مجتبی جباری در گفت‌وگو با خبرنگار «دنیای اقتصاد» اعزامی به قطر
افتخار می‌کنم مردم به من رای دادند
مهدی ابراهیمی: سفر به قطربه بهانه پوشش مسابقات مقدماتی المپیک فرصت خوبی بود برای چند دقیقه گپ‌زدن با مجتبی جباری؛ ستاره‌ای که به ندرت تن به گفت‌وگو می‌دهد، اما هربار مصاحبه می‌کند، حرف‌های جدی و مهمی می‌زند. این مرتبه بحث با زیدان آسیا خیلی فنی و جذاب آغاز شد و در ادامه به مسائلی مثل نظرسنجی برنامه نود و البته آکادمی کیا کشید. تازه‌ترین دیدگاه‌های مجتبی جباری را از دست ندهید.
در قطر تجربه بازی مقابل ژاوی را داری. تو خودت از بهترین هافبک‌های آسیا هستی و در لیگ ستارگان مقابل یکی از بهترین هافبک‌های جهان قرار گرفته‌ای. از این تجربه برایمان بگو.
هیجان‌زده هستم، نه به این دلیل که مقابل بازیکنان بزرگ بازی می‌کنم و از نزدیک آنها را می‌بینم، بلکه به این دلیل که فوتبال باکیفیتی ارائه می‌دهند. سعی کردم تجربه‌هایی را که از تقابل با ژاوی کسب کردم به بچه‌های تیم منتقل کنم. مثلا یکی از نکانی که برایم جالب بود، مربوط به وسواس ژاوی می‌شد. او با آن کیفیت بالا باز هم در ارسال پاس دقت می‌کند، طوری که اگر در ارسال توپ برای همبازیانش حتی ۲ درصد احتمال خطا بدهد، صبر و تحمل به خرج می‌دهد و گزینه مطمئن‌تری پیدا می‌کند. او با خودش نمی‌گوید من به این دلیل که ژاوی هستم، فورا باید یک کار خارق‌العاده انجام بدهم و سریع پاس نهایی را ارسال کنم. او دقیقا همان ترفند و مهارت‌هایی را که در بارسا یاد گرفته اینجا پیاده می‌کند. ژاوی فوتبال را ساده بازی می‌کند. او خودش را در شرایط سخت قرار نمی‌دهد ودنبال این نیست که مثلا پاس عجیب و غریب بدهد، اما قواعد ساده‌ای مثل تایمینگ رفتن به فضا، کنترل توپ و ارسال پاس را خیلی خوب رعایت می‌کند. درک مناسب از فوتبال، فضا، بازیکن و همه اینها باعث می‌شود یکی مثل ژاوی یک فوتبال ساده و به‌درد بخور انجام بدهد. قرار نیست فوتبالیست‌ها کارهای خارق‌العاده انجام بدهند؛ مثلا مثل دیوید بکهام سانتر کنند یا توپ را با پا داخل سبد بسکتبال بیندازند. اگر فهم فوتبال داشته باشید، فضاشناسی داشته باشید، درک از بازیکن مقابل داشته باشید و ریتم بازی را خوب به‌دست بیاورید، می‌توانید به یک بازیکن فوق‌العاده تبدیل شوید. شاید قبلا قواعد حاکم بر فوتبال طوری بود که حتما باید از یک بازیکن ستاره مثل دیوید بکام یا یک بازیکن سرعتی در تیم استفاده می‌شد، اما در حال حاضر این‌طور نیست. فکر می‌کنم الان فوتبال ساده شده است. اگر یک بازیکن خوب آموزش ببیند و دقت کند، می‌تواند تبدیل به ستاره شود.
از حرف‌هایت این‌طور برداشت می‌شود که حضور نفراتی مثل ژاوی در لیگ ستارگان قطر می‌تواند یک کلاس درس برای سایر بازیکنان باشد.
بله، صددرصد. خودم این فضا را خیلی دوست دارم. این محیط در لیگ ستارگان باعث شده چند بازیکن و مربی بزرگ و باکیفیت را ببینم و با آنها کار کنم. امیدوارم بعدها بتوانم از تجاربی که اینجا به دست می‌آورم برای بچه‌های کشورم سود ببرم. البته نباید فراموش کنیم یکسری زیرساخت‌ها برای ما خیلی مهم است و به مربی کمک می‌کند که کارش آسان شود. مثلا در قطر زمین و امکانات مناسب فراهم است و علم و تجربه در کنار آن قرار می‌گیرد تا همه چیز را کامل کند. اگر این زیرساخت‌ها نباشد، شما نمی‌توانید از آن علم استفاده کنید. در این صورت درگیر به‌دست آوردن حداقل امکانات خواهید شد و در نهایت هم به کف استاندارد دست پیدا نمی‌کنید تا بعد بخواهید کیفیت مطلوب را پیدا کنید. دوست داشتم اینها در ایران هم به کار گرفته می‌شد. من سومین سال است که اینجا بازی می‌کنم و ممکن است وارد چهارمین سال شوم. آن چیزهایی که در این چهار سال اتفاق افتاده و آورده‌هایی که برای ورزش داشته را با ورزش ایران مقایسه کنید و ببینید چقدر تفاوت دارد و چقدر فرق ایجاد می‌شود. قیاس کنید و ببینید ما چقدر محروم هستیم. همین کنار ژاوی بازی کردن مستلزم این است که شما این فضا و بستر را فراهم کنید؛ هم به لحاظ پزشکی و هم به لحاظ ورزشی. واضح است که باید زمین چمن خوب داشته باشید تا بازیکن به این بزرگی بتواند بیاید و برای شما بازی کند.
سال سوم حضور در قطر را می‌گذرانی، اما استقلالی‌ها در ایران همچنان به یادت هستند. خبر داری که به تازگی در نظرسنجی برنامه نود، به‌عنوان دومین هافبک هجومی بعد از انقلاب انتخاب شدی؟
مردم در برنامه ۹۰ لطف کردند و به من رای دادند. برایم خیلی باعث افتخار بود که بخواهند به‌عنوان نفر دوم در میان هافبک‌ها انتخابم کنند. من بعدا متوجه این انتخاب شدم. چون کم صحبت می‌کنم، نشد از آنها تشکر کنم. گزینه‌هایی در این نظرسنجی شرکت داشتند که وقتی بچه بودم اسم آنها را به‌عنوان بازیکنان بزرگ فوتبال ایران می‌شنیدم و لذت می‌بردم. این لطف مردم برای من خیلی ارزشمند بود و به نظرم آن را با دنیا نمی‌شود عوض کرد.
استقلالی‌ها خیلی دوست‌تان دارند.
خیلی احساس خوبی دارم. گاهی اتفاقاتی برایت رخ می‌دهد که احساس می‌کنی زحماتت هدر نرفته است. خوشحالم که توانستم مطابق سلیقه هواداران باشم و طوری بازی کنم که آنها از من راضی باشند.
قطعا همین افراد بعدها هم در عرصه مربیگری حامی شما خواهند بود تا چیزهایی را که یاد گرفته‌اید برای تیم‌ملی و استقلال به کار ببرید.
ان‌شاءالله که بتوانم توقعات‌شان را برآورده کنم. به هر حال وقتی آدم عمرش را بابت این کار می‌گذارد، دوست دارد آموخته‌هایش را به دیگران منتقل کند. با این وجود بعضی مواقع شرایط طوری می‌شود که شما سکوت اختیار می‌کنی و ناچار به گوشه‌نشینی می‌شوی. امیدوارم که برای من این اتفاق نیفتد. من برای کار پر از انگیزه‌ام، به شرطی که اجازه بدهند و بشود و بتوانم خودم را با شرایط تطبیق بدهم. یکسری چیزهای ناراحت‌کننده در فوتبال ایران وجود دارد. می‌دانم که این شرایط خیلی هم زود تغییر نمی‌کند و حالا حالاها پابرجا خواهد بود، بنابراین باید خودم را با شرایط وفق بدهم. در نهایت باید ببینم می‌توانم این کار را انجام بدهم یا نه.
آیا می‌دانید مهدی مهدوی‌کیا یک آکادمی برای خودش دارد؟ آکادمی کیا روی بازیکنان 10 ساله تمرکز دارد و در سطح بین‌المللی با آنها کار می‌کند تا این بچه‌ها بزرگ شوند. شما ایده مشابهی ندارید برای اینکه کارتان را از فوتبال پایه شروع کنید؟
فکر که زیاد است، اما باید زمانش برسد و شرایطش فراهم شود. همه کارها خوب است، اما من دنبال آن کاری هستم که در خور شأن ایران باشد. ما نباید منتظر باشیم شخص مهدوی‌کیا آستین‌ها را بالا بزند و کمپ خصوصی راه بیندازد. این کمبود را می‌رساند. امیدوارم آن کسی که همه پول‌ها دست اوست این کار را انجام بدهد و در کنارش از تجربه مهدوی‌کیا و امثال او استفاده کند. با وضعیت فعلی، مسلما مهدوی‌کیا درگیر فشارهای مالی و مسائل دیگر می‌شود و این اتفاق نباید رخ بدهد. باید به آدم متولی ورزش بر بخورد که مهدوی‌کیا تنهایی وسط می‌آید و بدون حامی کار می‌کند.
ارسال نظر