به گفته ناظران غربی مهم نیست که کدام یک از دو نامزد برتر - ژنرال سابق ناتو، پتر پاول که کمی بیش از ۳۵درصد آرا را به‌دست آورد و نخست‌وزیر میلیاردر سابق، آندری بابیس که حدود ۳۵درصد آرا را به‌دست آورد- در نهایت پیروز می‌شود. مهم این است که این کشور در روابط خارجی در مسیری آشکار به آغوش غرب بازگردد. در این کشور ریاست‌جمهوری عمدتا مقام تشریفاتی است؛ اما زِمان از اختیارات محدود خود استفاده کرد و به گفته منتقدان، از قلعه پراگ، دفتر بزرگ رسمی رئیس‌جمهوری، به‌عنوان یک مرکز سیاست خارجی جایگزین استفاده کرد که هدفش توسعه روابط با شرق بوده است نه غرب. درست چند روز قبل از آغاز رای‌گیری دور اول در روز جمعه، زِمان یک تماس ویدئویی با رهبر چین، شی جین‌پینگ برقرار کرد و او از پراگ خواست تا روابط چین با اروپای شرقی و مرکزی را «به‌طور فعال ارتقا دهد». زِمان در ماه مارس از سمت خود کناره‌گیری می‌کند. یان لیپاوسکی، وزیر امور خارجه چک که اغلب از چین انتقاد کرده و زمان تلاش ناموفقی برای جلوگیری از انتصاب او در سال۲۰۲۱ داشت، می‌گوید: «مشتاقانه منتظر دوران پس از زِمان است. »

او افزود: «البته، زمان دیدگاه متفاوتی نسبت به برخی حوزه‌ها دارد و برای اتخاذ مواضع آرام‌تر درباره روسیه و چین به‌شدت فشار می‌آورد.» لیپاوسکی افزود: «بعد از ۱۰ سال چهره جدیدی در قلعه پراگ خواهد نشست و من از این فرصت بزرگ استفاده می‌کنم.» مقر ستون‌دار و باشکوه وزارت او فقط چند صد متر با قلعه پراگ  فاصله دارد که مسیری پر از میدان‌های مین سیاسی و شخصی است. اتو ایبل، رئیس دپارتمان علوم سیاسی در دانشگاه ماساریک در شهر برنو گفت که ریاست‌جمهوری به‌رغم اختیارات محدود قانون اساسی، دارای وزن اخلاقی ویژه‌ای در جمهوری چک است که تا حدی به‌دلیل جایگاه و شهرت بین‌المللی واسلاو هاول است؛ نویسنده‌ای که در سال۱۹۸۹ اولین رئیس‌جمهور پس از کمونیست چکسلواکی آن زمان شد. ایبل گفت: «این یک شغل تشریفاتی است؛ اما نماد چیزی مهم برای چک است. او به سیاست خارجی چک آسیب رساند. او گشاده‌رو به روی شرق بود، آغوشش برای روسیه و چین بازتر بود.»