سفر رهبر کاتولیک‌های جهان به آمریکا آغاز شد
جمهوری‌خواهان علیه پاپ سوسیالیست
در سفر به کوبا عده‌ای معتقد بودند که این سفر هیچ دستاوردی در بر نخواهد داشت چرا که پاپ به جای انتقاد از فضای بسته مذهبی در این کشور باب میل رهبران کوبا سخن خواهد گفت. عده‌ای دیگر اما معتقد بودند استقبال مردمی و استقبال رهبران سیاسی کوبا از پاپ به گونه‌ای بود که او توانست دغدغه‌های سیاسی- مذهبی خویش را با کوبایی‌ها در میان بگذارد.
در سفر به کوبا عده‌ای معتقد بودند که این سفر هیچ دستاوردی در بر نخواهد داشت چرا که پاپ به جای انتقاد از فضای بسته مذهبی در این کشور باب میل رهبران کوبا سخن خواهد گفت. عده‌ای دیگر اما معتقد بودند استقبال مردمی و استقبال رهبران سیاسی کوبا از پاپ به گونه‌ای بود که او توانست دغدغه‌های سیاسی- مذهبی خویش را با کوبایی‌ها در میان بگذارد. اکنون در هنگامه سفر پاپ به ایالات‌متحده هم بار دیگر نگاه‌های مخالف و موافق به پاپ دوخته شده است و هر کسی درخواستی از مرد سپیدپوش دارد.
در یکسو، آمریکایی‌های عرب‌تبار و مسیحیان خاورمیانه‌ای هستند که از پاپ می‌خواهند در طی سفر ۶ روزه خود از نفوذش برای ترغیب آمریکایی‌ها استفاده کند تا حقوق مسلمانان را به رسمیت بشناسند. در سوی دیگر، جمهوری‌خواهان آمریکایی هستند که در مسائل بین‌المللی اشتراکی با پاپ ندارند. به گزارش الجزیره، پاپ دیروز سه‌شنبه به ایالات‌متحده رفت تا ابتدا با رئیس‌جمهور این کشور دیدار کند و سپس در کنگره آمریکا حضور یابد و در نهایت در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کند. آمریکایی‌های عرب‌تبار و مسیحیان خاورمیانه‌ای مستقر در آمریکا از پاپ - به‌عنوان رهبر ۲/ ۱ میلیارد کاتولیک که ۵۱ میلیون نفر از آنها در آمریکا زندگی می‌کنند- می‌خواهند تا اقدامات بیشتری برای دفاع از حقوق اقلیت‌های مسیحی در خاورمیانه انجام دهد. البته رهبران اجتماعات مسیحی خاورمیانه‌ای در آمریکا می‌دانند که پاپ رسالتی سنگین بر دوش دارد و عملی کردن خواسته‌های‌شان کار دشواری است.
الجزیره می‌نویسد: پاپ قرار است برای دو جریان اصلی مسیحی سخنرانی کند: یکی مسیحیان آمریکایی و دیگر مسیحیان خاورمیانه‌ای که به لحاظ قومی- مذهبی از یکدیگر جدا هستند. چنین تقسیم‌بندی‌ای یادآور تقسیم‌بندی یهودیان در اسرائیل به یهودیان سفاردی و اشکنازی است که هر کدام به نوعی مورد تبعیض قرار گرفته‌اند. «نیکولاس دادال»، اسقف کلیسای سن جورج در شیکاگو می‌گوید: «پاپ مردی شجاع است که از صریح سخن گفتن نمی‌هراسد به ویژه زمانی که پای مسائلی مانند عدالت برای مردم در میان باشد.» دادال که خود از «طیبه» در اراضی اشغالی به آمریکا مهاجرت کرده رهبری تظاهراتی در حمایت از حقوق مردم فلسطین را در شیکاگو بر عهده داشته است.
«شاربل مارون»، فعال مسیحی در آمریکا و اسقف کلیسای کاتولیک مارون، معتقد است «بسیاری از مسیحیان آمریکایی پیوندهای خود با خاورمیانه را فراموش کرده‌اند. آنها پیوند خود را با ریشه‌ها و سرزمین آبا و اجدادی خویش بریده‌اند.» این اسقف آمریکایی با اشاره به تحولات خاورمیانه که موجبات تالم بسیاری از انسان‌ها را فراهم آورده به الجزیره می‌گوید: «اکثریت آمریکایی‌ها معتقدند خاورمیانه‌ای‌ها همه‌شان مسلمانند. آنها درک نمی‌کنند که مسیحیت در این منطقه زاده شد و انجیل از این منطقه به سایر نقاط دنیا پراکنده شد.» از جمعیت ۳۱۹ میلیونی آمریکا حدود ۶/ ۷۰ درصدشان مسیحی هستند. کلیسای کاتولیک رم که پاپ را مرجع و رهبر خود می‌پندارد، بیشترین جمعیت مسیحیان را دارد. در مقابل، تعداد مسیحیان خاورمیانه به حدود ۵ درصد افت کرده است. تخمین زده می‌شود ۸/ ۱ تا ۲/ ۴ میلیون عرب در ایالات‌متحده وجود دارند که اکثریت آنها مسیحی هستند. این تخمین البته شامل صدها هزار مسیحی خاورمیانه‌ای نمی‌شود که به لحاظ قومی عرب نیستند مانند آشوری‌های عراقی و کلدانی ها. با این حال، مسیحیان به‌طور اعم (فارغ از هویت قومی یا منطقه‌ای‌شان) انتظار دارند پاپ مسائل خاورمیانه را با رهبران آمریکایی در میان بگذارد. آنها پاپ را ناجی خویش می‌نگرند و به او امید بسته‌اند تا شاید این رهبر ۷۸ ساله بتواند اندکی از آلام آنها بکاهد. الجزیره می‌نویسد جریان اصلی مسیحیت در آمریکا رابطه خود را با مسیحیان خاورمیانه گسسته است. بدتر اینکه بسیاری از مسیحیان آمریکایی در مورد مسیحیان خاورمیانه‌ای تبعیض روا می‌دارند و اساسا آنها را مسیحی نمی‌پندارند تا بخواهند با آنها برابر رفتار کنند.
«منصور تَدرُس»، مسیحی اردنی که ناشر روزنامه عربی- انگلیسی «Future News» است، می‌گوید: آنچه پاپ خواهد گفت به تعابیر مختلف شنیده و برداشت‌های مختلفی از آن خواهد شد چرا که دسته‌ها و گروه‌های مسیحی متعددی در آمریکا وجود دارند. با این حال، رهبران جامعه مسیحی می‌گویند پاپ باید رهبران آمریکایی را متقاعد سازد که نسبت به اسرائیل حساسیت چندانی نداشته و در عوض توجه خود را بیشتر به نگرانی اعراب معطوف سازند. در این میان، آمریکایی‌ها باید بیشتر به وضعیت مهاجران در سوریه و عراق - که بسیاری از آنها مسیحی هستند- بپردازند و کمتر مساله اسرائیل را عَلَم کنند. تدرس می‌گوید: «پاپ باید تهاجمی رفتار کند. او باید از اوباما حمایت بیشتری کند و به او فشار بیاورد تا در حل نزاع اسرائیل- فلسطین جدی‌تر باشد. همان‌طور که اوباما در قضیه کوبا رفتار کرد باید مساله فلسطین را هم در دستور کار قرار دهد.»
ماه می گذشته پاپ با توصیف محمود عباس به‌عنوان «فرشته صلح» مورد انتقاد شدید قرار گرفت. او همچنین یک ماه پس از این سخن، شناسایی سال ۲۰۱۲ خود از فلسطین به‌عنوان یک «دولت» را با امضای معاهده‌ای رسمی، رسمیت بخشید و عملا فلسطین را به‌عنوان «دولت» مورد شناسایی قرار داد. این اقدام پاپ خشم محافل اسرائیلی را برانگیخت. با این حال، در آمریکا پاپ فقط با جامعه مسیحیان روبه‌رو نیست. جبهه دیگر جمهوری‌خواهانی هستند که در بسیاری از مسائل بین‌المللی اشتراک نظری با پاپ ندارند. فارن پالیسی در گزارشی می‌نویسد از سال ۲۰۱۳ که پاپ فرانسیس رهبری کاتولیک‌های جهان را بر عهده گرفت دیدگاه‌هایی مطرح کرده که باعث شده هواداران زیادی در جامعه آمریکا بیابد. نظرسنجی که روز جمعه از سوی «Telemundo» منتشر شد نشان می‌دهد که ۵۱ درصد از آمریکایی‌ها دیدگاه مثبتی به پاپ دارند. اگرچه او مورد تحسین کاتولیک‌های جهان است اما مواردی هست که پاپ را در تقابل با برخی جمهوری‌خواهان قرار داده است. یکی از موارد اختلافی مساله «مهاجرت» است. پاپ معتقد است آمریکا باید در مورد مهاجران مکزیکی و لاتینی‌تباری که وارد خاک این کشور می‌شوند، نرمش بیشتری نشان دهد اما برخی جمهوری‌خواهان مانند دونالد ترامپ معتقدند که باید در مرز آمریکا- مکزیک حصاری کشید و مانع ورود مهاجران غیرقانونی به کشور شد. مساله دیگری که از موارد اختلافی میان پاپ و جمهوری‌خواهان است، مساله «آوارگان سوری» است.
پاپ از جامعه بین‌المللی خواسته تا «کمک‌های ملموسی» به مهاجران ارائه دهند و از گفتن سخنانی مانند «شجاع و صبور باشید» بپرهیزند. به همین دلیل، به کلیساهای کاتولیکی که در مسیر مهاجران قرار دارد دستور داده شد تا به اندازه توان خویش از مهاجران پذیرایی کنند. سناتورهایی مانند «راند پاول» و «تد کروز» نه‌تنها مخالف حضور مهاجران هستند بلکه از اوباما خواسته‌اند پیش از صدور دستور ورود 10 هزار مهاجر سوری، در این‌باره تامل بیشتری به خرج دهد. کوبا هم مساله دیگری است که پاپ را با جمهوری‌خواهان سر شاخ کرده است. پاپ یکی از کسانی بود که زمینه‌ساز بهبود رابطه میان کوبا و آمریکا بود. با این حال، برخی جمهوری‌خواهان باز در برابر پاپ ایستادند. سناتورهایی مانند مارکو روبیو که خود فرزند کوباست به‌شدت مخالف هرگونه رابطه‌ای با برادران کاستروست. مساله آب و هوا، ثروت، سقط جنین، سرمایه‌داری و مسلمانان هم از دیگر نقاط اختلاف رهبر کاتولیک‌های جهان با جمهوری‌خواهان است. وقتی در سال 2014 پاپ پای فردی معلول و مسلمان را بوسید و در مسجد آبی استانبول حضور یافت،خشم جمهوری‌خواهان تندرو را برانگیخت. هفته گذشته یکی از اعضای کمپین انتخاباتی ترامپ، باراک اوباما را به مسلمان بودن متهم کرد و گفت: «مسلمانان می‌خواهند ما را بکشند.»
فارن پالیسی در گزارش خود می‌افزاید: بسیاری پاپ فرانسیس را یک «سوسیالیست» می‌نامند. او خواهان بازتوزیع ثروت است. پاپ البته در کوبا هم از برابری درآمدی و برابری اجتماعی سخن راند. با این حال، این دیدگاه هم در اردوگاه جمهوری‌خواهان به‌شدت رد شد. برخی نامزدها در زمره سرمایه‌داران آمریکایی هستند. ترامپ و رامنی نمونه‌های بارز سرمایه‌دارانی هستند که با رویکردهای سوسیالیستی پاپ میانه‌ای ندارند.
ارسال نظر