آیا شهرهای هوشمند امن هستند
شهرهای هوشمند تنها زمانی می‌توانند به‌درستی کار کنند که به آن‌ها اعتماد کنیم. همه شرکای این اکوسیستم - دولت‌ها، شرکت‌ها، ارائه‌دهندگان نرم‌افزار، تولیدکنندگان دستگاه‌ها، انرژی و خدمات شبکه - باید نقش خود را ایفا کنند و راهکارهایی را که با چهار هدف اصلی امنیتی زیر مطابقت دارند، ادغام کنند:
دسترسی: بدون دسترسی عملی، در لحظه و قابل‌اطمینان به داده‌ها، شهر هوشمند نمی‌تواند رشد کند. چگونگی جمع‌آوری، تحلیل و به اشتراک گذاشتن داده‌ها بسیار مهم است، و راهکارهای امنیتی باید داده‌ها را از تأثیرات منفی افشا شدن محافظت کند.
یکپارچگی: شهرهای هوشمند به اطلاعات قابل‌اعتماد و دقیق نیاز دارند و همچنین باید اطمینان حاصل شود که داده‌ها دقیق و آزاد از دست‌کاری هستند.
محرمانه بودن: برخی از داده‌هایی که جمع‌آوری، ذخیره و تجزیه‌وتحلیل می‌گردند شامل اطلاعات حساسی در مورد مصرف‌کنندگان می‌باشند و برای جلوگیری از افشای غیرقانونی اطلاعات، باید اقداماتی انجام شود.
مسوولیت‌پذیری: کاربران سیستم باید مسوولیت اقدامات خود را بر عهده بگیرند. تعاملات آن‌ها با سیستم‌های حساس باید ثبت شود و نشانی کاربر موردنظر نیز کاملاً مشخص باشد. دست‌کاری این رکوردها باید دشوار باشد و حفاظتی یکپارچه و قوی داشته باشد.
برای دستیابی به این اهداف امنیتی، احراز هویت و راهکارهای مدیریت شناسایی باید به‌گونه‌ای در این اکوسیستم ادغام شوند تا اطمینان حاصل شود که داده‌ها تنها با بخش‌های مجاز به اشتراک گذاشته می‌شوند. این راهکارها همچنین سیستم‌های Backend را از نفوذ و هک شدن محافظت می‌کند. خوشبختانه، درنتیجه افزایش نگرانی‌های امنیتی دیجیتال، قوانینی در زمینه معرفی خطرات و شکست‌های بالقوه احتمالی بازار، معرفی‌شده است. قوانینی مانند قانون بهبود امنیت سایبری IoT در ایالات‌متحده کمک خواهد کرد که حداقل نیازهای امنیتی برای دستگاه‌های متصل مشخص شود.
چرا به شهرهای هوشمند نیاز داریم؟
شهرنشینی پدیده‌ای بدون پایان است. امروزه ۵۴% از مردم جهان در شهرهای مختلف زندگی می‌کنند که انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ به ۶۶% برسد. درمجموع با رشد کلی جمعیت، شهرنشینی در عرض سه دهه آینده، ۲.۵ میلیارد نفر دیگر را به شهرها اضافه خواهد کرد. پایداری زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی از نکات بسیار ضروری جهت هماهنگی با این گسترش سریع جمعیت و تأمین منابع مالی شهرها، است. خوشبختانه بیش از ۱۹۰ کشور در مورد اهداف رشد پایدار توافق کرده‌اند و تکنولوژی شهر هوشمند بهترین راه برای دستیابی به این اهداف است.
اینترنت اشیا چگونه شهرها را هوشمندتر می‌کند؟
اتصال بی‌سیم امن و فناوری IoT در حال تبدیل کردن عناصر سنتی زندگی شهری - مانند چراغ‌های خیابانی - به نسل بعدی پلتفرم‌های هوشمند روشنایی باقابلیت‌های گسترش‌یافته است. این تغییرات شامل ادغام انرژی خورشیدی و ارتباط با یک سیستم کنترل مرکزی مبتنی بر رایانش ابری است، که به دستگاه‌های دیگر در اکوسیستم متصل می‌شود. این راهکارها به‌مراتب فراتر از نیازهای یک سیستم روشنایی ساده است. چراغ‌های هوشمند LED به مسافران در مورد مسائل مربوط به ترافیک، وضعیت آب‌وهوا و اتفاقاتی همچون آتش‌سوزی، هشدار می‌دهند. همین چراغ‌های روشنایی معابر، نیز می‌توانند فضای پارکینگ خالی و ایستگاه‌های شارژ وسایل نقلیه الکتریکی را از طریق یک برنامه تلفن همراه به شهروندان اعلام کنند. حتی شارژ ماشین‌های برقی در برخی نقاط توسط تیرهای چراغ‌برق شهری انجام می‌گردد، چه ویژگی هیجان‌انگیزی! اما چگونه همه این‌ها با یکدیگر سازگار می‌شوند؟
چگونه می‌توانیم از شهرهای هوشمند کسب درآمد کنیم؟
در دوران IoT و شهرهای هوشمند، داده‌ها طلای جدید است. برای اینکه شهرهای هوشمند رشد کنند، ما باید مدل‌های تجاری پایدار را ایجاد کنیم که موفقیت همه بازیگران اکوسیستم را تسهیل می‌کند. نرم‌افزار باید به‌گونه‌ای طراحی‌شده باشد تا همه اعضای اکوسیستم ازجمله تولیدکنندگان، توسعه‌دهندگان، سازندگان، دولت‌ها و غیره، از آن بهره‌مند شوند. مالکیت معنوی هر عضو باید ارزشمند باشد. قابلیت‌های اشتراکی نرم‌افزارها امکان ایجاد مدل‌های کسب‌وکار جدیدی را فراهم می‌کند که به هر یک از اعضا اجازه می‌دهد تا ارزش متناسب با سهم خود را از اکوسیستم استخراج کنند. مدل‌های مبتنی بر قابلیت‌های اشتراکی نرم‌افزارها، راهی برای کسب درآمد از سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای استفاده‌شده در زیرساخت‌ها ارائه می‌کند که در صرف هزینه‌های کلانی همچون مخارج سرمایه‌ای کمک شایانی خواهد کرد. برای مثال، تجهیزات پزشکی گران‌قیمتی مانند اسکنرهای MRI را می‌توان به‌جای فروش به‌صورت پرداخت کل مبلغ در ابتدای خرید، به‌صورت هزینه در قبال هر بار اسکن به بیمارستان‌ها فروخت. این امر شرایط برد-برد برای هر یک از بیمارستان‌ها و تأمین‌کنندگان ایجاد خواهد کرد؛ و یک روز به‌زودی، در شهرها امکان اشتراک مقرون‌به‌صرفه برای ناوگان وسایل نقلیه به وجود خواهد آمد که ممکن است از گزینه‌های سفارشی متعددی هم پیروی کند. این امر می‌تواند به‌طور اساسی ترافیک را کاهش دهد و الگوهای ترافیکی و به اشتراک‌گذاری حمل‌ونقل را بهینه‌سازی می‌کند.
