وقتی ناخن قلم می شود
ایرنا - روزگاری ناخن، قلمی در دست خوشنویسانی بود که به دنبال ثبت اثری جاودان و خلاقانه در تاریخ هنر ایران بودند و اینک شاهکار آنان در غنی ترین گنجینه مخطوطات کشور منتسب به آستان ثامن الحجج (ع) جای داده شده تا چشم نواز آنانی باشد که دل در گرو هنر ایرانی دارند. خوشنویسی کلاسیک و سنتی ابزاری برای شناساندن فرهنگ، هنر و دانش گذشتگان به آیندگان و ستون مستحکم فرهنگ و تمدن ایرانیان است و شاهکارهای خوشنویسان اصالت این هنر را به نمایش می گذارد.
خوشنویسان ایرانی در قرون گذشته خلاقیت‌های متفاوتی در این هنر از خود بروز داده اند که از جمله آنها خط ناخنی، قلم گلزار و طغرا نویسی است که دیگر به صندوق هنرهای فراموش شده پیوسته اند و در عصر مدرنیته دیگر اثری از آنها دیده نمی شود.خط ناخنی در ظاهر جذاب است و هم اینکه بتوان با ناخن خوشنویسی کرد خود به تنهایی هنری فاخر به شمار می آید اما بدون دانستن اصول خوشنویسی بعید به نظر می رسد که بتوان با مهارت ناخن را قلمی برای نوشتن حروف به سبک نستعلیق، نسخ یا ثلث قرار داد.
یکی از اساتید خط ناخنی به نام 'ناصر جواهرپور' در وصف این هنر گفته است: حسن این خط آن است که در همه جا می توان آن را انجام داد حتی در مسافرت که سرگرمی هم به شمار می رود.وی می افزاید: خط ناخنی شیرین تر از خود خط است چون وقتی خط می نویسیم با مرکب سیاه سرد سر و کار داریم و اغلب باب میلمان هم نمی شود.
خط ناخنی بیش از ۴۰۰ سال می تواند بماند یعنی ماندگارتر است اما خط و مرکب ریزش دارد و به مرور زمان از بین می رود.رئیس انجمن خوشنویسان مشهد درباره این خط می‌گوید: استادان خط ناخنی انگشت شمارند و چون این هنر جنبه تفننی داشته کمتر خوشنویسی به آن پرداخته است.
حسین قائمی افزود: اکنون استاد «اسماعیل قوچانی» در مشهد و استاد «ناصر جواهرپور» در تهران تنها افرادی در کشور هستند که با ناخن خوشنویسی می کنند.