شیرهای آفریقا منتظر شیرهای ایران باشند

ساعت ٢٠:٣٠- فرودگاه بیش از اندازه خلوت است. شاید این با تصور عمومی از شوری که آمدن قطبی ایجاد کرده بود، تناسبی نداشت. افراد اندکی که به خاطر افشین قطبی به فرودگاه آمده‌اند، دنبال اطلاعات دقیقی از ساعت به زمین نشستن هواپیمایش هستند. کسی از مسوول اطلاعات فرودگاه ساعت آمدن قطبی را می‌پرسد. مسوول مربوطه جواب می‌دهد که ما باید شماره پرواز را بدانیم تا بتوانیم پاسخگو باشیم که جواب می‌شنود: این اسم از هر شماره پروازی شناخته شده‌تر است.

عاقبت در لابه‌لای این دیالوگ مشخص می‌شود که یک پرواز از امارات ساعت ٢١:٢٠ روی زمین فرودگاه امام می‌نشیند.

ساعت ٢١- کم‌کم سر و کله خبرنگارها، عکاس‌ها و گزارشگران تلویزیون پیدا می‌شود که شناخته شده‌ترین‌شان داود عابدی و محسن حاجیلو هستند. از مسوولان فدراسیون فوتبال خبری نیست. گرچه گفته می‌شود که مهدی تاج برای استقبال قرار است به فرودگاه بیاید. جمعیت تعدادشان به ٥٠ نفر رسیده و جلو گیت، خانمی ایستاده که پرچم ایران را بر دوش دارد که طبق گفته‌ها و شنیده‌ها خواهر افشین قطبی است.

ساعت ٢١:٢٠- چند لیدر به همراه جمعیتی ٢٠ نفری جلوی گیت ایستاده‌اند و شعارهایشان را تمرین می‌کنند. یکی از شعارهایشان که براساس ترانه معروفی ساخته شده این است: این افشین منه، دوسش دارم خیلی زیاد... جام‌جهانی بهش میاد. با اعلام این خبر که هواپیمای دبی-تهران به زمین نشسته، مردم کم‌کم پشت شیشه‌ها منتظر می‌ایستند و تعدادشان دیگر به ۳۰۰ نفر رسیده.

ساعت ٢١:٤٥- مسافران از پله برقی پایین می‌آیند و جمعیت انتظار آمدن افشین قطبی را می‌کشند. حضور دو زن کره‌ای، این شائبه را به وجود می‌آورد که همسر قطبی هم همراهش آمده که چنین نیست. گزارشگران صدا و سیما از گیت گذشته‌اند و پای پله‌های برقی منتظر پایین آمدن افشین قطبی هستند. جمعیت یک صدا شعارهایشان را تکرار می‌کنند. افشین امپراتور و شعار جدیدی که اینطوری خوانده می‌شد: افشین قطبی قهرمانی... سرور کل جهانی... کره و ژاپن نداره... ما می‌ریم جام‌جهانی.

ساعت ٢٢- جمعیت استقبال‌کننده قطبی به همراه کسانی که منتظر مسافران خودشان هستند تعدادشان به ٥٠٠ نفر رسیده. عده‌ای که در جریان آمدن قطبی نیستند، با دیدن جمعیت متوجه و علاقه‌مند می‌شوند. جمعیت که دیگر انگار طاقتشان طاق شده شعار می‌دهند افشین بیا پایین.

ساعت ٢٢:١٥- عاقبت افشین قطبی در میان هیاهو و غریو شادی و شعارهای هوادارانش از پله‌های برقی پایین می‌آید و پیش از صحبت با دوربین‌های تلویزیونی، شاخه گلی را که در دست دارد به طرف تماشاگران آن سوی شیشه پرت می‌کند. لیدرها جلوی گیت ایستاده‌اند و جمعیت را رهبری می‌کنند. شعارها با بلندترین صداها تکرار می‌شوند و دوربین‌های موبایل هم مشغول تصویر گرفتن هستند. زمان آمدن قطبی به این سمت شیشه و گیت، طولانی‌ و طولانی‌تر می‌شود و جمعیت این بار با شعار افشین بیا این‌ور ، خواهان حضور قطبی در میانشان می‌شوند.

ساعت ۲۲:۳۰- عاقبت افشین قطبی از گیت می‌گذرد و در آغوش هوادارانش جای می‌گیرد. کسی آن میان قطبی را به دوش می‌گیرد و به سمت در خروجی فرودگاه می‌برد. جمعیتی که یک صدا شعار افشین دوستت داریم را می‌دهند، دنبالش راه می‌افتند و هرکس به فراخور و به شکلی ابراز احساسات می‌کند. چند باری نزدیک است که قطبی از روی دوش استقبال‌کنندگان به زمین بیفتد. قطبی که پرچم ایران را در دست دارد، ابتدا آن را می‌بوسد و بعد، بالای سر تکان می‌دهد.

قطبی تا محوطه بیرونی فرودگاه روی دوش مردم قرار دارد و آنجا پایین می‌آید و سوار اتومبیلی که منتظرش است، می‌شود و می‌رود و جمعیت هم کم‌کم متفرق می‌شوند. افشین قطبی در شبی که مسوولان رده بالای سازمان تربیت‌بدنی و فدراسیون حضور نداشتند، در میان شعارها و شور و شوق هوادارانش به ایران بازگشت تا به قول پارچه‌نوشت نصب شده در فرودگاه « ایران با آمدنش یک قدم به جام‌جهانی نزدیک‌تر شود.»