گره کور ترافیک در ایران و دنیا
فرصت‌سوزی ترافیکی
از جمعیت نزدیک به ۹ میلیون نفری تهران، اگر روزانه فقط ۵ میلیون نفر از خانه خارج شوند و هر کدام در طول روز به صورت میانگین دو ساعت در ترافیک پایتخت گرفتار شوند، اهالی پایتخت در هر روز ۱۰ میلیون ساعت را به راحتی از دست می‌دهند. علاوه‌بر هزینه‌های سنگینی که اتلاف چنین وقتی بر دوش ساکنان تهران می‌گذارد، افزایش آلاینده‌های سوخت خودروها، از جمله دی‌‌اکسید‌‌کربن، استهلاک خودروها و ضررهای روحی و روانی ابعاد این معضل را بسیار گسترده‌تر می‌کند. میزان آلودگی شهر تهران که تردد خودروهای پرشمار از اصلی‌ترین عوامل آن است، چنان بالا است که هر شهروند به اکسیژن تولیدی ۲۶ درخت نیاز دارد تا بتواند از آسیب‌های تنفس گازهای سمی رهایی یابد.
از جمعیت نزدیک به 9 میلیون نفری تهران، اگر روزانه فقط 5 میلیون نفر از خانه خارج شوند و هر کدام در طول روز به صورت میانگین دو ساعت در ترافیک پایتخت گرفتار شوند، اهالی پایتخت در هر روز 10 میلیون ساعت را به راحتی از دست می‌دهند.
علاوه‌بر هزینه‌های سنگینی که اتلاف چنین وقتی بر دوش ساکنان تهران می‌گذارد، افزایش آلاینده‌های سوخت خودروها، از جمله دی‌‌اکسید‌‌کربن، استهلاک خودروها و ضررهای روحی و روانی ابعاد این معضل را بسیار گسترده‌تر می‌کند. میزان آلودگی شهر تهران که تردد خودروهای پرشمار از اصلی‌ترین عوامل آن است، چنان بالا است که هر شهروند به اکسیژن تولیدی ۲۶ درخت نیاز دارد تا بتواند از آسیب‌های تنفس گازهای سمی رهایی یابد. راه‌‌ها همیشه ساده به نظر می‌رسند، در واقع دلایل شکل‌گیری ترافیک سنگین پایتخت بر همگان روشن است. در درجه اول فقدان شبکه حمل‌و‌نقل عمومی گسترده و کارآ، شهرسازی نامتوازن و قوانین عبور و مرور و مهندسی ترافیک نسبتا ناشیانه و بعد عدم‌رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی همچون حق تقدم و توقف‌‌های مداوم رانندگان در گلوگاه مسیرهای شهری و الی آخر. این در حالی است که سرانه خودرو در ایران به نسبت بسیاری کشورهای توسعه‌یافته و حتی توسعه نیافته دنیا پایین‌تر و در حدود ۳۰ خودرو به ازای هر ۱۰۰ نفر است.
با این حال به نظر می‌رسد معضل ترافیک‌های سنگین شهری تنها مختص به پایتخت ایران نیست. امروزه و پس از رشد سریع تولید و عرضه خودرو ظرف دو دهه گذشته، ترافیک‌های ناامیدکننده به خصوص در ساعات پررفت‌وآمد شبانه‌روز، به ویژگی ثابت و ذاتی تقریبا تمامی پایتخت‌های دنیا، از جمله پاریس، توکیو، مسکو، واشنگتن، رم، ورشو، لندن، مکزیکوسیتی، برازیلیا، پکن، دهلی نو، سیدنی، قاهره و بسیاری دیگر تبدیل شده است. با وجود آنکه بسیاری از این شهرها سال‌ها است که مراحل توسعه را پشت سر گذاشته‌اند، مطابق با کامل‌ترین و منظم‌ترین الگوهای شهرسازی رشد کرده‌اند و به ویژه در آمریکا و اروپا دارای شبکه‌ای قدرتمند و همه‌گیر از حمل‌و‌نقل عمومی هستند، هنوز هزاران خودرو در آنها در گره‌هایی کور گرفتار می‌مانند و ساعت‌ها وقت و میلیون‌ها دلار انرژی را تلف می‌کنند. شبکه مترو در پاریس بیش از ۱۲۰ سال، در لندن نزدیک به ۱۱۰ سال و در مسکو نزدیک به ۸۰ سال قدمت دارد (متروی پاریس ۱۶ خط، ۳۰۳ ایستگاه و ۲۱۴ کیلومتر طول دارد) و گستردگی آن در توکیو و شانگهای بسیار بیشتر از شهرهای توسعه‌نیافته است، اما ترافیک همچنان منظره‌ای تکراری و هرروزه در آنها است. در بسیاری از
این شهرها همچون تهران قوانینی برای محدودیت تردد خودروها در مناطق مرکزی و متراکم شهر وضع شده است. در برخی دیگر، مانند لندن، قانون رانندگان را موظف کرده به هنگام توقف در خیابان‌ها، مثلا پشت چراغ قرمز، خودرو خود را خاموش کنند.pic۱در چین، بزرگ‌ترین بازار خودرو دنیا، کار به جایی رسیده که دولت در کلانشهرهایی چون پکن و شانگهای قوانینی محدودکننده حتی برای مالکیت خودرو وضع کرده است.اتلاف وقت رانندگان و سرنشینان در نتیجه فعالیتی بی‌حاصل، نبود امکان تخمین زمان سفرهای شهری و در نتیجه تحلیل رفتن برنامه‌ریزی در زندگی روزمره، افزایش بی‌حاصل مصرف سوخت و افزایش آلودگی هوا، استهلاک بیشتر خودروها به دلیل کارکرد درجا، فشردن مداوم پدال ترمز و کلاچ (در خودروهایی با سیستم تعویض دنده‌دستی) و کند شدن سرعت حرکت خودروهای امدادی مانند آمبولانس و آتش‌نشانی و در نتیجه طولانی شدن مدت زمان کمک‌رسانی و کاهش کارآیی آنها از تاثیرات منفی بلافصل ترافیک در شهرهای بزرگ هستند که تبعات دقیق آنها خارج از حد تصور است. آنچه در زیر می‌آید حاکی از وضع ترافیک در ۱۰ شهر بزرگ دنیا و مشخصا فرصتی است که از ساکنان این شهرها گرفته می‌شود، فرصتی گرانبها که
می‌توانست صرف تولید، آموزش و خدمت‌رسانی شود.pic۲
ارسال نظر