قطار سریع السیر اعتدال
شادی آذری دبیر گروه بین الملل هیچ چیزی به اندازه بهبود روابط ایران و آمریکا نمی‌توانست سران رژیم صهیونیستی را اینچنین پریشان کند.
گویی دیپلماسی نرمش قهرمانانه ایران در نیویورک، آن هم ظرف تنها چند روز توانسته است به اندازه یک سال جنگ ظفرمندانه با اسراییل ثمر داشته باشد، هرچند رییس‌جمهوری ایران در شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل به درستی ترجیح داد که به جای سخن گفتن از جنگ، از صلح بگویند و تشکیل ائتلافی برای صلح را به جای ائتلاف برای جنگ پیشنهاد کنند.
اعتدالی که آقای روحانی در پیش گرفته، به تحولات دیپلماتیک بین دو کشور سرعتی باورنکردنی بخشیده است تا جایی که شاید اگر تنها چند ماه پیش صحبت از پرواز مستقیم ایران- آمریکا به میان می‌آمد، بیشتر به یک شوخی شبیه بود. اوباما هم ابراز امیدواری کرده است که پرونده هسته‌ای ظرف تنها سه ماه آینده به یک توافق بیانجامد. به نظر می‌رسد عزمی در رهبری هر دو کشور برای آب کردن یخ این روابط، این بار به طور همزمان، به‌وجود آمده است. پرسشی که در چنین فضای به سرعت در حال تغییری مطرح می‌شود، این است که دو ملت ایران و آمریکا تا چه حد ظرفیت تحمل این سرعت تحولات را دارند؟ نظرسنجی جدید شبکه سی‌ان‌ان نشان داده است که سه نفر از هر چهار آمریکایی‌، با مذاکره مستقیم دو کشور بر سر موضوع هسته‌ای موافقند. اما نباید فراموش کرد یک نفر از هر چهار نفر هم موافق نیستند. این‌ها هم به مانند افرادی که در ایران نه به روش شرکت در نظرسنجی که به روش خودشان مخالفت خود را اعلام کردند، هنوز نتوانسته‌اند پذیرای سرعت این قطار سریع‌السیر باشند