بر باد رفتن فرصت‌ها

دکتر سید احمد میرمطهری

صندوق بین‌المللی پول در گزارشی اعلام کرده است که تا پایان سال ۲۰۰۸ فقط سیزده اقتصاد در سطح جهان رشدی حدود ۷ درصد به طور متوسط در سال و برای ۲۵ سال یا بیشتر داشته‌اند که در ‌این سیزده کشور، ۹ کشور آسیایی بوده‌اند؛ ... ... چین، هنگ‌کنگ،‌ اندونزی، ژاپن، کره‌جنوبی، مالزی، سنگاپور، تایوان و تایلند.

کشورهای هند و ویتنام نیز به‌زودی به این فهرست اضافه خواهند شد. دلایل مشترک در موفقیت اقتصادی‌این کشورها در ‌این خلاصه می‌شود که استراتژی اقتصادی آنها متمرکز بر‌ایجاد ساختاری رقابتی در بخش صنعت بوده است و در کنار آن، سیاست‌هایی را در پیش گرفته‌اند که بی‌ثباتی‌های اقتصادی و بی‌اطمینانی را از اقتصادهای خود دور کنند.

نگاهی به فهرست ‌این کشورها یادآور فراز و نشیب‌های زیادی است که هر یک با آن روبه‌رو بوده‌اند. از ویتنام گرفته که سابقه جنگی بزرگ را در تاریخ خود دارد تا چین و هند که نیمی ‌از جمعیت کره زمین را در خود جای داده‌اند یا مالزی و تایلند که بحران بزرگ مالی سقوط ببرهای آسیای جنوب شرقی به مثابه توفانی سهمگین یک بار آنها را در هم نوردید و له کرد؛ ولی به هر حال امروز در ‌این فهرست هستند.تردید نکنیم که کشور ما به رشدی بالای ۶ درصد برای غلبه بر مشکلات خود و دستیابی به توسعه‌ای پایدار نیاز دارد، آن هم رشدی متوازن در همه بخش‌های اقتصادی کشور، بنابراین جای برنامه توسعه مصوب با هدف‌هایی در چارچوب اقتصاد ملی واقعا خالی است و برنامه‌ای که راهکارهایی برای رفع اختلالات احتمالی ناشی از تحریم، بازسازی ظرفیت تولید نفت و گاز، افزایش توانایی اقتصاد در بالا بردن سطح اشتغال، تجهیز پس‌اندازها با هدف تامین منابع مالی برای سرمایه‌گذاری در حوزه نفت و گاز و اصلاحات ساختاری در بخش مالی کشور ارائه دهد.سال‌هایی که بی‌برنامه در اقتصاد‌ ایران سپری می‌شود، فقط سپردن فرصت‌ها به باد است. ‌این جا روی سخن با مجلس شورای اسلامی ‌است و‌ این انتظار از مجلس هست که هرچه زود‌تر کشور را مجهز به برنامه کند.