ما شما را تنها نمی‌گذاریم
دکتر عبدالرحیم حزینی متخصص سرطان‌شناسی و متخصص طب تسکینی متولد شهرستان گرگان است. وی دیپلم خود را در گرگان گرفته است و بعد از آن برای ادامه تحصیل عازم ایتالیا شد و توانست در پنج سال و نیم پزشکی عمومی خود را بگیرد و به‌عنوان نخبه شناخته شود. بعد از آن برای افزایش اطلاعات پزشکی و یادگرفتن علم روز به کشورهای مختلفی مثل انگلیس و ژاپن سفر کرد. بعد از اخذ مدرک تخصصی در رشته خون و سرطان در ایتالیا برای درمان بیماران ایرانی به ایران بازگشت و در شهر اصفهان مشغول به درمان بیماران سرطانی اصفهان و شهرهای اطراف شد. بعد به تهران آمد و دوره تخصصی را در دانشگاه علوم تخصصی تهران گذراند و از ایران تخصص خون، سرطان و طب تسکینی را گرفت. پس از چندسال استفاده از روش‌های همیشگی و عامیانه درمان سرطان به این نتیجه رسید که سرطان نه تنها بیماری جسم بلکه بیماری روح است و هرچه روح و روان انسان آرام‌تر باشد کمتر این بیماری به سراغ او می‌رود و هرچه آرامش بیمار بیشتر باشد آسان‌تر می‌تواند بیماری خود را شکست دهد.

بیماران سرطانی در ایران با چه مشکلاتی روبه‌رو هستند؟
یکی از معضلات مهم سرطان در ایران، عدم شناخت این بیماری در بین عموم مردم است. فرهنگ این بیماری در بین مردم رواج پیدا نکرده است و بیماران ما از این موضوع بسیار ناراحت هستند و می‌گویند خیلی از فامیل‌ها و اطرافیان ما فکر می‌کنند که سرطان واگیر دارد و ما را ترد کردند. به نظر من رسانه‌ها و مطبوعات تاثیر فراوانی در شناساندن این بیماری در بین عموم مردم دارند و باید سعی کنند فرهنگ این بیماری و بیماری‌هایی شبیه به سرطان مثل ام اس و.. را بین مردم جا بیندازند تا هم آگاهی مردم افزایش یابد و هم بیماران کمتر اذیت شوند و روحیه خود را در حین مواجه شدن با این بیماری از دست ندهند.یکی از معضلات سرطان در ایران این است که مردم سرطان را نمی‌شناسند و فرهنگ سرطان در مردم ما جا نیفتاده است.رسانه‌ها ومطبوعات باید به هر روشی که شده سعی کنند این فرهنگ را جا بیندازند. اول باید این بیماری را بشناسیم و بعد سعی کنیم آن را درمان کنیم.درمان‌های موجود برای این بیماری ممکن است کافی نباشد. می‌دانیم در تمام دنیا بیش از ۵۰ درصد کسانی که مبتلا به سرطان هستند فوت می‌کنند.
چه کسانی بیشتر به سرطان مبتلا می‌شوند؟
سالانه حدود ۱۵۰ هزارنفر به سرطان مبتلا می‌شوند این افراد از همه سنین و از همه نژادها هستند. احتمال مبتلا شدن به این بیماری در همه افراد یکسان است و استعداد بروز سرطان در افراد باهم برابر است، اما این موضوع را نباید نادیده بگیریم که هرکس بدن قوی‌تری داشته باشد و ایمنی بدنش بیشتر باشد احتمال مبتلا شدن به سرطان در آن شخص کمتر است.
برای بهبود این بیماری یا کاهش روند آن باید چه کارهایی انجام داد؟
سرطان مثل یک علف هرز می‌ماند و خود به خود رشد می‌کند. برای مبارزه با سرطان باید سعی کنیم که این بیماری را کوچک کنیم و کم‌کم آن را از بین ببریم. سرطان بیماری نیست که برای آن راه درمان قطعی وجود داشته باشد، اما می‌توان در کنار درمان اصلی و استفاده از دارو و شیمی درمانی با راه‌های ساده‌ای مثل افزایش روحیه بیمار،افزایش قدرت بدنی، آرامش و دیگر مسائل معنوی باعث کند شدن روند این بیماری و بهبودی کامل شویم.
سرطان بیمار ارثی است یا ژنتیکی؟
خیلی از افراد نمی‌دانند که این بیماری هیچ ارتباطی با ارث ندارد و خیلی از خانواده‌ها برسر این موضوع با هم مشکل پیدا می‌کنند که سرطان فرزندانشان ارث کدام یکی از آن دو است. سرطان یک جهش ژنتیکی است و ارتباطی با ارث خانوادگی ندارد، ممکن است این جهش ژنتیکی در فردی اتفاق بیافتد که هر خانواده خود فرد سرطانی نداشته باشد و ممکن است درفردی که بیشتر خانواده او دچار سرطان هستند اصلا این بیماری بروز پیدا نکند.
به دلیل هزینه زیاد بیماری‌هایی مثل سرطان خیلی بیماران توانایی مالی برای درمان ندارند، در این روش طب برای این افراد چه راهکاری در نظر گرفته شده است؟
ما در این پنج سال حدود ۸ هزار بیمار را از نقاط مختلف ایران تحت پوشش داریم و این بیماران به‌صورت رایگان و نیمه رایگان تحت درمان قرار می‌گیرند. اگر بیماری توانایی مالی کافی برای روند درمان نداشته باشند خیرین ما که همراه و حامی ما هستند هزینه درمان این افراد را تامین می‌کنند و بیماران دیگر نگران هزینه‌های مالی خود نیستند و تمام تمرکز آنها برای بهبودی و کاهش روند بیماری‌شان است.
خیرین از گذشته تا به امروز در تکمیل و ساخت وساز، تهیه دستگاه‌های پیشرفته و... کمک‌های شایانی کرده‌اند. امروزه نیازهای انسانی و جانبی بیماران در بیمارستان، حمایت و توجه بیشتر خیرین را خواستار است تا امید به زندگی و کیفیت زندگی بیماران احیا شود. ما امیدواریم روزی فرا‌برسد که خیرین بتوانند امکاناتی مشابه امکانات بیمارستان فیروزگر را در سایر بیمارستان‌ها راه‌اندازی و بخشی را تاسیس کنند که این بخش از بیمارستان محل پذیرش و درمان بیمارانی باشند که متخصصی بخش‌های دیگر، توان درمان و قبول آنها را ندارند یعنی بیماران باید بدانند که اگر مشکلی مثل نیاز به مشاوره، حمایت و دریافت کمک مالی دارند به این بخش مراجعه کنند.