مهدیس مدنی کارشناس ارشد برنامه‌ریزی توریسم سفر به‌منظور «دیدار دوستان و خویشان» بخشی از صنعت گردشگری است که تا دهه‌های اخیر توجه چندانی به آن نمی‌شد. اولین بار مقاله جکسون در سال ۱۹۹۰ بود که توجه پژوهشگران این حوزه را به خود جلب کرد. این مقاله در سال ۲۰۰۳ تجدید چاپ شد و موجی از پژوهش‌های علمی در این رابطه را برانگیخت و بر همگان روشن کرد که تا چه اندازه این بخش از گردشگری دست کم گرفته شده بود. همان‌گونه که از نام این نوع گردشگری برمی‌آید، دیدار دوستان و آشنایان هدف اصلی مسافران در این نوع از سفر است؛ اما این تعریف ساده نمی‌تواند تمامی فعالیت‌ها را در این سفر در برداشته باشد. به علاوه به عقیده برخی، روی دیگر این شاخه از گردشگری آن است که اگرچه گردشگران در خانه دوستان و بستگان اقامت خواهند کرد، اما هدف آنها از سفر می‌تواند فراتر از تجدید دیدار با آشنایان باشد. به عبارت دیگر در این نوع از گردشگری، بیشتر نوع اقامت گردشگران است که محدود می‌شود؛ درحالی‌که هزینه‌کرد آنها در مقصد می‌تواند تاثیرات مستقیمی بر اقتصاد گردشگری در سایر بخش‌های این صنعت داشته باشد. با این وجود این‌گونه از گردشگری چندان مورد توجه برنامه‌ریزان بازاریابی قرار نمی‌گیرد. این عدم توجه دو دلیل اصلی دارد؛ اول به این دلیل که باور عمومی چنین است که این گروه از گردشگران منافع اقتصادی چندانی ندارند و متاسفانه نبود آمار دقیق در این حوزه، به این ارزیابی شهودی دامن زده است. دوم اینکه به گمان بازاریابان، این گروه از گردشگران پیشتر انگیزه کافی برای سفر به یک مقصد را یافته‌اند و دیگر نیازی به تلاش برای جلب آنها نیست. این درحالی است که تنها بخشی از این گروه از مسافران بدون توجه به مقصد و تنها به‌دلیل دیدار دوستان و بستگانشان به سفر می‌پردازند. گروه دیگری هستند که جذابیت‌های یک مقصد آنها را به یاد دوستان قدیمی می‌اندازد. اما آنچه می‌تواند بر گردشگری «دیدار دوستان و خویشان» تاثیرگذار باشد، وضعیت مبدا و مقصد گردشگران به‌ویژه از بعد اقتصاد و مهاجرت است و آنچه پیش از اجزای دیگر صنعت گردشگری از این نوع سفر تاثیر می‌پذیرد، بخش حمل‌ونقل است.

جالب است بدانید یک سوم گردشگران بین‌المللی در نیوزلند و سفرهای کوتاه‌مدت نیوزلندی‌ها به خارج از کشور در حوزه گردشگری «دیدار دوستان و خویشان» قرار می‌گیرد. در سال‌های اخیر مهاجرت به کشور نیوزلند افزایش یافته است. در فاصله ۱۰ ساله میان سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶ تعداد افراد خارجی مقیم نیوزلند ۴۵ درصد افزایش و در همین بازه زمانی تعداد گردشگران ورودی به این کشور ۵۸ درصد رشد داشته است. به عبارت دیگر رابطه مستقیم و مثبتی میان میزان مهاجرت یک ملیت به یک مقصد و افزایش تعداد گردشگران برای دیدار با آشنایان‌شان وجود دارد. برای مثال چینی‌ها یکی از ملیت‌هایی بوده‌اند که حضورشان در نیوزلند به عنوان خانه دوم روندی صعودی داشته است. این امر در کنار رشد اقتصادی چین و اقدام دولت چین در سال ۱۹۹۹ برای معرفی نیوزلند به عنوان یک مقصد گردشگری به چینی‌ها، آمار سفرهای آنها را برای دیدار دوستان و خویشان به نیوزلند افزایش داده است. از آنجا که این گروه از گردشگران در مقاطع مشخصی از سال ناچار به سفر هستند (برای مثال در ایام کریسمس یا تعطیلات رسمی) به‌عنوان مسافرانی با حساسیت کمتر نسبت به قیمت بلیت هواپیما، بازار هدف جذابی برای ایرلاین‌ها هستند. در مورد چین این امر منجر به راه‌اندازی پرواز مستقیم از شانگهای و گوانجو به اوکلند توسط خطوط هوایی نیوزلند و چین شده است. ایجاد چنین امکانی می‌تواند فرصتی برای رشد شاخه‌های دیگر گردشگری نیز فراهم آورد؛ فرصتی که در سایه مهاجرت، دلتنگی و ایجاد خطوط هوایی مستقیم برای رفع آن، ایجاد شده است.