وقتی حقه یک ستاره جواب نمی‌دهد
ای کاش مثل اینتر بودیم!
صحبت از روملو لوکاکو است؛ مهاجم بلژیکی اینتر که پس از انتقال ۱۰۵ میلیون یورویی دو فصل قبل به چلسی که با ناکامی محض همراه بود، فصل گذشته را به صورت قرضی به نراتزوری برگشت و در این تیم سپری کرد. لوکاکو به قدری در چلسی حاشیه درست کرد که نه خودش و نه باشگاه تمایلی به حفظ همکاری نشان ندادند اما طرف لندنی برای جبران بخشی از هزینه هنگفتی که انجام داده بود، مبلغ ۴۰ میلیون یورو را به عنوان رضایت‌نامه قطعی وی تعیین کرد. هرچند پرداخت این مبلغ برای اینتری‌‌ها دشوار بود، اما اصرار لوکاکو برای ادامه کار در شهر میلان در کنار درخشش گذشته وی در این تیم، مدیران را راضی کرد تا با روش‌های مختلف در پی توافق با چلسی برآیند. در این بین مهاجم بلژیکی حتی پیشنهادهای نجومی رسیده از سمت تیم‌‌های عربستانی که مطلوب تیم اصلی‌‌اش هم بود را رد کرد تا هرطور شده در اینتر بماند. اما در این بین ناگهان خبر رسید که او در حال مذاکره با یوونتوس، رقیب دیرینه نراتزوری است تا با دستمزدی بالاتر به این تیم بپیوندد. اتفاقی که توام شد با عدم پاسخ تلفن مدیران و حتی هم‌تیمی‌‌ها توسط لوکاکو! مدیر ورزشی اینتر یعنی پیرو آسیلیو که بابت این اتفاق خشمگین شده بود، پرونده بهترین گلزن فصول اخیر تیم را بست و پس از تماس این مهاجم ۳۰ ساله که ابراز ندامت کرده بود، در مکالمه‌‌ای که تنها ۳۰ ثانیه به طول انجامید، به او گفت که دیگر رنگ پیراهن آبی را نمی‌‌بیند. حالا لوکاکو باید منتظر باشد که یوونتوس موفق به فروش دوشان ولاهوویچ مهاجم صربستانی خود شود تا منابع مالی جذب او تکمیل شود که اگر این اتفاق رخ ندهد، یا باید به عربستان برود یا اینکه به لندن بازگردد؛ جایی که آن را با زندان مقایسه کرده بود!
داستان آنچه بر لوکاکو گذشت حقیقتا جالب است. شاید در فوتبال امروز دنیا جابه‌‌جایی بین تیم‌‌های رقیب و مذاکره چیز خارج از عرفی نباشد، اما بی‌‌اعتنایی به باشگاهی که در حال تلاش برای تحقق خواسته یک بازیکن خیانتکار است، باید هم چنین عاقبتی داشته باشد. برخورد با صلابت اینتر حتی با وجود نیاز به لوکاکو، نشان می‌دهد که شأن و اعتبار یک باشگاه از هرچیزی بالاتر است و نباید بازیکنان با رفتارهای چند وجهی و شاید گاهی اوقات ناز کردن، به خواسته‌‌شان برسند. اتفاقی که هر سال در فصل نقل انتقالات در فوتبال ما به کرات رخ می‌دهد و بازیکنان با استراتژی‌‌های این‌چنینی، باشگاه را تحت فشار قرار می‌دهند تا به قرارداد مدنظرشان برسند. ای کاش در لیگ برتر هم چند مدیر مثل مدیران اینتر وجود داشت.
