فوتبال یا پست و استوری؟
فارغ از اینکه دفاعیات سروش رفیعی تا چه اندازه درست به نظر می‌رسد، نکته کلیدی اینجاست که بسیاری از تنش‌ها و مجادلات در اثر «پرگویی» اتفاق می‌افتد. شما وقتی سرت را پایین بیندازی و کارت را انجام بدهی، ۹۰درصد حواشی خود به خود برطرف می‌شود و اصلا نیازی نیست چپ و راست به همه توضیح بدهی. در نقطه مقابل وقتی وظایفت به‌عنوان فوتبالیست را از یاد می‌بری و خودت را موظف می‌دانی درباره همه مسائل باشگاه نظر بدهی، طبیعتا سوءتفاهم‌هایی هم رخ می‌دهد که آرامش و تمرکز را از همه می‌گیرد.
کافی است خود سروش از دوستان صمیمی و دلسوزش سوال کند تا بفهمد مدت‌هاست از نظر فنی افول کرده و تبدیل به یک بازیکن معمولی شده است. دست‌کم در همین نیم‌فصل گذشته یکی از مشکلات فنی بزرگ پرسپولیس، نزول کیفی خود او بوده. در چنین شرایطی بازیکن باید همه هم و غمش را فقط روی کارش بگذارد تا با تمرین و تمرکز بیشتر به شرایط مطلوب برگردد. سروش اما مسیر دیگری را انتخاب کرده و دائم در حال واکنش نشان دادن به حواشی است؛ از حضور بانوان سالمند سرخ و آبی در ورزشگاه تا روحیه دادن به محمد مهدی احمدی، از بلیت خریدن برای هوادارانی که بعد از شکست برابر الدحیل به ورزشگاه آمدند تا موضع‌گیری درباره آینده یحیی گل‌محمدی. آیا واقعا شماره۷ سرخ‌ها با این دست‌فرمان می‌تواند به روزهای خوبش برگردد؟
کاش مدتی شبکه‌های اجتماعی را رها کنی و به کار اصلی‌ات بپردازی جناب رفیعی؛ کاری که بابتش قرارداد چشمگیر می‌بندی و پول خوب می‌گیری. تعهد شما و سایر بازیکنان به هواداران این است که در قبال این دستمزد، صددرصد وجودت را برای تیم بگذاری. باور کن آنها می‌خواهند فوتبالتان را ببینند، نه پست و استوری‌هایتان را!
