دولت آمریکا برنامه‌ای با نام «تامین درآمد کمکی» دارد که در سال 1972 توسط ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور وقت و در چارچوب اصلاح نظام رفاه در این کشور آغاز شد.
براساس این برنامه، به افراد کم‌درآمدی که ۶۵ سال یا بالاتر باشند یا نابینا و معلول باشند، به صورت ماهانه یارانه پرداخت می‌شود.
این برنامه بخشی از قانون تامین اجتماعی آمریکاست و اکنون نزدیک به هشت میلیون آمریکایی در چارچوب این برنامه ماهانه یارانه دریافت می‌کنند. علاوه بر شرایطی که گفته شد، شهروندانی مشمول دریافت این یارانه ماهانه هستند که ساکن خاک آمریکا باشند. اگر کسی برای بیش از ۳۰ روز پیاپی در خارج از خاک آمریکا باشد از دریافت یارانه محروم می‌شود.
همچنین شهروندانی که مشمول دریافت این یارانه هستند باید به نهادهای دولتی آمریکا اجازه دهند به همه اطلاعات مالی و اقتصادی‌شان دسترسی داشته باشند. همچنین میزان دارایی این افراد باید کمتر از حد تعیین شده توسط دولت باشد.
این حد تعیین شده برای دریافت یارانه در هر ایالت متفاوت است. مثلا برای یک فرد در ایالت کالیفرنیا این حد -میزان دارایی- برای یک نفر دو هزار دلار و برای یک خانواده دو نفره (زن و شوهر) سه هزار دلار تعیین شده‌است.
این یارانه فقط شامل شهروندان آمریکا نمی‌شود و خارجی‌هایی که به صورت قانونی در خاک آمریکا اقامت دارند هم در صورتی که شرایط دریافت این یارانه را داشته باشند، آن را دریافت می‌کنند.
رقم این یارانه برای هر فرد تا ۷۲۱ دلار ماهیانه و برای یک زوج تا ۱۰۸۲ دلار است که برای کمک در هزینه‌های اولیه زندگی مانند غذا و پوشاک و لباس پرداخت می‌شود.
در بعضی ایالت‌ها علاوه بر این مقدار نقدی، کمک‌های غیرنقدی مانند پوشش بیمه ای خاص یا مزایای مسکن هم ارائه می‌شود.