دنیای اقتصاد: روز سوم از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا در منطقه غرب، روز سه‌شنبه برگزار شد و دو تیم ایران به مصاف رقبای‌شان رفتند. استقلال خوزستان در اهواز دست به کار بزرگی زد و توانست لخویا را با نتیجه یک - یک متوقف کند. لخویا صدرنشین لیگ قطر است و لقمه گلوگیری برای قهرمان فصل گذشته لیگ کشورمان به‌شمار می‌آمد، اما شاگردان پورموسوی نمایش خوبی ارائه دادند و به حداقل حق‌شان که کسب یک امتیاز بود دست یافتند. استقلال خوزستان با این مساوی ۷امتیازی شد و همچنان بخت اول صعود از گروه دوم لیگ قهرمانان آسیا باقی ماند. در گروه چهارم اما پرسپولیس در دوحه قطر به مصاف تیم قدرتمند الریان رفت و در نتیجه‌ای دور از انتظار و ناعادلانه، ۳ بریک مغلوب تیم دوم جدول لیگ قطر شد. سرخپوشان این بازی را عالی شروع کردند.

آنها خیلی زود روی پاس طلایی محسن مسلمان و ضربه تمام‌کننده مهدی طارمی، البته در موقعیتی مشکوک به آفساید از میزبان جلو افتادند، اما در ادامه روی تعلل مدافعان یک گل دریافت کردند و با نتیجه مساوی به رختکن رفتند. پرسپولیس چه در اواخر نیمه اول و چه در وقت دوم واقعا از حریفش سر بود، اما این مساله باعث نتیجه‌گیری شاگردان برانکو نشد. الریان در میانه‌های نیمه دوم روی یکی از معدود حملاتش به پنالتی رسید و این ضربه را کاپیتان حریف به گل دوم تبدیل کرد. در ادامه قرمزها حداکثر توان‌شان را گذاشتند تا لااقل گل مساوی را بزنند و بدون امتیاز میدان را ترک نکنند، اما نه‌تنها این کوشش به جایی نرسید، بلکه آنها در واپسین دقایق مسابقه گل سوم را هم خوردند. به این ترتیب پرسپولیس صدر جدول را به الریان واگذار کرد، تفاضل گلش را منفی دید و صعودش به مرحله بعد را به خطر انداخت. البته تنها خوش‌شانسی قرمزها در این روز آن بود که الهلال و الوحده نیز در امارات به تساوی ۲ - ۲ رضایت دادند تا همچنان رقابت در گروه دشوار چهارم نزدیک باقی بماند. حالا با این نتایج پرسپولیس باید منتظر مسابقات روز چهارم در ۱۶فروردین آینده باشد تا شاید بتواند با بردن الریان در آزادی و گرفتن انتقام از این تیم، به جدول برگردد.

خط دفاعی؛ پاشنه آشیل

آنچه مسلم است اینکه پرسپولیس برابر الریان قطر نمایش فنی بسیار خوبی ارائه داد. سال۹۵ بهترین سال فوتبالی سرخپوشان حداقل در ۱۵سال اخیر بوده، اما حتی در همین فصل هم به ندرت نمایشی با این کیفیت از قرمزها دیده‌ایم. آمار انتهای بازی کنفدراسیون فوتبال آسیا هم نشان داد سرخ‌ها در این مسابقه در تمام آیتم‌ها سرتر از تیم حریف بودند؛ چند شوت بیشتر زدند، ۱۴درصد بیشتر مالک توپ بودند و حدود ۱۲۰پاس بیشتر دادند. با این وجود اگر پرسپولیس حتی با ارائه چنین نمایش با کیفیتی هم نتوانست دست پر ‌از میدان دوحه خارج شود، این موضوع چند دلیل داشت. بخش اول بی‌گمان به تداوم فرصت‌سوزی‌های بازیکنان این تیم در خط حمله مربوط می‌شود؛ آنچه به اندازه کافی در رسانه‌ها مورد نقد قرار گرفته است. با این وجود بخش دوم حتی می‌تواند مهم‌تر هم باشد؛ اینکه قرمزها در ساختار دفاعی‌شان با فقر شدید بازیکن مواجه هستند و اگر اتفاقی برای یکی از نفرات این تیم رخ بدهد، برانکو باید کاسه چه‌کنم چه‌کنم دست بگیرد. این همان حادثه‌ای بود که روز سه‌شنبه رخ داد و محمد انصاری نتوانست خودش را به بازی برساند. در این شرایط محسن ربیع‌خواه جایگزین او شد و به‌عنوان زوج جلال حسینی در قلب خط دفاعی به میدان رفت.

با این تغییر، اتفاق عجیبی در خط دفاعی سرخ‌ها رخ داد و سه نفر از چهار نفر آن ناچار شدند در پست غیرتخصصی توپ بزنند. ماهینی که دفاع راست بود، دفاع چپ شد، صادق محرمی که هافبک راست بود دفاع راست شد و ربیع‌خواه که هافبک دفاعی بود، دفاع وسط شد! با این اوصاف واضح است که هر حمله تیم حریف می‌تواند خطرناک باشد؛ کما اینکه الریان حداکثر پنج حمله داشت و سه گل به ثمر رساند! پرسپولیس ابتدای فصل ترکیب اصلی فوق‌العاده‌ای جمع کرد، اما از همان آغاز کار خلأ عناصر جایگزین حس می‌شد. به هر تقدیر پرسپولیس در تنها باخت‌های فصل زمستانش برابر استقلال و الریان قطر تاوان غیبت چند بازیکن اصلی را داد. آنها حالا با یک تیم پرامید، خطر حذف از مرحله گروهی لیگ قهرمانان را حس می‌کنند، اما اگر بالا آمدند و خردادماه از مرحله حذفی اول هم عبور کردند، حتما در فصل تابستان باید برای ترمیم این نقاط ضعف فکر اساسی داشته باشند.