پنج به علاوه یک آمریکایی
ریاست‌جمهوری در ایالات متحده چهار ساله است. در آمریکا تقریبا بیشتر روسای جمهوری که به سر کار آمده‌اند دو دوره‌ای بوده و توانسته‌اند برنامه‌های خود را در دو دوره به پیش ببرند، اما در این میان آمریکا با کشورهایی که مدل حکومتی ریاست‌جمهوری دارند یک تفاوت عمده دارد. زمانی که روسای‌جمهوری آمریکا وارد سال سوم در دوره دوم می‌شوند، عملا باید در یکسال آخر مدیریت خود شاهد نقد برنامه‌ها و پایین آمدن محبوبیت خود باشند. تقریبا تمامی روسای جمهوری دو دوره‌ای آمریکا شاهد این موضوع بوده‌اند. از این‌رو به رئیس‌جمهوری که به این مرحله رسیده باشد «اردک لنگان» یا «Lame Duck» می‌گویند. همپای دورانی که روسای‌جمهوری آمریکا آن را طی می‌کنند، انتخابات درون گروهی احزاب هم آغاز می‌شود. روسای‌جمهوری سعی می‌کنند که هم‌حزبی‌های خود را در انتخابات آتی یاری کنند تا کلید کاخ سفید در دستان اعضای حزب دست به دست شود. باراک اوباما نیز از این قاعده مستثنی نیست. او به دوران افول خود رسیده است. تقریبا از دو ماه پیش، زنگ انتخاباتی در این کشور به صدا در آمده است. در حالی که اوباما سعی دارد از قانون قلم خود به سود هم‌حزبی‌های خود استفاده کند، جمهوری‌خواهان نیز همپای حزب رقیب‌شان در حال رقابت درون گروهی هستند تا بتوانند نامزد قدرتمندی را به دیدار رقیب دیرینه خود بفرستند. جمهوری‌خواهان در آمریکا هم‌اینک توانسته‌اند، سنا و مجلس نمایندگان را به دست بگیرند. آنها در راس قله قوه مقننه قرار دارند. قوه مجریه هم به دوران افول خود رسیده و تنها قله باقی‌مانده کاخ سفید است. اگر آنها بتوانند نامزد احتمالی دموکرات‌ها را به در کنند، آنها توانسته‌اند تمامی ارکان قدرت در آمریکا را به دست بگیرند و این موجب می‌شود دموکرات‌ها دست‌کم برای 4 سال نتوانند در عرصه سیاست حرفی برای گفتن داشته باشند. از این‌رو «دموکرات‌ها» سعی دارند آخرین سنگر را برای خود حفظ کنند. اوباما تاکنون توانسته با استفاده از قدرت «قلم» که به وی اجازه می‌دهد برای اصلاحات دست در برخی از قوانین ببرد، بی‌آنکه به کنگره رجوع کند، قوانین مهاجرتی را تغییر بدهد. تغییر این قانون می‌تواند، رای لاتین‌تبارهایی را که غیرقانونی در این کشور زندگی می‌کنند و پس از اصلاح این قانون شهروند آمریکا محسوب می‌شوند، به سود دموکرات‌ها سرازیر کند. به این جهت است که بسیاری از تحلیلگران اعتقاد دارند سال هفتم می‌تواند پلی برای پیروزی برای حزب حاکم در کاخ سفید باشد. روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: تنور انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا در سال 2016 رفته رفته گرم می‌شود و آرایش انتخاباتی در دو حزب قدرتمند این کشور در حال شکل‌گیری است و روز به روز در اردوگاه انتخاباتی هریک از این احزاب اخبار تازه‌ای به گوش می‌رسد. دموکرات‌ها تاکنون به صورت «سولو» وارد این تنور شده‌اند. فعلا در اردوگاه دموکرات‌ها، هیلاری کلینتون، حرف اول و آخر را می‌زند، اما در اردوگاه رقیب هر روز صدایی تازه شنیده می‌شود که مدعی رقابت با سایر احزاب درون گروهی می‌شود.از این‌رو اگر بخواهیم بگوییم که انتخابات در کدام اردوگاه جدی‌تر دنبال می‌شود باید گفت که جمهوریخواهان به دلیل حاکم بودن حزب رقیب بر کاخ سفید، هم گزینه‌های بیشتری برای انتخابات ریاست‌جمهوری معرفی کرده است و هم از حساسیت بیشتری نسبت به انتخابات و رقابت‌ها برخوردار است. فعلا جب بوش، اسکات والکر، رند پال، تد کروز و بن کارسون ازجمله گزینه‌های حاضر در رقابت‌های انتخاباتی برای ریاست‌جمهوری در حزب جمهوریخواه آمریکا هستند. آخرین نظرسنجی‌ها تا پایان ماه گذشته میلادی حاکی از آن است که در انتخابات درون حزبی جمهوریخواهان اسکات والکر با کسب ٢٠ درصد آرا جلوتر از رقبای خود از جمله جب بوش و رند پال قرار دارد. شاید بسیاری انتظار داشتند به دلیل وابستگی جب به خانواده بوش رقیب چندان قدرتمندی را پیش روی خود نبیند اما شرایط حاکی از آن است که جب بوش برای گذر از مرحله اول انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا درون حزبی راه چندان آسانی را نخواهد داشت. از طرفی دیگر رند پال با آغاز کمپین‌های انتخاباتی‌اش، خود را به‌عنوان چهره‌ای فعال در انتخابات نشان داده است. او در سخنرانی که در روز پنج‌شنبه انجام داد از خود چهره‌ای ملایم‌تر از پدرش نشان داد. ظاهرا رند پال برخلاف ران پال پدر که به‌عنوان یکی از چهره‌های تندروی جمهوری‌خواه شناخته می‌شود، تصمیم دارد تا در این دوره از انتخابات با چهره‌ای ملایم‌تر از سایر اعضای جمهوری‌خواه در رقابت‌های انتخاباتی حاضر شود. از همین‌رو شاید همین موضوع عاملی شود تا در این رقابت‌ها بتواند به‌عنوان رقیبی سرسخت خود را نشان دهد. شاید او را باید چهره دموکرات در میان اردوگاه جمهوریخواهان معرفی کرد و شاید حتی با حضور او در کاخ سفید، تغییر چندانی در سیاست‌های کلی صورت نپذیرد. در اردوگاه مقابل، به نظر می‌رسد دموکرات‌ها تکلیف‌شان برای نامزد ریاست‌جمهوری آینده روشن‌تر است. حتی نظرسنجی‌ها نیز نشان می‌دهد که هیلاری کلینتون با اختلاف زیادی از سایر رقبا می‌تواند به‌عنوان نامزد ریاست‌جمهوری از سوی دموکرات‌ها معرفی شود. او حتی در نظر‌سنجی‌های کلی نیز اختلاف بسیار زیادی با رقبای جمهوریخواه خود نیز دارد. در یک نظرسنجی در ماه گذشته میلادی بین هیلاری کلینتون و جب بوش، کلینتون با ٥٥ درصد آرا توانسته است، پیروز نظرسنجی‌ها باشد. به هر ترتیب شرایط نشان می‌دهد که کلینتون تنها گزینه جدی دموکرات‌ها در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری آمریکا باشد. وی روز یکشنبه با حضور در شبکه‌های اجتماعی حضور خود را برای این رقابت‌ها رسمی کرد و از هم‌اینک خود را برای میادین سخت‌تری آماده می‌کند. هرچند که به نظر می‌رسد کلینتون مقدمات آغاز کمپین انتخاباتی خود را از مدت‌ها پیش کلید زده بود، اما با اعلام رسمی حضورش حالت به‌طور جد به‌دنبال پیشبرد برنامه‌های انتخاباتی خود است. گفته می‌شود که ‌او در حال اجاره مکان‌های کمپین انتخاباتی خود در مناطق مختلف آمریکا است که نخستین آن نیز در بروکلین بوده است. چنانچه او بتواند رقیب جمهوری‌خواه خود را کنار بزند او نخستین رئیس‌جمهوری زن در تاریخ ایالات متحده آمریکا خواهد شد. باید دید که آیا دموکرات‌ها می‌توانند در راستای «شگفت‌آفرینی» و «نخستین‌»های خود که همچون سال 2008، نخستین رئیس‌جمهوری سیاه پوست آمریکا را وارد کاخ سفید کردند، دوباره دست به شگفتی بزنند؟