سرمایه‌گذار منطقه جمکران: ساده بگویم امنیت سرمایه‌گذاری نداریم و این ناشی از آن است که نهادهای دولتی قوانین وضع شده را اجرا نمی‌کنند؛ مثلا ما در قانون، گردشگری را به‌عنوان یک صنعت قید کرده‌ایم، اما مانند یک صنعت با آن برخورد نمی‌کنیم. این درحالی است که به صنایع دیگر تسهیلات عمومی داده می‌شود ولی ما از این تسهیلات بی‌بهره‌ایم چون در عمل «صنعت» محسوب نمی‌شویم. از سوی دیگر نگرش‌ها نسبت به گردشگری در کشور ما طی سالیان، فرق کرده است؛ اما متناسب با این تغییر نگرش، آیین‌نامه‌ها و قوانین ما هنوز تغییر نکرده‌اند. این موضوع دست و پای سرمایه‌گذار یا حتی مجری قانون را می‌بندد. ما انتظار داریم همان‌طور که صنایع دیگر از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی خود حمایت می‌کنند، ما نیز از سوی سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی حمایت شویم. سرمایه‌گذار استان قزوین: در مدتی که برای گرفتن مجوز اقدام کردیم در سازمان میراث فرهنگی ۱۵دستورالعمل عوض شده است! از نگاه من، مشکل شناخت است و باید ضوابط مدونی برای مناطق نمونه وجود داشته باشد.

سرمایه‌گذار مازندران: پیشنهاد می‌کنم کارگروهی با حضور نماینده سرمایه‌گذاران، نماینده سازمان و سازمان‌های مرتبط تشکیل شود که در آن رئوس مشکلات را بررسی کنند و در جلسات منظم به نتیجه برسند.

سرمایه‌گذار سمیرم اصفهان: بوروکراسی ناشی از جزیره‌ای عمل کردن مانع اصلی بر سرراه سرمایه‌گذار گردشگری است؛ یک نامه‌نگاری ساده برای کارشناسی یک بخش، یک ماه به طول می‌انجامد. همین به تاخیر افتادن‌ها باعث می‌شود اطلاعات اولیه‌ای که براساس آن طرح ارائه شده و تا جاهایی نیز پیش رفته است، کهنه شود و نیاز داشته باشیم که بار دیگر داده‌ها را جمع‌آوری کنیم که این امر، هزینه‌های مادی و معنوی در پی خواهد داشت. به جز سازمان‌های حاضر در جلسه، بعضی طرح‌ها با وزارت نیرو نیز به مشکل بر می‌خورند. مساله دیگر این است که باید در مناطق نمونه گردشگری، کاربری‌های توریستی را به دیگر صنایع اولویت دهیم.

سرمایه‌گذار استان قزوین: طبق تفاهم‌نامه، واگذاری اراضی باید طی دو ماه انجام می‌شد، اما با گذشت سال‌ها و با دادن ده‌ها تعهد محضری، در نهایت کار به جایی نرسیده‌ایم و حتی با تعریف ۵ فاز اجرایی مشکلات فراوانی را پیش روی سرمایه‌گذار قرار داده‌اند. مشکل دیگر این است، در مناطق نمونه گردشگری هیات وزیران قوانینی را مقرر کرده است که سازمان‌ها هیچ‌گونه آشنایی با آنها ندارند. به همین دلیل پروسه دریافت مجوز بسیار طولانی می‌شود. مساله دیگر، ورود افراد سودجو با ارائه طرح‌های مشابه روی مناطقی است که ما سال‌ها است روی آن کار می‌کنیم و انگار سازوکاری برای مقابله با آنها درنظر گرفته نمی‌شود.

سرمایه‌گذار اصفهان: اساسا زیرساخت‌های کشور ما برای کارهای بزرگ تجهیز نشده است و این به استیصال سرمایه‌گذاران و حتی برنامه‌ریزان منجر می‌شود؛ حتی در نظام اداری نیز این ضعف وجود داشته و اراده ملی با نظام اداری منطبق نشده است.

مجری طرح فرودگاه قم: بخشی از مشکلات در سازمان‌هایی به غیر از گردشگری است؛ به اعتقاد من هماهنگی بین بخش‌های دیگر و سازمان گردشگری وجود ندارد. دیگر نهادهای مرتبط طبق آنچه در آیین‌نامه مناطق نمونه گردشگری آورده شده باید به سرمایه‌گذاران سرویس دهند.

سرمایه‌گذار قزوین: پیشنهاد می‌کنم کمیته تخصصی در سطح استانی در هر کدام از این مناطق نمونه تشکیل شود تا مشکلات این بخش را با نگاهی فرابخشی حل کنند.

سرمایه‌گذار استان خراسان شمالی: به اعتقاد من در کلیات ایراد وجود دارد؛ مثلا اگر ما طی کار به این نتیجه رسیدیم که طرح ظرف ۶ ماه به نتیجه نمی‌رسد، باید این انعطاف را برای زمان‌بندی تا ۶سال هم داشته باشیم. به این معنا که برای تعیین زمان، نگاه منطقی داشته باشیم تا سرمایه‌گذار نیز از این منظر دچار فشار نشود.