در پی مصوبه کمیسیون ماده یک مبنی بر عدم افزایش تعرفه واردات فولاد، سندیکای صنعت برق ایران طی نامه‌ای خواستار ابرام نظر رییس کمیسیون بر رای مذکور شد. به گزارش روابط عمومی سندیکای صنعت برق ایران، فولادسازان طی چند ماه اخیر تلاش بسیاری برای افزایش ۳۰درصدی نرخ تعرفه واردات آهن، صرف کرده بودند، اما اعضای کمیسیون ماده یک در نهایت دلایل نمایندگان مخالف را مبنی بر لغو افزایش تعرفه، منطقی‌تر تشخیص دادند.

آنچه نمایندگان سندیکا به عنوان اصلی‌ترین دلایل مخالفت با این طرح عنوان کرده بودند، استفاده صنایع فولاد از یارانه گسترده انرژی، تاثیر مخرب افزایش بهای فولاد بر صنعت برق به ویژه پیمانکاران خطوط انتقال، سازندگان دکل و تابلو و افزایش هزینه‌های پیمانکاران بزرگ صنعت برق در شرایط تحریم و کسری بودجه وزارت نیرو بود.پس از آن با آغاز دور جدید تلاش‌های فولادسازان برای افزایش تعرفه واردات و تشکیل مجدد کمیسیون ماده یک، سندیکای صنعت برق ایران طی نامه‌ای برای مدیرکل دفتر مقررات صادرات و واردات وزارت بازرگانی، با توجه به عدم اقناع تولیدکنندگان فولاد و اصرار آنها بر تشکیل مجدد این کمیسیون به منظور تغییر در رای سیاستگذاران اقتصاد کشور، دلایل خود را در دفاع از تصمیم کمیسیون اعلام کرد.این دلایل در هفت بند جداگانه به این شرح عنوان شده است:

۱ - در مقایسه نسبت‌های میزان تولید و تقاضا، ملاحظه می‌گردد که ضروری است تا بیش از نیمی از نیازهای کشور به فولاد از خارج از کشور تامین گردد.

۲ - افزایش تعرفه فولاد، اثرات فزاینده شدیدی بر قیمت انواع محصولات فولادی به جا می‌گذارد.

۳ - با افزایش بهای فولاد، آن دسته از صنایع فلزی کشور که مصرف‌کننده محصولات فولادی هستند، در خطر جدی رکود، توقف و ورشکستگی قرار خواهند گرفت.

۴ - کاهش چشمگیر سرعت در پیشرفت طرح‌های عمرانی دولتی، ایجاد موجی از بیکاری در شاغلین صنایع مصرف‌کننده محصولات فولادی و مشاغل مرتبط با آنها و در یک کلام، کاهش نرخ رشد اقتصادی کشور، از تبعات اجتناب‌ناپذیر افزایش تعرفه فولاد خواهد بود.

۵ - به‌علاوه، رکود یا توقف ناشی از افزایش بهای محصولات فولادی در برخی از صنایع مانند صنعت برق و... عواقب ناگوار، دیرپا و بعضا جبران‌ناپذیری را در کشو به جا خواهد گذارد.

۶ - صنعت فولاد در حال حاضر با صرف بیش از دو برابر عرف و میانگین جهانی انرژی ارزان یارانه‌ای از یارانه‌ای بزرگ بهره می‌جوید که این خود مخالف عدالت یارانه‌ای است که امروزه همه خواهان اجرای صحیح آنند.

۷ - در حالی‌که بهای بیلت در بازار جهان و مثلا در بورس LME بین ۳۳۰-۳۰۰ دلار به ازای هر تن در نوسان است، چرا عرضه محصولات فولادی توسط دیگران، ولی ارزانتر از قیمت تعیین شده توسط ما، دامپینگی تلقی می‌گردد که تولیدکنندگان فولاد به این عذر حمایت دولت را خواهانند؟