حمید مدنی عضو شورای سیاست‌گذاری انجمن جامعه ایمن کشور و کارگروه ایمنی ساختمان اتفاقاتی که گاه و بیگاه در گوشه و کنار شهر برای مردم رخ می‌دهد نشان‌دهنده ضعف در مدیریت شهری است. اتوبوس شرکت واحد به‌دلیل سرعت بیش از حد و عدم کنترل و نظارت از مسیر خارج می‌شود و ده‌ها نفر را به خاک و خون می‌کشد.
صد‌ها نفر به‌دلیل اجرای غیراستاندارد دودکش‌های لوازم گازسوز منازل در فصول سرد جان می‌دهند، نرده تراس از پیچ و رولپلاک در می‌رود و دختری بیگناه سقوط می‌کند و کشته می‌شود، گودبرداری غیراصولی باعث تخریب منازل اطراف و صدمه جانی می‌شود و سرانجام با وزش تند بادی سنگ نما از آسمان فرو می‌ریزد، تعدادی معجزه‌آسا نجات پیدا می‌کنند، اما تکه‌های سنگ بزرگی نیز از بالای بام بر سر پدر و فرزندان بی‌گناهش سقوط می‌کند و جان می‌دهند و خانواده‌ای نابود می‌شود.
این در حالی است که همه می‌دانند که سیمان به تنهایی سنگ را روی نمای ساختمان نگاه نخواهد داشت و دیر یا زود امکان افتادن قطعات آن وجود دارد، اما برای کسب سود بیشتر، اکثرا اهمیتی به آن نمی‌دهند.
با این اوصاف سوالات قابل تامل بسیاری در ذهن نقش می‌بندد که برخی از آنها را می‌توان در زیر خلاصه کرد.
مسوول کیست؟
آیا کسانی که در ساختمانی قاتل زندگی می‌کنند مسوول هستند؟
آیا ناظر ساختمان دقت کافی را در کنترل هنگام نصب انجام نداده است؟
آیا سازنده ساختمان مسوول است؟
آیا شهرداری نظارت عالیه را به درستی انجام نمی‌دهد؟
آیا قوانین و دستورالعمل‌ها کافی نیستند؟
آیا مردمی که در این شهر زندگی می‌کنند، مسوولند؟
چه برخوردی با خاطیان انجام می‌شود که هیچ‌وقت نگران نیستند؟
چرا به جای این همه تسهیلات برای سازندگان ساختمان از حقوق مردم در مقابل خاطیان دفاع نمی‌شود؟
آیا امکان ندارد نمای دیگری را در شهر اجرا کرد که این‌گونه برای شهروندان پرمخاطره نباشد؟
کی و کجا سنگ ساختمان دیگری بر سر بیگناه دیگری فرود خواهد آمد؟
آیا ساختمانی که در محله شما در حال ساخت است از این حادثه درس عبرت خواهد گرفت؟
آیا مسوولان مربوطه از این پس تغییری در رویه کنونی خواهند داد؟
حرکت شهرهای ما در جهت رسیدن به جوامع ایمن کی به سرانجام خواهد رسید؟
آیا بهای زر اندوزی عده‌ای در حوزه ساخت‌وساز جان مردم بیگناه باید باشد؟