کودکی ترس
جواد سروش soroushjavad@gmail.com ممکن است بر روی پوستر نمایش‌گاهی با عکس سوسک مواجه شوید و احیانا عنوان نمایشگاه هم «فوبی» (ترس) باشد. اما جای نگرانی نیست، از من می‌شنوید بروید و نمایشگاه را ببینید مخصوصا اگر هنرمندش «مهسا کریمی» باشد. چراکه دنیای او همان‌طور که در متن نمایشگاه می‌خوانیم، دنیای دیگری است دنیای آلیس در سرزمین عجایب. دنیایی که در آن با کودکان بزرگ و بزرگان کودک مواجهیم. تمام نسبت‌ها در آثار او تغییر می‌یابند و مخاطب را با نوعی دگرگونی در تمام ابعاد و اندازه‌ها و حتی چیدمان شخصیت‌های موجود در تصاویر روبه‌رو می‌کنند. دنیایی که نمی‌توان گفت برای کودکان ساخته شده؛ چراکه برخلاف وجود کودکان و بازی‌های کودکانه در آنها بیان‌گر دنیایی تند و تا حدی ناملایم هستند. واین تندی و ناملایمت درآثار، ذهن را از یک دنیای صرفا فانتزی به سمت دنیایی واقعی با ابعاد متفاوت می‌برد، دنیایی که درآن اغراق‌های موجود در تصاویر چندان هم خوشایند به نظر نمی‌رسند. نکته دیگر وجود ملموس سوسک‌ها در همه آثار است، سوسک‌هایی که آسیبی نمی‌زنند و آسیبی هم نمی‌بینند، اما تنها وجود آنها باعث ایجاد نوعی ملامت می‌شود. اما ترس در آثار کریمی به خاطر وجود مداوم سوسک یا تغییر ابعاد نیست مساله‌ای که بیش از هرچیز مخاطب را به عنوان نمایشگاه ارجاع می‌دهد، ترسی کودکانه است، ترسی که به‌رغم کودکانه بودن، ملموس است.