گروه جهان: انتخاب جرمی کوربین، رهبر جدید حزب کارگر بریتانیا، با ۵/ ۵۹ درصد آرا و پشت‌سر گذاشتن رقبا به یکی از پرچالش‌ترین انتخابات در تاریخ معاصر بریتانیا تبدیل شده است.


به گزارش گاردین، پیروزی کوربین چپ‌گرا از پیروزی تونی بلر در انتخابات سال 1994 هم پیشی گرفته است.دقایقی پس از پیروزی، کوربین در پیامی اعلام کرد که «مردم از بی‌عدالتی و نابرابری به تنگ آمده‌اند.» این رهبر جدید که از شمال لندن برخاسته است با پیروزی غیرمنتظره خود اعلام کرده که عصر جدید حزب کارگر فرا رسیده و این حزب باید از میراث «تونی بلر» و «گوردون براون» فاصله بگیرد. با این حال، گمانه‌زنی‌ها در مورد اعضای تیم او آغاز شده است. در مصاحبه او با بی‌بی‌سی فاش شد که راشل ریوز، اما رینولدز، تریسترام هانت، کریس لسلی، لیز کندال و کوپر در زمره اعضای تیم او نیستند.


او در نطق‌های نخستین خود بر خلاف سنت مالوف رهبران حزب کارگر، از جنگ عراق عذرخواهی کرد. او در گام اول در تجمعات مردمی در حمایت از مهاجران حضور یافت. «اد میلیبند»، رهبر پیشین حزب، از کوربین خواست تا در «در راه وحدت حزبی» تلاش کند. میلیبند می‌گوید از کوربین حمایت می‌کند اما عضویت در کابینه سایه را نمی‌پذیرد. اما آنچه در این میان پیروزی کوربین را بسیار مورد توجه قرار داده رویکردهای چپ‌گرایانه او است.


پیروزی او بسیار مورد استقبال چپ‌های اروپایی قرار گرفت؛ به‌گونه‌ای که بسیاری پیروزی او را پیروزی چپ توصیف کردند. به گزارش گاردین،رئیس‌جمهوری آرژانتین پیروزی رهبر حزب کارگر بریتانیا را «پیروزی آن دسته‌ای از ما» اعلام کرد که «نشان‌دهنده اراده‌ای است که می‌خواهد سیاست را در خدمت مردم قرار دهد.»


رئیس‌جمهوری آرژانتین با به میان کشیدن اختلاف کشورش با بریتانیا بر سر جزایر فالکلند اعلام کرد که کوربین «دوست خوب آمریکای لاتین است و با مطالبات ما در مورد برابری و حاکمیت سیاسی اشتراک دارد.» تونی بلر، نخست‌وزیر سابق بریتانیا و رهبر پیشین حزب کارگر نیز پا را فراتر گذاشته و پیش از انتخاب کوربین، بارها چپ‌گرایان طرفدار او را با جنبش سیریزا در یونان به رهبری الکسی سیپراس مقایسه کرده بود. کوربین با اظهارنظرهای خود این شائبه را تقویت کرده که ممکن است رویکردهای چپ‌گرایی در بریتانیا رسوخ کند و مسیر این کشور را تغییر دهد. کوربین خواهان اخذ مالیات‌های بیشتر از ثروتمندان بریتانیایی شده است.


با این حال، انتخاب این چپ سوسیالیست اعتراضاتی را هم در خاورمیانه و اروپا برانگیخته است. روزنامه «دی ولت» آلمان کوربین را «یک اتوپیای چپ‌گرا» نامیده که «به هیچ روی مناسب دنیای واقعی نیست.» این روزنامه اعلام کرد که انتخاب او ثابت کرد که «چپ بریتانیایی ارتباط خود با دنیای خارج را از دست داده است.»


«تایمز‌آو اسرائیل» هم تیتر خود را چنین انتخاب کرد: «جرمی کوربین ضداسرائیلی رهبر جدید حزب کارگر بریتانیا است.» این روزنامه اعلام کرد که «نماینده اولترا چپ بریتانیایی با حماس و حزب الله ابراز همدردی کرد.» این روزنامه افزود یهودیان اروپایی «به دلیل پیوندهای او با منکران هولوکاست، تروریست‌ها و ضدیهودها» به واهمه افتاده و زنگ خطر را به صدا در آورده‌اند.


به گزارش گاردین، در سوی دیگر برخی رسانه‌های عرب از انتخاب کوربین جانبداری کردند. روزنامه «الرساله» که ارتباطاتی با حماس دارد از پیروزی کوربین استقبال و اعلام کرد: «او یکی از چهره‌های برجسته بریتانیایی است که با مساله فلسطین ابراز همدردی کرده و جنگ علیه غزه را رد کرده است.» برخی وب‌سایت‌های عربی به پیشواز تغییر در بریتانیا رفته و اعلام کردند که برخی نگرش‌های بریتانیا در قبال خاورمیانه ممکن است دچار تغییر شود.


در استرالیا اما رسانه‌های این کشور کوربین را «چپ‌گراترین رهبر طی دهه ها» نامیده‌اند. اگرچه انتخاب کوربین موجی از موافقت در جبهه چپ‌های اروپایی- خاورمیانه‌ای به وجود آورده اما مخالفان هم کم تعداد نیستند. گاردین به نقل از برخی کارشناسان می‌نویسد: انتخاب یک چپ سوسیالیست به‌عنوان رهبر حزب کارگر ضرورتا به معنای تغییر در سیاست‌های کلان بریتانیا نیست.


اگرچه حضور او ممکن است باعث غالب شدن سیاست چپ‌گرایی در حزب کارگر شود اما تاثیرات کلان بر جهت‌گیری‌های کلان تر بریتانیا ندارد. با این حال، تحلیل دیگری هم هست که می‌گوید کوربین در مواجهه با حقایق عریان سیاسی چاره‌ای جز تغییر یا کوتاه آمدن از دیدگاه‌های خود ندارد. مصداق بارز آن سیپراس رهبر حزب سیریزا در یونان است که در ابتدا اگرچه به جهان تاخت اما در نهایت چاره‌ای جز کوتاه آمدن در برابر نظام سرمایه‌داری نداشت.