بچه‌ها را فراموش نکنید - ۴ آبان ۹۱
احترام برومند
واقعیت این است که مدت‌هاست فیلم‌های کارتون یا برنامه‌های کودک تلویزیون را نگاه نکرده‌ام، منتها اخیرا کمی دقیق شدم تا بفهمم این انتقادهایی که به برنامه‌های کودک می‌کنند برای چیست. فکر می‌کنم مادر و پدرها دوست دارند بچه ها برنامه‌های کودک تلویزیون را نگاه کنند. گمان نمی‌کنم هیچ پدر و مادری دوست داشته باشد که فرزند کوچکش برنامه‌های تلویزیون‌های خارجی را تماشا کند، البته در تلویزیون‌های خارجی برنامه‌های مخصوص کودکان خیلی هم برنامه‌های خوبی هستند منتها نوجوانان معمولا گرایش به برنامه‌هایی دارند که به دردشان نمی‌خورد و برای سنشان مناسب نیست.
واقعیت این است که مدت‌هاست فیلم‌های کارتون یا برنامه‌های کودک تلویزیون را نگاه نکرده‌ام، منتها اخیرا کمی دقیق شدم تا بفهمم این انتقادهایی که به برنامه‌های کودک می‌کنند برای چیست. فکر می‌کنم مادر و پدرها دوست دارند بچه ها برنامه‌های کودک تلویزیون را نگاه کنند. گمان نمی‌کنم هیچ پدر و مادری دوست داشته باشد که فرزند کوچکش برنامه‌های تلویزیون‌های خارجی را تماشا کند، البته در تلویزیون‌های خارجی برنامه‌های مخصوص کودکان خیلی هم برنامه‌های خوبی هستند منتها نوجوانان معمولا گرایش به برنامه‌هایی دارند که به دردشان نمی‌خورد و برای سنشان مناسب نیست.
احترام برومند
واقعیت این است که مدت‌هاست فیلم‌های کارتون یا برنامه‌های کودک تلویزیون را نگاه نکرده‌ام، منتها اخیرا کمی دقیق شدم تا بفهمم این انتقادهایی که به برنامه‌های کودک می‌کنند برای چیست. فکر می‌کنم مادر و پدرها دوست دارند بچه ها برنامه‌های کودک تلویزیون را نگاه کنند. گمان نمی‌کنم هیچ پدر و مادری دوست داشته باشد که فرزند کوچکش برنامه‌های تلویزیون‌های خارجی را تماشا کند، البته در تلویزیون‌های خارجی برنامه‌های مخصوص کودکان خیلی هم برنامه‌های خوبی هستند منتها نوجوانان معمولا گرایش به برنامه‌هایی دارند که به دردشان نمی‌خورد و برای سنشان مناسب نیست. بچه‌های بین هشت تا دوازده سال اغلب جذب برنامه‌هایی می‌شوند که اصلا برای آنها ساخته نشده است. گاهی دیده‌ام که برنامه‌های کودک شبکه‌های خارجی مطابق معیارهای ذهنی کودکان است، منتها برای برنامه‌های کودک تلویزیون ما معمولا نه پول چندانی خرج می‌شود و نه فکر آن چنانی برای ساختشان صرف می‌شود؛ یعنی این برنامه‌ها نه از حمایت مادی برخوردارند و نه از حمایت معنوی. تمام تلاش و سختی کار برای مجری برنامه است که کودکان را دور هم جمع می‌کند و با تمام قوا سعی دارد که یک محیط شاد را برای بچه‌هایی که مهمان برنامه‌اش هستند، فراهم کند. نمی‌دانم که بچه‌هایی که از خانه برنامه را تماشا می‌کنند هم این محیط شاد را دارند یا هدفشان از دیدن برنامه فقط این است که آنها هم یک روز به این برنامه بروند، البته تلاش مجریان هم قابل توجه است منتها کافی نیست. آنها معمولا خوش اخلاقی و پاکیزگی و... را تبلیغ می‌کنند. من فکر می‌کنم برای آموزش بچه‌ها باید برنامه‌های جداگانه ساخته شود. برای آگاه کردن بچه‌ها باید هزینه کرد و برنامه‌هایی ساخت که با فکر و برنامه‌ریزی، بچه‌ها را آگاه کند.
تجربه سالیان ثابت کرده است که اگر فیلم خوبی برای کودکان روی پرده باشد پدر و مادرها مشتاقانه بچه‌ها را برای تماشایش به سینما می‌برند. نباید از سرگرمی و آموزش بچه‌ها غافل باشیم. این بچه‌ها هستند که آینده مملکت ما را می‌سازند. کودکان چه قدر باید بنشینند پای سریال‌های خشن؟ اگر پدرها و مادرها به تغذیه روح فرزندانشان بی‌توجهند به این خاطر است که کسی از مسوولین به فکر کودکان نیست. دیدیم که اگر فیلمی مثل «الو الو من جوجوام» یا «مربای شیرین» که این همه هم سالمند و خوب، اکران می‌شود، هیچ تبلیغ درست و اطلاع‌رسانی دقیقی برایش صورت نمی‌گیرد. مجموعه «زی زی گولو» که حالا هم بعد از این همه سال در دسترس مردم است، قسمت به قسمتش برای بچه‌ها حرف تازه دارد، آنها را از دیدن فیلم خسته نمی‌کند. آقای طهماسب و جبلی هم با وجود استعدادشان، توانسته‌اند این روزها با «کلاه قرمزی» یکه‌تاز میدان باشند. باید همه بچه‌ها «کلاه قرمزی» و مجموعه «قصه‌های تا به تا» را تماشا کنند یا مثلا «خونه مادربزرگه» که واقعا به بچه‌ها آرامش می‌دهد و البته مسائل اخلاقی و اجتماعی را هم به بچه‌ها می‌آموزد. «شهر موش‌ها» را هم هر کودکی باید یک نسخه در آرشیوش داشته باشد که حتی بچه‌های نسل‌های بعدش هم آن را تماشا کنند. قصد تبلیغ فیلم‌های خواهرم را ندارم اما به نظرم این مجموعه‌ها واقعا مجموعه‌های مانایی در حوزه کودک و نوجوان هستند که هر بچه‌ای باید یک بار آن را تماشا کند.
کاش حالا که هفته جهانی کودک است بیشتر به فکر بچه‌ها باشیم و آنها را به تماشای تئاتر و فیلم ببریم. واقعا هر پدر و مادری باید خودش را موظف کند تا فرزندش را به تماشای همه تئاترهای کودک ببرد بلکه بچه‌ها از همان کودکی به تئاتردیدن عادت کنند. پارسال نمایش «اسب و سیب و بهار» به کارگردانی آناهیتا غنی‌زاده که در تالار هنر اجرا می‌شد و برگرفته از اثر احمدرضا احمدی، شاعر و نویسنده کودکان و نوجوانان بود یکی از همان نمایش‌های فوق‌العاده خوبی بود که متأسفانه آن طور که باید، به خاطر عدم اطلاع‌رسانی دیده نشد، اما این روزها نمایش عروسکی «دخترای ننه دریا» بر اساس شعر معروف احمد شاملو در فرهنگسرای نیاوران اجرا می‌شود که پیشنهاد می‌کنم بچه‌هایتان را ببرید تا این نمایش خوب را تماشا کنند. تماشای نمایش عروسکی خلاقانه «دخترای ننه دریا» به کارگردانی مریم شوقی را حتی بزرگترها هم نباید از دست بدهند. کاری بسیار زیبا، برازنده، خوش‌تصویر، خوش‌محتوا و شاعرانه که دیدنش را بی‌درنگ به همه علاقه‌مندان به هنرهای نمایشی پیشنهاد می‌کنم. این نمایش بیان تصویری بسیار قوی‌ای دارد و شعر شاملو را که با صدای خودش هم پخش می‌شود، همراه با تصاویری بسیار خلاقانه که به درک بهتر مخاطب از مفهوم اشعار کمک می‌کنند، با عروسک‌هایی زیبا و یک موسیقی خیلی خوب توسط یک گروه جوان، به اجرا درآمده است. تا بیست‌ونهم مهرماه فرصت دارید تا هر روز ساعت هفت‌ونیم عصر فرزندانتان را به سالن گوشه فرهنگسرای نیاوران ببرید و این اجرای خوب را تماشا کنید.
واقعیت این است که مدت‌هاست فیلم‌های کارتون یا برنامه‌های کودک تلویزیون را نگاه نکرده‌ام، منتها اخیرا کمی دقیق شدم تا بفهمم این انتقادهایی که به برنامه‌های کودک می‌کنند برای چیست. فکر می‌کنم مادر و پدرها دوست دارند بچه ها برنامه‌های کودک تلویزیون را نگاه کنند. گمان نمی‌کنم هیچ پدر و مادری دوست داشته باشد که فرزند کوچکش برنامه‌های تلویزیون‌های خارجی را تماشا کند، البته در تلویزیون‌های خارجی برنامه‌های مخصوص کودکان خیلی هم برنامه‌های خوبی هستند منتها نوجوانان معمولا گرایش به برنامه‌هایی دارند که به دردشان نمی‌خورد و برای سنشان مناسب نیست. بچه‌های بین هشت تا دوازده سال اغلب جذب برنامه‌هایی می‌شوند که اصلا برای آنها ساخته نشده است. گاهی دیده‌ام که برنامه‌های کودک شبکه‌های خارجی مطابق معیارهای ذهنی کودکان است، منتها برای برنامه‌های کودک تلویزیون ما معمولا نه پول چندانی خرج می‌شود و نه فکر آن چنانی برای ساختشان صرف می‌شود؛ یعنی این برنامه‌ها نه از حمایت مادی برخوردارند و نه از حمایت معنوی. تمام تلاش و سختی کار برای مجری برنامه است که کودکان را دور هم جمع می‌کند و با تمام قوا سعی دارد که یک محیط شاد را برای بچه‌هایی که مهمان برنامه‌اش هستند، فراهم کند. نمی‌دانم که بچه‌هایی که از خانه برنامه را تماشا می‌کنند هم این محیط شاد را دارند یا هدفشان از دیدن برنامه فقط این است که آنها هم یک روز به این برنامه بروند، البته تلاش مجریان هم قابل توجه است منتها کافی نیست. آنها معمولا خوش اخلاقی و پاکیزگی و... را تبلیغ می‌کنند. من فکر می‌کنم برای آموزش بچه‌ها باید برنامه‌های جداگانه ساخته شود. برای آگاه کردن بچه‌ها باید هزینه کرد و برنامه‌هایی ساخت که با فکر و برنامه‌ریزی، بچه‌ها را آگاه کند.
تجربه سالیان ثابت کرده است که اگر فیلم خوبی برای کودکان روی پرده باشد پدر و مادرها مشتاقانه بچه‌ها را برای تماشایش به سینما می‌برند. نباید از سرگرمی و آموزش بچه‌ها غافل باشیم. این بچه‌ها هستند که آینده مملکت ما را می‌سازند. کودکان چه قدر باید بنشینند پای سریال‌های خشن؟ اگر پدرها و مادرها به تغذیه روح فرزندانشان بی‌توجهند به این خاطر است که کسی از مسوولین به فکر کودکان نیست. دیدیم که اگر فیلمی مثل «الو الو من جوجوام» یا «مربای شیرین» که این همه هم سالمند و خوب، اکران می‌شود، هیچ تبلیغ درست و اطلاع‌رسانی دقیقی برایش صورت نمی‌گیرد. مجموعه «زی زی گولو» که حالا هم بعد از این همه سال در دسترس مردم است، قسمت به قسمتش برای بچه‌ها حرف تازه دارد، آنها را از دیدن فیلم خسته نمی‌کند. آقای طهماسب و جبلی هم با وجود استعدادشان، توانسته‌اند این روزها با «کلاه قرمزی» یکه‌تاز میدان باشند. باید همه بچه‌ها «کلاه قرمزی» و مجموعه «قصه‌های تا به تا» را تماشا کنند یا مثلا «خونه مادربزرگه» که واقعا به بچه‌ها آرامش می‌دهد و البته مسائل اخلاقی و اجتماعی را هم به بچه‌ها می‌آموزد. «شهر موش‌ها» را هم هر کودکی باید یک نسخه در آرشیوش داشته باشد که حتی بچه‌های نسل‌های بعدش هم آن را تماشا کنند. قصد تبلیغ فیلم‌های خواهرم را ندارم اما به نظرم این مجموعه‌ها واقعا مجموعه‌های مانایی در حوزه کودک و نوجوان هستند که هر بچه‌ای باید یک بار آن را تماشا کند.
کاش حالا که هفته جهانی کودک است بیشتر به فکر بچه‌ها باشیم و آنها را به تماشای تئاتر و فیلم ببریم. واقعا هر پدر و مادری باید خودش را موظف کند تا فرزندش را به تماشای همه تئاترهای کودک ببرد بلکه بچه‌ها از همان کودکی به تئاتردیدن عادت کنند. پارسال نمایش «اسب و سیب و بهار» به کارگردانی آناهیتا غنی‌زاده که در تالار هنر اجرا می‌شد و برگرفته از اثر احمدرضا احمدی، شاعر و نویسنده کودکان و نوجوانان بود یکی از همان نمایش‌های فوق‌العاده خوبی بود که متأسفانه آن طور که باید، به خاطر عدم اطلاع‌رسانی دیده نشد، اما این روزها نمایش عروسکی «دخترای ننه دریا» بر اساس شعر معروف احمد شاملو در فرهنگسرای نیاوران اجرا می‌شود که پیشنهاد می‌کنم بچه‌هایتان را ببرید تا این نمایش خوب را تماشا کنند. تماشای نمایش عروسکی خلاقانه «دخترای ننه دریا» به کارگردانی مریم شوقی را حتی بزرگترها هم نباید از دست بدهند. کاری بسیار زیبا، برازنده، خوش‌تصویر، خوش‌محتوا و شاعرانه که دیدنش را بی‌درنگ به همه علاقه‌مندان به هنرهای نمایشی پیشنهاد می‌کنم. این نمایش بیان تصویری بسیار قوی‌ای دارد و شعر شاملو را که با صدای خودش هم پخش می‌شود، همراه با تصاویری بسیار خلاقانه که به درک بهتر مخاطب از مفهوم اشعار کمک می‌کنند، با عروسک‌هایی زیبا و یک موسیقی خیلی خوب توسط یک گروه جوان، به اجرا درآمده است. تا بیست‌ونهم مهرماه فرصت دارید تا هر روز ساعت هفت‌ونیم عصر فرزندانتان را به سالن گوشه فرهنگسرای نیاوران ببرید و این اجرای خوب را تماشا کنید.
ارسال نظر