-26، این موشک می‌تواند به ارتش آزادی‌بخش چین (PLA) اجازه ‌دهد که آرایش‌های دریایی آمریکا در «دومین زنجیره جزیره‌ای» یا در گوام را هدف قرار دهد. بنابراین، این موشک را می‌توان نسل دوم موشک‌های بالستیک ضدکشتی علاوه بر DF-21D دانست.

دفاع هوایی

پرتابگرهای موشکی (خودکششی) زمین به هوای چین (SAM) اخیرا به 296 فروند رسیده است. با اتکا به سری‌های زمانی «توازن نظامی» IISS، تحلیل‌های رگرسیون خطی تخمین می‌زند که SAMهای چینی تا سال 2014 می‌توانند به 317 تا 385 فروند برسند. فراتر از جنبه‌های کمّی، موشک‌های «سام»‌ چینی روز به روز به لحاظ فنی پیشرفته‌تر شده‌اند هرچند بسیاری از این مدل‌ها روی فناوری‌های شوروی بنا شده است.

نیروهای هسته‌ای

فدراسیون دانشمندان هسته‌ای آمریکا تخمین می‌زند که چین هم اکنون حدود 260 کلاهک هسته‌ای در زرادخانه‌اش دارد که از طریق 160 موشک بالستیک زمین پایه با قابلیت هسته‌ای (که این موشک‌ها دارای 7 نوع است) می‌تواند ضربه خود را وارد کند و علاوه بر این تعداد موشک‌های کروز، هواپیماها و موشک‌های کروزی که از زیردریایی‌ها شلیک می‌شوند نیز دراختیار دارد. در مجموع، چین دارای 183 تا 230 سیستم عامل قابل پرتاب خواهد بود. این مطالعه از پیش‌بینی در مورد تعداد تسلیحات هسته‌ای استراتژیک آینده چین به دو دلیل خودداری کرده است: اول، دقت این پیش‌بینی‌ها محل تردید جدی است زیرا داده‌های فعلی و تاریخی در مورد زرادخانه‌های هسته‌ای چین در بهترین حالت ارزیابی‌هایی تخمینی هستند؛ چراکه ماهیت اطلاعات چینی‌ها در مورد نیروهای هسته‌ای‌شان پنهانی است.

دوم که مهم‌تر است، این است که از آنجا که اثربخشی موشک‌های متعارف تا حد زیادی منوط است به کمیت و دقت‌شان اما تعداد کلاهک‌های هسته‌ای (موشک‌ها و پرتابگرها تا حدی مشخص، کمتر مهم هستند) به‌ویژه برای توازن نظامی میان خود و آمریکا در غرب پاسیفیک را افزایش می‌دهد. قدرت تخریب تسلیحات هسته‌ای (و هیدروژنی) به‌گونه‌ای است که - تا زمانی که زرادخانه هسته‌ای یک کشور از ظرفیت بقا یافتن در ضربه اول برخوردار باشد و آن کشور تعداد مشخصی از سیستم‌های عامل پرتاب و واکنش را داشته باشد- تفاوت چندانی نمی‌کند که آیا 20 کلاهک هسته‌ای داشته باشد یا 200 کلاهک تا زمانی که دشمن با تخریب بخش قابل‌توجهی از شهرهایش احتمالا بازداشته شود (فرضی منطقی در مورد آمریکا). به عبارت دیگر، صرف‌نظر از اینکه زرادخانه هسته‌ای چین و سیستم‌های پرتابگرش به چند صد کلاهک در آینده برسد یا در سطح فعلی بماند اما - تا زمانی که چین تعداد مشخصی از کلاهک‌های هسته‌ای داشته باشد- همچنان به تقویت آنها ادامه می‌دهد و قابلیت وارد آوردن ضربه دوم را حفظ یا افزایش می‌دهد و چنانکه انتظار می‌رود این کشور همچنان احساس اطمینان می‌کند که می‌تواند بدون افزایش چشمگیر نیروهایش به لحاظ عددی فراتر از سطح فعلی، مانع یک حمله هسته‌ای شود.

به همین ترتیب، تا زمانی که آمریکا تعداد مشخصی از تسلیحات هسته‌ای ضربه زننده خود را که از قابلیت زنده ماندن در ضربه اول برخوردار است، حفظ کند و آسیبی غیرقابل تصور به چین وارد آورد- چنانکه محتمل است- همچنین می‌تواند مانع حمله هسته‌ای از سوی چین شود. تنها در صورتی که چین کلاهک‌های هسته‌ای ضربه زننده خود را به شدت به سطحی افزایش دهد که تهدید معتبر وارد آوردن ضربه اول در برابر زرادخانه هسته‌ای آمریکا را داشته باشد، ثبات استراتژیک هسته‌ای محور مورد تهدید قرار می‌گیرد. هیچ نشانه‌ای نیست که پکن قصد دستیابی به چنین نیروی مهیب هسته‌ای را داشته باشد.