شورش سراسری در آمریکا

حسین موسوی: اینجا فرگوسن است. صبحی سرد در ماه نوامبر. شیشه خرده‌های مغازه‌ها در کف خیابان پخش و پلا شده‌اند. دود گاز اشک‌آور در این هوای سرد در آسمان معلق مانده و گویی قصد رفتن ندارد. بیش از ده‌ها مغازه و ساختمان در آتش سوخته‌اند. یکی از معترضان به گارد پلیس فرگوسن که در برابر معترضان به صف ایستاده است با فریاد می‌گوید: «اینجا عراق نیست.» زمانی که دادگاه مربوط به قتل مایکل براون، نوجوانی که به ضرب گلوله پلیس کشته شده است، با یک نتیجه غیرقابل پیش‌بینی تمام شد، حدس زده می‌شد که هیات ژوری دادگاه، دستش را به روی ماشه اسلحه کشیده باشد. دادگاهی که نقش پلیس ضارب را در قتل مایکل براون کم کرد و دوباره اعتراضات را شعله‌ور کرده بود. کارشناسان پیش‌بینی این روزها را برای فرگوسن کرده بودند. اعتقاد بر این بود که اعتراضات مردم کمرنگ نشده، بلکه در پشت «انتظار به رای دادگاه» آرام گرفته است. به گزارش سی‌ان‌ان، در شرایطی که بیشتر معترضان آرام در خیابان‌ها حضور یافته بودند، برخی از آنها شیشه‌های مغازه‌ها را خرد کردند و لاستیک‌ها را آتش زدند. این در حالی است که در خیابان فلوریسانت، که یکی از اصلی‌ترین خیابان‌های این شهر است بیشتر مغازه‌ها و کسب و کارها تعطیل شده‌اند و برخی از آنها توسط معترضان به آتش کشیده شده‌ است. برخی از آنها نیز خودروهایی را در ابتدای خیابان گذاشتند و اقدام به مسدود سازی مسیرها کردند.

رئیس آتش‌نشانی شهر فرگوسن می‌گوید که میزان آتش‌سوزی‌ها در این شهر بالا است و آنها قادر نیستند که به همه موارد اورژانسی رسیدگی کنند. پلیس اما به جای آرام کردن اعتراضات، اقدام به پرتاب گاز اشک‌آور کرده و رئیس پلیس این شهر می‌گوید که تاکنون ۲۹ نفر از معترضان را دستگیر کرده‌‌اند. ویتلاگ، یکی از معترضانی است که از زمان قتل مایکل براون در اعتراضات حضور داشته است. او می‌گوید: «مردم اینجا دیگر به پلیس‌ها اعتمادی ندارند.» این بی‌اعتمادی در حال فراگیر شدن است. اعتراضات از مرزهای فرگوسن عبور کرده و به شهرهای دیگر هم رسیده است. نیویورک مهم‌ترین این شهرها است. شهرهای دیگر هم آرامش ندارند ومعترضان شهرهای کوچک و اصلی آمریکا خواستار عدالت هستند.

از شهرهایی مثل لس‌آنجلس و سیاتل نیز خبر می‌رسد که به خیابان‌ها آمده‌اند و خواستار محکومیت دارن ولیسن، پلیس ضارب هستند. در شهرهای دیگری همچون، تولدو، اوهایو، یانگور و ماین هم معترضان گرد هم آمده بودند و سراسر بامداد سه‌شنبه را بیرون از منزل به سر کردند. برخی می‌گویند که هم‌اینک دو گروه در برابر رای صادره شکل گرفته‌اند. برخی از آمریکایی‌ها اعتقاد دارند که باید این اعتراضات پایان یابد، اما بیشتر آمریکایی‌ها معتقدند که برای این داستان پایانی نیست تا زمانی که رای منصفانه علیه پلیس سفید پوست داده شود.

داستان هم داستان همیشگی است. قتل یک سیاه‌پوست به دست یک پلیس سفیدپوست. پلیس مدعی بوده که در دفاع از خود این نوجوان را کشته است، اما بعدا مشخص شده که این نوجوان با خود نه سلاح گرم حمل می‌کرده نه سلاح سرد.

در این حین مردم را کم‌کم به حفاظ‌های پلیس رساندند. برخی از آنها گریه می‌کردند اما بیشترشان عصبانی بودند. آنها شعارهای تندی علیه نیروهای پلیس می‌دادند. نیروهای ضدشورش صف ایستاده بودند. مردم داد می‌زدند: «اگر عدالت نباشد، آرامش هم نخواهد بود.» اما زمان کوتاهی از صف‌آرایی معترضان و نیروهای پلیس نگذشته بود که شکل اعتراض تغییر کرد و به سمت درگیری پیش رفت. مردم خودروهای پلیس را واژگون کردند و پلیس نیز اقدام به پرتاب گاز‌های سمی کرد. در این هوای سرد که ماندگاری گازهای سمی بیشتر است، نفس کشیدن سخت‌تر می‌شود. پلیس به خبرگزاری‌ها می‌گوید آنها از گاز اشک‌آور استفاده نکرده‌اند، اما شاهدان عینی به صراحت تاکید دارند که پلیس گاز اشک‌آور به سمت معترضان پرتاب کرده است. اما این اعتراض‌ها تنها به خیابان‌ها محدود نمی‌شود. بازار هشتگ‌ها هم داغ است. هشتگ‌هایی که مردم را به تجمعی دیگر دعوت می‌کند. در یکی از هشتگ‌ها آمده است که حرکت اعتراضی در سیاتل از پایین شهر به سمت کاپیتول هیل. در یکی دیگر آمده است: «همان داستان همیشگی، سیاه‌بودن جرم نیست.»

در واشنگتن دی‌سی جمعیت زیادی گرداگرد کاخ سفید تجمع کرده‌اند و از نخستین رئیس‌جمهوری سیاه‌پوست این کشور انتظار دارند که درخصوص رای‌صادره واکنش نشان دهد. چندی پیش که اعتراضات آغاز شده بود، باراک اوباما واکنشی همراه با تاخیر داشت و حتی این واکنش، انتظارات جامعه سیاه‌پوستان این کشور را برآورده نکرد و اینک دوباره معترضان انتظار دارند تا واکنشی قاطع‌تر به این موضوع نشان دهد. آنها کاخ سفید را محاصره کرده‌اند و خواستار عدالت هستند. اوضاع در شهرهای دیگر نیز همین است. سایت آنلاین شیکاگو تریبون گزارش می‌دهد که حدود ۲۰۰ نفر به مقر پلیس این شهر رفته‌اند و با هم فریاد می‌زنند: «من براون هستم.» رویدادی که پهلو به یک فیلم سینمایی می‌زند و معترضان به بی‌عدالتی که در لباس بردگی هستند فریاد می‌زدند: «من اسپارتاکوس هستم.»

آنها همچنین پلاکارد بزرگی را در دستان خود حمل می‌کردند که نوشته بود: «ما متوقف نمی‌شویم، مگر اینکه عدالت اجرا شود.»