مترجم: مریم رضایی

منبع: مجله Time

تابستان بهترین زمان برای فراغت از کار است. تعطیلات زمان مناسبی است برای این که سرعت کارمان را کاهش دهیم، ذهنمان را آرام کنیم و از سرعت بی‌امان زندگی و مسوولیت‌هایمان کمی فاصله بگیریم. خیلی از ما از سرعت بیش از حد زندگی کاری و از بین رفتن تعطیلات خود در این میان تاسف می‌خوریم، اما به طور کلی به دلیل مسوولیت کاری و هراس از به وجود آمدن ضعف‌هایی در کار، از ایجاد تغییر صرف نظر می‌کنیم. به هر حال، واضح است چنین تغییری که این فشارها و سختی‌های روزافزون را کاهش می‌دهد، به نفع زندگی شخصی و کاری ما خواهد بود. گاهی زمان آن فرا می‌رسد تا از «کار کم سرعت» استقبال کنیم.

دلایل سرعت بالای کار در این روزها مشخص است. بسیاری از سازمان ها با فشارهای مداومی روبه رو هستند تا هر چه زودتر خود را با تنگناهای بازار، تغییرات اجتماعی و فشارهای سیاسی وفق دهند و این فشارها به تدریج به دوش نیروی کاری می‌افتد که هر روز تعدادشان کمتر می‌شود. چیزی که شرایط را بدتر می‌کند این است که ما با توفانی از اطلاعات روبه رو هستیم که از زوایای متعدد (کار، خانه، خانواده و دوستان) و از طریق رشته‌ای از شبکه‌های اجتماعی و پایگاه‌های ایمیل ما را دربرمی‌گیرند. این فوران اطلاعات، با دامنه محدود وسعت حافظه ما در روزگار فعلی در تعارض است. بنابراین طبیعی است که نمی‌توانیم به تمام کارهایی که نیاز است انجام دهیم، متعهد بمانیم.

بسیاری از ما می‌دانیم اگر همان موقع که درخواستی فوری از ما می‌شود به آن واکنش نشان دهیم، از تمرکز بر اهداف و تمایلات بلندمدت بازمی‌مانیم. در عین حال، همیشه تشنه زمان هستیم تا این کار را انجام دهیم. موفقیت‌های آنی امروز، عملکرد آینده ما را تحلیل می‌برند.

بنابراین باید بدانیم چگونه این موقعیت را تغییر داده یا حداقل این توازن را بر‌هم بزنیم. تحقیقات موجود نشان داده‌اند که برخی جنبه‌های اساسی محیط کار، چگونه می‌توانند توانایی فرد را برای خلاق بودن در شغل خود توسعه دهند. این جنبه ها شامل آزادی برای تصمیم گیری در مورد کار یک نفر؛ دلگرمی گرفتن از مدیران و ایجاد یک توازن سالم بین کار پرچالش یا جذاب از یک طرف و فشارهای کاری بیش از حد از طرف دیگر است.

دو تن از اساتید دانشگاه داویس کالیفرنیا پیشنهادهایی ارائه کرده اند که بر اساس آنها بتوانیم برای ایجاد توازن بین فعالیت‌های روزانه با ترکیبی از فعالیت‌های متفکرانه و غیرمتفکرانه راه‌هایی بیابیم. استراحت دادن به ذهن از مسوولیت‌های پرخطر و به طور استراتژیک انجام مسوولیت‌های ساده (اما ضروری) اداری یا فیزیکی به ما آزادی می‌دهد تا برنامه‌های زمانی خود را کنترل کنیم و با کمتر کردن فشارها نیروی تازه بیابیم.

همچنین سازمان ها باید محیط ها و برنامه‌های کاری را طوری طراحی کنند که به افراد انعطاف پذیری و امکانات بیشتری بدهد تا کارهای روزمره خود را تنوع بخشند و در مورد چگونگی انجام کارشان با آزادی بیشتر، حق انتخاب داشته باشند.

به طور گسترده‌تر فلسفه «کار کم سرعت»، مخالف انجام سریع کارها است و چارچوب جایگزینی را ارائه می‌دهد که به افراد نیرو می‌دهد و به آنها کمک می‌کند اولویت‌های حرفه‌ای و شخصی خود را بهتر هماهنگ کنند. همچنین ما را مجبور می‌کند کارهای روزمره خود را به شیوه‌هایی تنظیم کنیم که در ابتدا به نظر می‌رسد بهره‌وری ما را کاهش می‌دهند، اما در بلندمدت به افزایش خلاقیت و بهره‌وری منجر می‌شود.

تعدادی روش عملی برای این کار وجود دارد:

۱) در برنامه کاری روزمره خود، زمان بیشتری به خودتان اختصاص دهید. گنجاندن جلسات کاری در برنامه روزانه کار آسانی است. اما آخرین باری که یک زمان بدون وقفه در برنامه خود قرار دادید، چه زمانی بوده است؟ یک استراتژی برای انجام این کار این است که زمان‌هایی را در تقویم کاری خود در نظر بگیرید تا بر وظایفی که به تمرکز زیاد نیاز دارند یا هر کار لازم دیگری که از دسترس شما خارج است، متمرکز شوید. این کار به دیگران نشان می‌دهد که شما در انجام اهداف خاص جدی هستید و بنابراین وظایف‌تان را اولویت بندی می‌کنید.

۲) به کارهای روزمره خود تنوع ببخشید. می‌توانید به این فکر کنید که لپ تاپتان را بردارید و به نقطه ساکتی در ساختمان محل کار یا ساختمان دیگری در مجموعه خود ببرید. مکان‌های این چنینی به افراد امکان فکر کردن را می‌دهند.

با این کار علاوه بر اینکه استراحت می‌کنید، احتمال برخورد با همکارانتان بیشتر می‌شود. چنین تعاملاتی روابط حرفه‌ای شما را تقویت می‌کند.

۳) یک روزتان را به «با هم کار کردن» اختصاص دهید. یک شرکت نوپا واقع در بروکلین نیویورک، یک یا دو روز در هفته از طریق برگزاری اردوهایی به تسهیل روابط بین افراد سازمان خود می‌پردازد. این روش افراد همفکر را که به دنبال الهامات خلاقانه هستند، از طریق ترکیبی از تجارب کاری متفاوت به هم ارتباط می‌دهد.

هر یک از این روش‌های ذکر شده که نوع کار شما را متفاوت می‌کند، وقت شما را می‌گیرد، زیرا به تلاش‌های آگاهانه برای تغییر برنامه‌های عادی روزمره نیاز دارد. به عبارت دیگر، این کارها روند کاری ما را کند می‌کنند. اما در عوض، این تغییرات زمان بیشتری به ما می‌دهد تا اطلاعات را جذب و پردازش کنیم که این امر عملکرد حرفه‌ای ما را در بلندمدت تقویت می‌کند. در نتیجه، کار آهسته و آزادی‌های همراه با آن، انعطاف بیشتری ایجاد می‌کند تا اهداف و مسوولیت‌های شخصی و حرفه‌ای را با یکدیگر هماهنگ کنیم.