ما آدم‌های خوشبختی هستیم

یاسین نمکچیان دبیر گروه فرهنگ درست در روزهایی که مردم در شادی انتخاب رئیس‌جمهور منتخب خود به سر می‌برند، درست در روزهایی که آسمان آفتابی‌تر از قبل به چشم می‌آید، یکی از ستاره‌های بی‌بدیل فرهنگ و هنر ایران برای همیشه جهان را وداع کرده است. استاد جلیل شهناز، نوازنده بزرگ موسیقی ایرانی در شرایطی زندگی را بدرود گفت که سال‌های آخر عمرش را همواره با بیماری و درد و رنج گذراند و آنقدرها فرصت برای هنرنمایی پیدا نکرد. در یکی دو هفته گذشته فریدون حافظی دیگر نوازنده برجسته کشورمان را هم از دست دادیم و چند ماه پیش هم همایون خرم را.

یاسین نمکچیان دبیر گروه فرهنگ درست در روزهایی که مردم در شادی انتخاب رئیس‌جمهور منتخب خود به سر می‌برند، درست در روزهایی که آسمان آفتابی‌تر از قبل به چشم می‌آید، یکی از ستاره‌های بی‌بدیل فرهنگ و هنر ایران برای همیشه جهان را وداع کرده است. استاد جلیل شهناز، نوازنده بزرگ موسیقی ایرانی در شرایطی زندگی را بدرود گفت که سال‌های آخر عمرش را همواره با بیماری و درد و رنج گذراند و آنقدرها فرصت برای هنرنمایی پیدا نکرد. در یکی دو هفته گذشته فریدون حافظی دیگر نوازنده برجسته کشورمان را هم از دست دادیم و چند ماه پیش هم همایون خرم را. حالا بیشتر از هر زمان دیگری احساس می‌شود که نسل خاطره‌ساز موسیقی ایرانی یکی‌یکی ما را تنها می‌گذارند و کسی برای جای خالی آنها فکری نکرده است. اصلا تصور سختی است اینکه باور کنیم در آینده آدم‌هایی پیدا می‌شوند که می‌توانند جای خالی اساتید برجسته‌ای مثل همایون خرم و جلیل شهناز را پر کنند. سال‌ها از مرگ هنرمندی همچون علی اصغر بهاری می‌گذرد و هنوز موسیقی ایرانی کمانچه‌نوازی با ظرافت او ندیده است. حالا دیگر باید نوای ساز شهناز را هم به خاطره‌ها بسپاریم و برای نسلی که از راه می‌رسد بنویسیم روزی در این سرزمین آدم‌هایی نفس می‌کشیدند که موسیقی و ساز و شعر و آواز تمام عشق و زندگی شان بود. باید بنویسیم روزی در این سرزمین نوازنده‌ای بود به اسم جلیل شهناز که تمام موزیسین‌ها به احترامش از جا بلند می‌شدند و بر دست‌هایش بوسه می‌زدند. شاید ما آدم‌های خوشبختی هستیم که حداقل تعدادی از هنرمندان بزرگ این سرزمین را دیده‌ایم