اتمـام اعتـبار

۱۷ سال پیش بود که حدادی نشان داد برای بسکتبالیست شدن، داشتن قامت بلند کافی نیست. ۲ متر و ۱۸ سانتی‌متر حتی در دنیای بسکتبال هم بلند محسوب می‌شود پس یعنی جوانی که اوایل دهه ۸۰ از قبیله آل حمید اهواز به بسکتبال ایران معرفی شد، شانس خوبی برای درخشش داشت، اما برخلاف برخی از هم‌نسلانش، بلد بود که چگونه از این موهبت خدادادی استفاده کند. اگر قهرمانی در امیدهای آسیا در سال ۲۰۰۴ باعث شناسایی او به جامعه بسکتبال شد، درخشش در بازی‌های آسیایی سال ۲۰۰۶ و سپس انتخابی المپیک در سال بعد از آن کاملا بسکتبال را تبدیل به یک ورزش محبوب در جامعه کرد. نسل خاطره‌انگیز آن تیم ملی که هنوز هم تکرار نشده، کلی رکورد شکست و حدادی پرچم‌دار آن بود. آن‌قدر بزرگ و فوق‌العاده که با درخشش در المپیک پکن، توانست راهی بالاترین سطح بسکتبال دنیا یعنی رقابت‌های حرفه‌ای NBA شود.

علاقه‌مندان به این رشته می‌دانند که راهیابی به این لیگ آن‌هم بدون حضور در رقابت‌های انتخاب بازیکن یا همان درفت، تقریبا نشدنی است، اما او نخستین ایرانی تاریخ بود که شانس حضور در سالن‌هایی را پیدا کرد که بامدادها به وقت ایران، پر از جذابیت و هیجان است. اما این تنها افتخار او نبوده و نیست؛ قهرمانی جوانان آسیا، امیدهای آسیا، جام ملت‌های آسیا، کاپ آسیا، جام ویلیام جونز، نایب قهرمانی در بازی‌های آسیایی و ۴ دوره حضور در جام جهانی و دو دوره المپیک در کارنامه وی به ثبت رسیده و البته در سال‌های ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۷ نیز به عنوان برترین بازیکن آسیا ‌انتخاب شده است. حالا پس از این همه سال درخشش، تیم ملی باید خودش را آماده کند تا با سنتری جدید به جنگ با رقبا برود. تیمی که به وضوح نسبت به گذشته خود ضعیف‌تر شده و نمی‌توان مثل قبل بازی‌هایش را دنبال کرد.

خداحافظی حدادی از تیم ملی که آخرین بازیکن از نسل پرستاره و موفق بسکتبال ایران بود از آن جهت غمگین‌تر جلوه می‌کند که در پایان آخرین بازی از بدترین جام جهانی تاریخ ما رخ داد. تیم ملی با قبول ۵ شکست از ۵ مسابقه، تیم یکی مانده به آخر جام جهانی شد. در تمامی ۳ جام جهانی قبلی که تیم ملی در آن شرکت کرده بود، آسمان‌خراش‌ها حداقل یک پیروزی به دست آورده بودند، اما این‌بار حتی حریف لبنان هم نشدیم تا پایان تیم ملی موازی با پایان ستاره در ۳۸ سالگی، تلخ‌ترین فصل‌الخطاب تاریخ بسکتبال باشد. حدادی هم رفت و حالا باید به جای تلنگر، مشت بزنیم که دیگر بسکتبال ایران نه توانی برای رقابت با بزرگان جهان دارد، نه ستاره‌ای.