گاهی به آسمان نگاه کن

مجتبی سرانجام پور
از کوچه ما که می گذری سرت را پایین نگیر، از محله مان که گذشتی روبرو را نگاه کن ، وارد خیابان که شدی سرت را بالا بگیر،همه را که رد کردی و به بزرگراه رسیدی به آسمان نگاه کن،همه اینها رازهایی است که باید بدانی نه برای خوب
بودن که برای بهتر بودن و زندگی کردن .
باید همه جا را ببینی و گاهی به آسمان نگاه کنی که چیزی را ببینی که سر به فلک کشیده است درختی را ببینی که بار ندارد ولی سرمست و مغرور از بلندیش است یا ساختمانی سیمانی که قد کشیده و به پنجره هایش می نازد که تو ساختی بدون اینکه بتواند از درون آنها چیزی را ببیندو حتی آدمهایی که او را بزرگ کرده اند و درونش زندگی می کنند از بالا نگاه می کند .

مجتبی سرانجام پور
از کوچه ما که می گذری سرت را پایین نگیر، از محله مان که گذشتی روبرو را نگاه کن ، وارد خیابان که شدی سرت را بالا بگیر،همه را که رد کردی و به بزرگراه رسیدی به آسمان نگاه کن،همه اینها رازهایی است که باید بدانی نه برای خوب
بودن که برای بهتر بودن و زندگی کردن .
باید همه جا را ببینی و گاهی به آسمان نگاه کنی که چیزی را ببینی که سر به فلک کشیده است درختی را ببینی که بار ندارد ولی سرمست و مغرور از بلندیش است یا ساختمانی سیمانی که قد کشیده و به پنجره هایش می نازد که تو ساختی بدون اینکه بتواند از درون آنها چیزی را ببیندو حتی آدمهایی که او را بزرگ کرده اند و درونش زندگی می کنند از بالا نگاه می کند .همه اینها رازی است که باید بدانی و به آن فکر کنی که نگاه باید بچرخد و از دیده به دل رود نه اینکه جایی ثبت شود و برای سالهای سال همانجا بماند. راوی این تصاویر بهنام صدیقی عکاس ساکن تهران است که این مجموعه را با دوربین موبایلش ثبت کرده است.