«مونیکا برن» از سال ۲۰۰۲ میلادی مدام در سفر است و تجربیاتش را کتاب می‌کند. او تا به حال به کشورهایی چون هند، فیجی، جزایر کوک، مراکش، سومالی، اتیوپی، ایتالیا، کاستاریکا، ترینیداد و توباگو و دومینیکن سفر کرده است. به گزارش «ایسنا»، «برن» یک ماه در ایران بود و ایده‌اش را برای انتخاب شهرها از کتاب «Lonely Planet» گرفت و بیشترین انگیزه‌اش را هم برای این سفر از دوستان ایرانی‌اش که واقعیت‌های متفاوتی را از این کشور به او نشان داده بودند، گرفته بود. او قصد دارد سفرش به ایران را هم کتاب کند.

او درباره دلیل سفرش به ایران توضیح می‌دهد: برای این سفر دو دلیل اصلی داشتم؛ اول دوستان ایرانی زیادی که تعاریف و پیشنهادهای زیادی برای این سفر داشتند و دوم تصویر اشتباه از ایران در آمریکا. به‌عنوان یک نویسنده کاملا آگاهم که این تصویر اشتباه است، دوست داشتم از نزدیک این کشور را ببینم و تجربیات شخصی‌ام را با اشخاصی که پیگیر نوشته‌هایم هستند به اشتراک بگذارم تا باورهای جدیدی درباره ایران ایجاد کنیم.

او در پاسخ به این پرسش که به عنوان نویسنده پیش از سفر به ایران تحقیقاتی درباره موضوع متمرکزی داشته که حالا بخواهد درباره‌اش اطلاعات مستندتری جمع‌آوری کند یا به‌طور کل چه شناختی از ایران داشته است؛ می‌گوید: به‌عنوان یک رمان‌نویس باید بگویم بین یک روزنامه‌نگار و کسی که داستان‌های واقعی را می‌نویسد، تفاوت وجود دارد. من پیش از ورود به هر محیطی دوست دارم کاملا ناآگاه باشم تا وقتی به آن فضا وارد می‌شوم، هر آنچه را درک و تجربه می‌کنم بنویسم. مونیکا در ادامه برای شفاف شدن منظورش نقطه آغاز سفرش در ایران را که پیش از آن هیچ تصوری درباره‌اش نداشت، مثال می‌زند و بیان می‌کند: سفرم را در ایران از منطقه شمال غرب آغاز کردم، مناطق سرد کوهستانی زیبا و بکر با مناظری باورنکردنی؛ این همه آن چیزی است که از طبیعت می‌خواهم که کاملا با تجربیات گذشته‌ام در کشورهای دیگر متفاوت بود؛ تپه‌های کم ارتفاع با هوایی مرطوب. اینها تاثیر بسیار زیادی روی من داشت. او درباره روند گرفتن ویزای خود اظهار می‌کند: فکر می‌کردم سخت‌ترین قسمت سفرم گرفتن ویزای ایران باشد؛ اما آن را یک‌هفته‌ای و به راحتی از سفارت پاکستان (حافظ منافع ایران در آمریکا) گرفتم.