شهرک‌نشین‌های اسرائیلی از کودکان کار فلسطینی سوءاستفاده می‌کنند
آپارتاید پنهان در سرزمین‌های اشغالی
محمدحسین باقی: او ۱۳ سال دارد و در روستای «الفضایل»، روستایی فقیر نزدیک شهر جریکو در اراضی غربی، متولد شده و قبلا در شهرک اسرائیلی «پتزائل» کار می‌کرد. او روزانه ۵۰ «شِکل» یا ۵۰/ ۱۲ دلار در روز در آمد دارد. او نام کامل خود را نمی‌گوید و در عوض می‌خواهد او را «ف» صدا کنیم. او کار را از ساعت ۵ صبح شروع و ساعت ۳ عصر پایان می‌دهد. دستمزد او از سوی دلالی فلسطینی که او را به این شهرک (که در آنجا کشاورزی می‌شود) می‌آورد کم شده است. «ف» می‌گوید: «کار بهتر از مدرسه است. خانواده‌ام به پول من بیشتر از تحصیلم نیاز دارند.
محمدحسین باقی: او ۱۳ سال دارد و در روستای «الفضایل»، روستایی فقیر نزدیک شهر جریکو در اراضی غربی، متولد شده و قبلا در شهرک اسرائیلی «پتزائل» کار می‌کرد. او روزانه ۵۰ «شِکل» یا ۵۰/ ۱۲ دلار در روز در آمد دارد. او نام کامل خود را نمی‌گوید و در عوض می‌خواهد او را «ف» صدا کنیم. او کار را از ساعت ۵ صبح شروع و ساعت ۳ عصر پایان می‌دهد. دستمزد او از سوی دلالی فلسطینی که او را به این شهرک (که در آنجا کشاورزی می‌شود) می‌آورد کم شده است. «ف» می‌گوید: «کار بهتر از مدرسه است. خانواده‌ام به پول من بیشتر از تحصیلم نیاز دارند. خانواده‌ای ۶ نفره هستیم. من فرزند بزرگم. من و پدرم کار می‌کنیم.» دیده بان حقوق بشر در گزارشی که روز دوشنبه منتشر کرد،آورده است: «او یکی از بی شمار کودکانی است که می‌کارد و محصولات کشاورزی تولید شده در شهرک‌های اسرائیلی را بسته‌بندی می‌کند.» این گزارش می‌نویسد: «شهرک‌نشین‌ها به این کودکان کم سن و سال دستمزد اندکی می‌دهند و آنها را به کار در شرایط سخت وا می‌دارند.»
گزارش دیده بان حقوق بشر با عنوان «آماده سوءاستفاده: کودکان کار فلسطینی در شهرک‌های کشاورزی اسرائیلی در اراضی غربی» مواردی از این دست کودکان در سن ۱۱ سالگی را مستند کرده که روی این مزارع و گاهی در دمای بالا و در شرایط سخت مشغول به کارند. به گزارش الجزیره، دیده‌بان حقوق بشر می‌نویسد: «این کودکان بارهای سنگین حمل می‌کنند، در معرض کودهای شیمیایی خطرناک قرار دارند و در برخی موارد خودشان مجبورند هزینه درمان خویش را به دلیل آسیب‌های وارده از کارشان بپردازند.» این کودکان، که خانواده‌های فقیری دارند و منابع چندانی ندارند، از سوی دلالی فلسطینی که بخشی از حقوق آنها را می‌گیرد به مزارع/ شهرک‌های اسرائیلی معرفی می‌شوند. بسیاری تحصیل را به امید یافتن اندک پولی برای گذران خانواده رها می‌کنند.
«سارا لی ویتسون»، مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقای این دیده بان، می‌گوید: «شهرک‌نشین‌های اسرائیلی از کودکان کار فلسطینی سوءاستفاده می‌کنند. بچه‌هایی که در اجتماعات و محلات فقیر زندگی می‌کنند و زیر سایه سیاست‌های تبعیض‌آمیز اسرائیل و سیاست‌های شهرک‌نشین‌ها گذران زندگی می‌کنند؛ معمولا به درس و مدرسه پشت پا می‌زنند و کارهای خطرناکی انجام می‌دهند چرا که احساس می‌کنند هیچ گزینه‌ای ندارند در حالی که مقام‌های اسرائیلی چشم بر این تبعیض آشکارا می‌بندند.» دیده بان حقوق بشر برای تهیه گزارش خود با
۳۸ کودک و ۱۲ بزرگسال مصاحبه کرد. آنها در ۷ شهرک کشاورزی در منطقه دره اردن کار می‌کردند. این منطقه مشتمل بر ۳۰ درصد از اراضی غربی می‌شود.
بسیاری از این کودکان مصاحبه شده می‌گفتند هیچ چاره‌ای ندارند جز حمایت از خانواده شان. خانواده‌های فلسطینی درگیر با فقر در دره اردن به ۵/ ۳۳ درصد رسیده که در میان اراضی غربی بالاترین رقم است. این گزارش می‌گوید: «اسرائیل ۸۶ درصد از زمین‌های دره اردن را به شهرک‌ها اختصاص داده و حجم عظیمی از آب را به جای اینکه به سوی ساکنان فلسطینی روان کند، به صنعت کشاورزی در این شهرک‌ها اختصاص داده است.» در حالی که آمارهای رسمی در دسترس نیست اما گروه‌های حامی حقوق کار در فلسطین و اسرائیل «تخمین می‌زنند که صدها کودک در سال روی این زمین‌ها کار می‌کنند و در دوران اوج برداشت یا کاشت محصول تعداد این کودکان به شدت افزایش می‌یابد.»
سازمان ملل تخمین می‌زند که ۲۴ درصد از کارگران فلسطینی در منطقه «C» اراضی غربی از جمله دره اردن، در شهرک‌ها کار می‌کنند. تقریبا ۱۵ درصد از کارگران فلسطینی شاغل در این شهرک‌ها کودک هستند و بیش از نیمی از آنها ۱۶ سال یا کمتر دارند. به گزارش الجزیره، بسیاری از کودکان می‌گویند کار را در این شهرک‌های کشاورزی در سن ۱۳ یا ۱۴ سالگی شروع می‌کنند. کودکانی که در ۱۱ سالگی کار می‌کنند «نیمه وقت» هستند. برخی از این کودکان مجبور هستند بدون هیچ استراحتی تمام وقت فقط کار کنند. «الف» ۱۵ ساله می‌گوید: «اگر صاحب کار سر برسد و شما را نشسته ببیند با شما برخورد می‌کند... ما حتی نمی‌توانیم دوش بگیریم.» ۳۸ کودکی که مورد مصاحبه قرار گرفتند، می‌گویند دستمزد ساعتی آنها ۱۰ شِکل یا ۷۰/ ۲ دلار است و دستمزد روزانه شان ۷۰ شکل یا ۱۹ دلار. برخی از این کودکان با احتساب کرایه رفت و برگشت حدود ۵۰ شکل یا ۵/ ۱۲ دلار به خانه می‌برند. در سال ۲۰۱۲، متوسط دستمزد هفتگی در این شهرک‌ها حدود ۴۰۷ شکل یا ۱۱۰ دلار بود. برخی از این کودکان می‌گویند حقوق شان دیر داده می‌شود یا اصلا حقوقی به آنها تعلق نمی‌گیرد. آن دسته که قصد شکایت از صاحب کار اسرائیلی داشته باشند، نامشان در فهرست سیاه قرار می‌گیرد. در این صورت، بدیهی است یافتن کار و درآمد برای آنها اگر نگوییم غیرممکن، اما سخت می‌شود.
برخی از کودکان می‌گویند هنگام کار روی این زمین‌ها در گرمای تابستان، دچار تهوع و سرگیجه می‌شوند. برخی دیگر کودهای شیمیایی سمی را جابه‌جا می‌کنند که دچار بیماری‌های پوستی، تنفسی یا چشمی شده‌اند. برخی دیگر از این کودکان که به دلیل حرارت بالا بیهوش می‌شوند- به دلیل کار در درجه حرارت بالای ۴۰ درصد در تابستان- هیچ خدمات درمانی دریافت نمی‌کنند. اگرچه قوانین کار در اسرائیل دارای ممنوعیت‌های آشکاری در استفاده از کودکان در کارهای سنگین و درجه حرارت بالا و کار با کودهای شیمیایی است اما این قانون شامل هیچ گروهی از فلسطینی‌ها نمی‌شود.
گزارش دیده بان حقوق بشر می‌گوید بازرسی مقام‌های اسرائیلی از شرایط کار برای فلسطینیانی که در مزارع کشاورزی در شهرک‌های اسرائیلی کار می‌کنند، بسیار معدود است. مقام‌های نظامی این رژیم می‌گویند اجازه کار برای کودکان زیر ۱۸ سال صادر نمی‌کنند. اما این مزارع که در خارج از محدوده حفاظت شده شهرک‌ها قرار دارد،شامل این اجازه نمی‌شود. این گزارش می‌افزاید: محصول کار این کودکان به اروپا و آمریکا صادر می‌شود. این وضعیت باعث وارد آمدن خسارت سالانه ۷۰۰ میلیون دلاری به اقتصاد فلسطین می‌شود و در مقابل، بیش از این میزان را نصیب شهرک‌نشین‌ها می‌سازد. براساس برآوردهای سازمان بین‌المللی کار، سالانه بالغ بر ۱۵۰ میلیارد دلار سود از کار اجباری و اشکال نوین برده‌داری حاصل می‌شود که حدود دوسوم این مبلغ، ناشی از اشکال مختلف استثمار و به بردگی گرفتن زنان و کودکان است.
ارسال نظر