«مسکن‌ویژه» با پول انگلیسی در تهران
در نخستین روزهای سال 1344 دولت وقت فعالیت‌هایی پیرامون سر وسامان دادن به جنوب شهر تهران را در دستور کار خود قرار داد.
متناسب هدف تعیین شده سعی شد تا در این منطقه خانه‌هایی متناسب با اوضاع و احوال زمان ساخته شود. قرار شد تا بودجه مورد نیاز از محل پذیره نفت تامین شود و وزارت آبادانی و مسکن مسوول اصلی اجرای طرح شناخته شد. به دنبال تصمیم‌گیری و تامین اعتبار مربوطه عملیات ساختمانی ۳۴۵۴ خانه ارزان‌قیمت به‌طور امانی از طرف سازمان مسکن در هیجدهم فروردین ماه سال مورد بحث در سمت غربی جاده منتهی به شهرری شروع شد. هفت ماه پس از آغاز فعالیت‌ها منطقه‌ای آباد با داشتن حداقل زیرساخت‌ها به وجود آمد. تعداد خانه‌هایی که در این قسمت و در زمینی به مساحت ۴۵۰ هزار متر مربع احداث شد هر کدام ۸۰ متر مربع مساحت داشته و دارای دو اطاق، یک آشپزخانه و توالت و حیاط بود. طبق توافق به عمل آمده قرار بود تا ۱۵۰۰ واحد در نهم آبان گشایش پیدا کرده و نام کوی نهم آبان برای آن انتخاب شد.
تاسیسات شهری
در ساختمان این کوی ضمن اینکه به هدف تهیه مسکن برای افراد بی‌بضاعت توجه شده بود، ایجاد تاسیسات شهری از قبیل ساختمان‌های دولتی، دبستان، بازارهای عمومی، میدان ها، درمانگاه، مسجد، خیابان‌های عریض به صورت بلوار و گردشگاه‌های کوچک نیز مد نظر بود. همچنین طبق طراحی منطقه، بنا بود تا مغازه‌های مختلفی ایجاد شود و محل این بازار طوری در نظر گرفته شده بود که در مرکز این شهر قرار گرفته و تمام اهالی این منطقه بتوانند به‌راحتی از آن استفاده کنند.
کوی کن
همزمان با این اقدام وزارتخانه یاد شده اقدام دیگری و در بخش غربی پایتخت، منطقه کن نیز شروع کرد که به نام کوی کن شناخته می‌شد. در این کوی ۲۰۰ خانه با حیاط و هزار آپارتمان ساخته شد. هر یک از این واحدها و خانه‌ها دارای سه اطاق، آشپزخانه، حمام، انبار و کریدور بودند و تمام این آپارتمان‌ها به سیستم شوفاژ مرکزی مجهز بودند. مطابق اخباری که از ساختار این کوی در نشریات آن زمان منتشر شد قرار بود تا در این کوی از لحاظ شهرسازی و تامین آسایش حال کوی‌نشینان اقدام به تاسیس دبستان و دبیرستان و سوپرمارکت شده و این کوی از مزایای آب سالم و برق و تلفن برخوردار شود و دارای خیابان اصلی و فرعی باشد. باغچه کودکان و سرویس اتوبوس منظم بوده و درمانگاه و باشگاه هم در شرف تاسیس و همچنان این کوی در حال گسترش بود.از طرف دیگر قرار شد اقداماتی که تهران را به کرج متصل می‌کند، از نزدیکی این کوی بگذرد و بر مرغوبیت این کوی نوبنیاد بیافزاید. در عرض این عملیات ساختمانی بالغ بر ۱۰۰۰۰۰ متر زمین وزارت آبادانی و مسکن در اختیار گرفته تا به موقع سایر موسسات عام‌المنفعه از قبیل کودکستان و شیرخوارگاه و پرورشگاه و میدان ورزش و کتابخانه عمومی و... تاسیس شود. نکته قابل توجه این است که این آپارتمان‌ها با شروط سهل و آسان در اختیار متقاضی قرار می‌گرفت، به‌عبارتی اقساطی که از بابت اصل و فرع دریافت می‌شد به گفته کارشناسان از اجاره معمولی مسکن تهران در آن زمان هم ارزان‌تر بود. باید افزود ساخت‌وساز در کن به پیش از این دوران، یعنی به سال ۱۳۳۹ باز می‌گشت. در این زمان امور مربوط به سازمان مسکن به وزارت دارایی تفویض شد. و این وزارتخانه در نخستین اقدام طرحی جهت خانه‌سازی این منطقه به عمل آورد. این وزارتخانه پیش‌بینی کرده بود که کن به صورت یکی از نقاط پرجمعیت تهران درخواهد آمد. طرح مزبور برای اجرایی شدن به سرمایه و بودجه فراوانی احتیاج داشت و یکی از راهکارهای تامین این بودجه استفاده از ظرفیت داخلی بود. به‌رغم وجود زمینه‌های بسیار این وزارتخانه استقراض خارجی را برگزید و طرحی برای گرفتن وام از انگلستان را ارائه کرد. مبلغ آن بین ۱۵ تا ۳۰ میلیون لیره بود. البته قرار بود، بخشی از این وام برای تخریب عودلاجان و گود عرب‌ها استفاده شود و ساکنان این مناطق در خانه‌های نوساز کوی کن ساکن شوند. به نظر می‌رسد طرح یاد شده موجب انتقاداتی از سوی کارشناسان شد؛ چرا که گرفتن چنین وامی مخالف با برنامه تثبیت اقتصادی بود و تعهد ارضی جدیدی به بار می‌آورد.