ارتباط معنادار خواب و رفاه اجتماعی
نگار حسینی سال‌ها پیش زنی برای بهبود وضعیت پوست به پزشک متخصص پوست مراجعه کرده بود. پزشک با پرسیدن شرح حال مراجع به او نه داروهای مرتبط با پوست بلکه دارویی برای خواب تجویز کرده بود. نتیجه بعد از چندی پوست بهتری به دست داده بود... این که آدم‌ها لازم است حداقلی از آسایش را داشته باشند تا بتوانند به راحتی بخوابند، موضوع عجیبی نیست. احتمالا برای هرکسی در زندگی بارها پیش آمده که به دلیل استرس و نگرانی یا نداشتن وقت کافی نتوانسته به اندازه کافی بخوابد. در عین حال این هم واضح و مبرهن است که خواب خوب می‌تواند سطح توانایی‌های افراد را بالا ببرد و غیرمستقیم موجب ارتقای اشخاص در موقعیت‌های مختلف شود. حالا به نظر می‌رسد خواب بهتر و رفاه بیشتر در یک چرخه هستند و هر دو روی هم تاثیر می‌گذارند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد شهروندان آمریکایی که گزارش کرده‌اند ساعت‌های طولانی تری می‌خوابند از آن افرادی که زمان کمتری دارند تا چشم‌هایشان را روی هم بگذارند، از رفاه بیشتری برخوردارند.
برای به دست آوردن این اطلاعات با 7 هزار و 58 شهروند آمریکایی مصاحبه شده است. این مصاحبه در سال گذشته انجام شده است. برای به دست آوردن شاخص رفاه در موسسه گالوپ، 5 آیتم مورد توجه قرار می‌گیرد: داشتن هدف در زندگی، اجتماعی بودن، شرایط اقتصادی، ارتباط‌های اجتماعی و شرایط جسمی.
نتایج بررسی‌ها حاکی از آن است که آن دسته افرادی که می‌توانند در شبانه روز حدود ۷ ساعت بخوابند، ۸/۴ واحد از افرادی که در شبانه روز ۶ ساعت می‌خوابند شاخص رفاه بالاتری داشته‌اند. در همین حال افرادی که ۶ ساعت در شبانه روز می‌خوابند از افرادی که تنها ۵ ساعت می‌خوابند، در حدود ۹/۲ واحد رفاه بیشتری دارند.
وابستگی میزان ساعات خواب و سطح رفاه با بالا رفتن سن، تغییر می‌کند یعنی این وابستگی در گروه‌های سنی مختلف، متفاوت است. برای افراد بالغ 65 ساله و بیشتر از آن، این رابطه برای حدود 7 ساعت خواب وجود دارد. برای کمتر از 65 ساله‌ها، حدود 8 ساعت است و برای جوانان بالغ 18 تا 29 ساله، از 7 تا 8 ساعت. آمریکایی‌های بین 30 تا 64 ساله که به طور معمول 5 ساعت در شبانه روز می‌خوابند به طور معناداری نسبت به کسانی که در این گروه سنی قرار دارند و حدود 6 ساعت می‌خوابند، دارای رفاه کمتری هستند.( جدول شماره1)
ارتباط معناداری میان خوابیدن و رفاه وجود دارد اما دلیل ارتباط این دو نامعلوم است. نمی‌توان دقیقا گفت که خوابیدن بیشتر موجب رفاه بیشتر می‌شود یا رفاه بیشتر موجب می‌شود افراد بتوانند بیشتر بخوابند.
بیش از 42 درصد از شهروندان آمریکایی گزارش کرده‌اند که در شبانه روز معمول کمتر از 7 ساعت می‌خوابند. کمترین میزان خواب در سنین 18 سال به بالا دیده شده است. در همین حال جوانان بالغی که امکان خوابیدن 8 ساعته را دارند نسبت به این دسته از جوانان که تنها می‌توانند 7 ساعت بخوابند، به شکل معناداری از رفاه بیشتری برخوردارند. 67 درصد از جوانان بین 18 تا 29 سال گزارش کرده‌اند که به طور معمول کمتر از 9 ساعت در شبانه‌روز می‌خوابند.با توجه به بررسی‌هایی که پیش از این انجام شده است، به نظر می‌رسد شهروندان آمریکایی نسبت به دهه 1940، به طور متوسط یک ساعت کمتر می‌خوابند. خوشبختانه با وجود این هنوز میزان متوسط خواب در میان شهروندان این کشور به کمتر از 6 ساعت در شبانه روز نرسیده است. بیش از 40 درصد شهروندان جوان آمریکایی گزارش کرده اند که کمتر از 7 ساعت در شبانه روز می‌خوابند. نداشتن خواب کافی به‌طور مستقل نمی‌تواند با رفاه مرتبط باشد اما این برای اقتصاد آمریکا گران تمام می‌شود. کارمندانی که به دلیل ساعت‌های طولانی کار خواب کافی ندارند، مشکلات خانوادگی و فقر در سایر بخش‌های زندگی غیر از اقتصاد را تجربه می‌کنند.