مهار انرژی گلوله توسط گرافن

مواد ضدگلوله جایگاه مهمی در کاربردهای امنیتی و صنایع نظامی دارند. این مواد با استحکام بسیار بالا می‌توانند انرژی مربوط به اصابت گلوله را تحمل کنند؛ اما مشکل اساسی این مواد به‌ویژه در کاربردهای نظامی، وزن بالا است که قدرت مانور و حرکت‌های سریع را از افراد می‌گیرد. پیش از این، گرافن (با ساختاری مشابه کربن در گرافیت اما به ضخامت یک لایه اتمی) به عنوان یک ماده با استحکام بالا شناخته می‌شد، اما میزان استحکام آن مورد آزمایش قرار نگرفته بود. در این میان، محققان آمریکایی گلوله‌های کوچکی را که از نشاندن ذرات طلا روی شیشه به دست آمده بود، با سرعت ۶۷۰۰ مایل بر ساعت (حدودا یک‌سوم سرعت گلوله واقعی) به یک هدف گرافنی شلیک کردند.

مواد ضدگلوله جایگاه مهمی در کاربردهای امنیتی و صنایع نظامی دارند. این مواد با استحکام بسیار بالا می‌توانند انرژی مربوط به اصابت گلوله را تحمل کنند؛ اما مشکل اساسی این مواد به‌ویژه در کاربردهای نظامی، وزن بالا است که قدرت مانور و حرکت‌های سریع را از افراد می‌گیرد. پیش از این، گرافن (با ساختاری مشابه کربن در گرافیت اما به ضخامت یک لایه اتمی) به عنوان یک ماده با استحکام بالا شناخته می‌شد، اما میزان استحکام آن مورد آزمایش قرار نگرفته بود. در این میان، محققان آمریکایی گلوله‌های کوچکی را که از نشاندن ذرات طلا روی شیشه به دست آمده بود، با سرعت 6700 مایل بر ساعت (حدودا یک‌سوم سرعت گلوله واقعی) به یک هدف گرافنی شلیک کردند. نتایج نشان داد که این لایه گرافنی، دو برابر کولار (Kevlar، نام تجاری مشهورترین ماده جهت استفاده در کاربردهای ضدگلوله است) و ده‌ها برابر فولاد استحکام دارد. بنابراین، این ماده بسیار نازک و سبک می‌تواند تحولی در فناوری جلیقه‌های ضدگلوله ایجاد کند. با این حال، محققان هنوز موفق نشده‌اند گرافن را در مقیاس بزرگ ایجاد کنند و این موضوع همچنان به شدت مورد مطالعه قرار می‌گیرد.