دنیای اقتصاد: ۲۵فروردین امسال، اطلاعیه‌ای روی سایت رسمی باشگاه استقلال منتشر شد که در آن ضمن معرفی یک سامانه، از هواداران خواسته شده بود کمک‌های نقدی و بی‌واسطه خودشان را به حساب بریزند. در همان بیانیه تصریح شده بود هدف باشگاه این است که با حسابی پرپول، حضوری قدرتمندانه در فصل نقل‌وانتقالات داشته باشد.

این پروژه پس از آن استارت خورد که باشگاه پرسپولیس با اعلام شماره حساب به هوادارانش موفق شد چیزی حدود ۶۳۰میلیون تومان پول جمع کند. البته این رقم از برآوردهای اولیه فاصله داشت، اما به هر حال استقلالی‌ها را به صرافت استفاده از این ایده انداخت. آبی‌ها به‌خاطر اینکه پول بیشتری جمع کنند، مشوق‌هایی مثل انجام قرعه‌کشی و اهدای خودرو و هدیه ۲۰۰میلیونی را هم در طرح‌شان گنجاندند، اما حالا درست یک ماه بعد از استارت خوردن داستان، شنیده می‌شود طرح مزبور با شکست سختی مواجه شده است. مسوولان باشگاه استقلال بر خلاف همتایان پرسپولیسی‌شان هنوز عدد دقیق و رسمی کمک‌ها را اعلام نکرده‌اند، اما سایت ورزش‌سه مدعی شده مجموع پول گرد آمده تاکنون، رقمی حدود ۴۰میلیون تومان بوده است؛ چیزی نزدیک به ۱۱هزار دلار! آیا استقلالی‌ها واقعا با همین پول قصد داشتند حضوری موفق در نقل‌وانتقالات داشته باشند؟

غفلت از جیب مردم

اگرچه پرسپولیس و استقلال هر کدام میلیون‌ها هوادار دارند و عوامل دو باشگاه هم مدام به شکلی غلوشده روی این سرمایه مانور می‌دهند، اما این لزوما به معنای آن نیست که جماعت هوادار را بتوان به شکل قلک و عابربانک دید. وضع اقتصادی فعلی کشور به واسطه مشکلاتی که از سال‌ها قبل به جا مانده، مطلوب نیست و گذر از این گردنه باعث مشقت شده است. بنابراین شاید انتظار زیادی باشد که آنها صرفا به حسب عشق و علاقه‌شان دست به جیب ببرند و بی‌چشمداشت مبالغی را به حساب باشگاه محبوب‌شان واریز کنند.

توجه داشته باشید که در همین ایام منتهی به انتخابات عمده تبلیغات برخی نامزدها حول و حوش افزایش یارانه ۴۵هزار تومانی بوده که بعضا با اقبال گروهی از مخاطبان هم مواجه شده؛ در این شرایط چطور می‌توان انتظار داشت همین مردم سیل کمک‌های مردمی را به سمت باشگاه‌های فوتبال و بازیکنان میلیاردر فعال در آن روانه کنند؟ حتی در همین مسابقات آسیایی اخیر پرسپولیس دیدیم که چگونه افزایش قیمت بلیت به قصد کسب درآمد بیشتر منجر به خالی ماندن بخشی از سکوها شد. پرسپولیس که همیشه حتی در بدترین شرایطش هم رکورددار حضور تماشاچی در استادیوم بوده و امسال در مسابقات خانگی لیگ رکورد بیش از ۵۰هزار تماشاچی برای هر بازی را به ثبت رساند، نتوانست در دو بازی آسیایی مهم برابر الریان و الوحده سکوها را پر‌کند که قطعا یکی از دلایلش افزایش نرخ بلیت‌های ورودی بوده است. به این ترتیب به نظر می‌رسد غفلت از جیب مردم باعث راه‌اندازی طرح‌هایی مثل کمک مالی مستقیم می‌شود؛ ایده‌ای که اجرایش در پرسپولیس «نسبتا» و در استقلال «قطعا» با شکست همراه شد.

پایان یک طرز تفکر اشتباه

در طول این سال‌ها هر زمان بحث مشکلات مالی پرسپولیس و استقلال مطرح می‌شد، عده‌ای پیدا می‌شدند که می‌گفتند آخرین راهکار کمک گرفتن از هواداران میلیونی این تیم‌هاست. برخی حتی پا را از این هم فراتر گذاشته و مدعی بودند با اعلام یک فراخوان می‌توان کل بدهی تاریخ این دو باشگاه را که روی هم چیزی حدود ۱۵۰میلیارد تومان برآورد می‌شود، فراهم آورد! حالا اما حداقل یک بار برای همیشه ثابت شده که این ایده هم آن‌قدرها که خوش‌باورها گمان می‌کردند نمی‌تواند کارگشا باشد. بالاخره فوتبال استانداردهای خودش را دارد و حتی آن دسته از هوادارانی هم که تمکن مالی کافی دارند، عمدتا در ازای دریافت خدمات حاضر به پرداخت پول هستند؛ سرویس‌هایی مثل پیراهن، پرچم، شال و کلاه اورجینال یا استفاده از رستوران و موزه و تفرجگاه اختصاصی باشگاه. آیا اگر به این سمت حرکت کنیم، بهتر نیست؟ توجه داشته باشید که همین حالا سرخابی‌ها در ازای دریافت خدمات سامانه پیامکی ماهانه چندده میلیون تومان خرج می‌کنند، اما اگر قرار باشد همین محتوا هم به آنها عرضه نشود، سخت است که برای پرداخت «پول بیخودی» متقاعد شوند.