راه جوانان مستعد را نبندیم

حسین علیزاده

موسیقیدان

متاسفانه فضا به گونه‌ای است که وقتی می‌خواهیم درباره موضوع مهمی چون جشنواره‌ها و معایب آن صحبت کنیم، برخی اوقات برداشت‌های سیاسی از این صحبت‌ها و نقدها می‌شود. وقتی خود موسیقی تکلیف روشنی در ایران ندارد بنابراین اینکه چرا استعدادهای درخشان موسیقی کشور فقط در جشنواره‌ها عرض اندام می‌کنند و بعد از آن به فراموشی سپرده می‌شوند دیگر موضوعی نیست که بتوانیم به صورت دقیق آن را آسیب‌شناسی کنیم.

اگر ما به هویت ملی‌مان در دنیا اهمیت بدهیم و با در نظر گرفتن همین استعدادهای درخشان موسیقی نسبت به برگزاری فستیوال‌ها و جشنواره‌های بین‌المللی با کیفیت در حوزه موسیقی همت کنیم، قطعا اتفاقات خوبی برای کلیت جامعه موسیقی کشور می‌افتد. همین فستیوال موسیقی «موغام» کشور آذربایجان گوشه‌ای از یک فعالیت موسیقایی موثر است که مسوولان آذربایجانی برای معرفی فرهنگ خود آن را برگزار کرده‌اند و قطعا هنرمندان جوان و مستعد این کشور در آن حضور دارند و به جهانیان معرفی می‌شوند.

به‌طور حتم چهره‌های جوان بسیار زیادی در حوزه موسیقی سنتی ایران وجود دارند که می‌توانیم هنر تک تک آنها را به دنیا عرضه کنیم، اما متاسفانه روند فعالیت‌ها به گونه‌ای است که هر زمان این استعدادهای درخشان موسیقی بروز پیدا می‌کنند به مرور توجه به آنها کمتر می‌شود و آنها فقط با تکیه بر تلاش‌های فردی است که وارد عرصه‌های جدی‌تر حوزه موسیقی می‌شوند؛ موضوعی که سیاست‌گذاران هر جشنواره‌ای باید به آن توجه ویژه کنند. سوال مهم این است که چرا این جوانان بعد از برگزاری جشنواره‌ها دیگر فضایی برای عرض اندام ندارند؟

یک هنرمند جوان وقتی وارد فضایی مانند جشنواره موسیقی جوان یا جشنواره موسیقی فجر می‌شود باید احساس کند کاری که کرده برای مسوولان هم اهمیت دارد، جوانان مستعد عرصه موسیقی باید احساس کنند که مسوولان فرهنگی می‌خواهند راه ورود آنها را به عرصه‌های حرفه‌ای باز کنند. اما این هنرمندان جوان با هزاران امید فقط در اختتامیه یا حین برگزاری جشنواره‌ها مرتب از جانب مسوولان تشویق می‌شوند و این امید می‌رود که آنها موسیقیدان‌ها و نوازنده‌های خوبی شوند ولی در نهایت می‌بینیم راه برای آنها بسته می‌شود. این را کسی می‌گوید که ۳۷سال است در حوزه موسیقی خون دل خورده و این نکته بسیار عجیبی است که باید روی آن بحث جدی شود.

ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که نباید به هنرمندان آن توهین شود. هر مسوولی که امکانات سیاسی دارد نباید به فضای کاری هنرمندان به‌ویژه اهالی موسیقی توهین کند. هیچ‌کس در هیچ مقامی حق توهین به هنرمندان را ندارد. بار دیگر تاکید می‌کنم که ما ابتدا جوانان را تشویق می‌کنیم اما بعد راه را بر آنها می‌بندیم و این مساله مهمی است که بعد از ۳۷ سال فعالیت در موسیقی درباره چرایی آن به پاسخ مشخصی نرسیده‌ام.